Źródła przychodów, z których dochód nie jest opodatkowany to przykładowo: działalność rolnicza, działalność w specjalnej strefie ekonomicznej, działalność zagranicznego zakładu (gdy do opodatkowania dochodu stosowana jest „metoda wyłączenia”).
Analogiczny problem ustalenia kosztów pojawia się również w sytuacji odwrotnej, tj. gdy podatnik posiadający źródło, z którego dochód nie podlega opodatkowaniu, utworzy w trakcie roku źródło, z którego dochód będzie podlegał opodatkowaniu.
Najczęściej problem dotyczy wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych korzystających ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT).
Odpowiedź KIP:
Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami, z których dochody lub ich część są nieopodatkowane lub zwolnione od podatku, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła - koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT).
Zastosowanie tych przepisów jest zatem możliwe tylko w takim przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują dwa różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane (albo zwolnione).
Podstawowym warunkiem zastosowania tej metody jest taki stan faktyczny, iż nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła.
Rozliczenie kosztów podatkowych związanych z różnymi przychodami ma na celu ustalenie tej ich części, która powinna mieć wpływ na dochód do opodatkowania.
Z całej bowiem ogólnej masy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód do opodatkowania i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu.
Metoda ta może być stosowana przy wykorzystaniu porównywalnych danych w okresie istnienia dwóch różnych źródeł przychodów, w związku z którymi ponoszone są koszty podlegające proporcjonalnemu rozliczeniu.
Jeżeli określone źródło dochodów zostało utworzone w trakcie roku podatkowego, wówczas uwzględnia się porównywalne dane, tj. przychody od daty powstania tego źródła w trakcie roku podatkowego (a nie od początku roku podatkowego) do końca miesiąca.
Proporcjonalne rozliczenie kosztów podatkowych oparte jest na ustaleniu wskaźnika udziału tych kosztów w ogólnej ich kwocie na podstawie następujących wzorów:
Wu = Pź/Po x 100
Kź = Wu x Ko
Gdzie:
Wu - wskaźnik proporcjonalnego udziału przychodów w danym okresie
Pź - kwota przychodów z określonego źródła w danym okresie
Po - ogólna kwota przychodów w danym okresie
Kź - kwota kosztów dotyczących określonego źródła przychodów w danym okresie
Ko - ogółem kwota kosztów w danym okresie.
Przy tej metodzie ustalenie kosztów podatkowych uzależnione jest wyłącznie od określenia kwoty przychodów przypadających na poszczególne źródła dochodów.
Polecamy: Jak rozliczać koszty w czasie
Polecamy: Czy obiad z kontrahentem w restauracji to reprezentacja, czy koszt uzyskania przychodu