Komentarz do art. 15 ust. 4i, 4j, 4k, 4l i 4m] ustawy o CIT
Zasady dokonywania korekty kosztów - art. 15 ust. 4i ustawy o CIT
Na podstawie omawianego przepisu, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. W praktyce oznacza to, że nabywcy, którzy otrzymują faktury korygujące, np. w związku z udzieleniem im rabatu przez sprzedawcę albo zwrotem nabytego wcześniej towaru, albo uzyskaniem dotacji, nie muszą cofać się z korektą kosztów do rozliczenia za okres, w którym wykazali pierwotny koszt. Korekty kosztów dokonują w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymują fakturę korygującą.
Przykład
W kwietniu 2019 r. spółka akcyjna otrzymała fakturę korygującą dokumentującą rabat udzielony przez sprzedawcę na zakup środka trwałego dokonanego przez spółkę w IV kwartale 2018 r. W związku z otrzymaniem tej faktury spółka jest obowiązana zmniejszyć koszty podatkowe kwietnia 2019 r. (a nie koszty uzyskania przychodów miesięcy, do których zaliczone zostały wydatki objęte rabatem).
Należy zaznaczyć, że omawiany przepis ma zastosowanie wyłącznie w przypadkach, gdy korekta kosztów podatkowych nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Jeżeli korekta jest wynikiem błędu lub oczywistej omyłki, np. popełniono błędy w ilości towaru czy cenie, jest dokonywana wstecznie.
Przykład
Spółka z o.o. otrzymała od kontrahenta pomyłkowo wystawioną fakturę. Fakturę tę opłaciła i rozpoznała na jej podstawie koszt uzyskania przychodów listopada 2018 r. W styczniu 2019 r. kontrahent zauważył błąd i wystawił spółce z o.o. fakturę korygującą. W związku z otrzymaniem tej faktury spółka obowiązana jest skorygować koszty uzyskania przychodów wstecznie, czyli zmniejszyć koszty podatkowe listopada 2018 r.
Polecamy: CIT 2019. Komentarz
Polecamy: PIT 2019. Komentarz
Korekta kosztów bezpośrednich
Warto zauważyć, że zdaniem organów podatkowych, jeżeli faktura korygująca koszt bezpośredni lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty, dotrze do podatnika w terminie do dnia złożenia zeznania podatkowego (najpóźniej do końca trzeciego miesiąca po dniu zakończenia roku obrotowego) wówczas podatnik powinien zwiększyć lub zmniejszyć koszty w roku, w którym uzyskany został przychód podatkowy, z którym związany jest korygowany koszt bezpośredni.
Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, a w szczególności w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretacji indywidualnej z 25 października 2016 r. (sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.779.2016.1.JW). Jak stwierdzono w tej interpretacji:
(...) biorąc pod uwagę wykładnię systemową przepisów prawa należy stwierdzić, że przepisy dotyczące momentu ujęcia korekty kosztów powinny być stosowane z uwzględnieniem przepisów dotyczących momentu potrącenia kosztów bezpośrednich. Zatem jeżeli faktura korygująca koszt bezpośredni dotrze do Spółki w terminie do dnia złożenia zeznania podatkowego (...), wówczas Wnioskodawca powinien zwiększyć lub zmniejszyć koszty w roku, w którym uzyskany został przychód.
Fiskus powołuje się tu na uzasadnienie do projektu ustawy z 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r. poz. 1595) wprowadzającej omawiany przepis. Zgodnie z uzasadnieniem celem tego przepisu miało być ułatwienie dla podatników:
Brak kłopotliwego i pracochłonnego korygowania zeznań podatkowych z lat poprzednich i zapłaty powstałych wskutek tego zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów) oraz brak konieczności zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów tego samego roku podatkowego) uproszczą rozliczenia podatkowe przedsiębiorców, w tym również tych, którzy będą korygować przychody i koszty uzyskania przychodu m.in. w wyniku zawartej ugody.
Uzasadnienie do zmian także potwierdza stanowisko, że art. 15 ust. 4i nie dotyczy korekty kosztów bezpośrednio związanych z przychodami (jeżeli korekta jest znana przed złożeniem zeznania rocznego).
Obowiązek zwiększenia przychodów - art. 15 ust. 4j ustawy o CIT
Jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.
Przykład
Koszty podatkowe spółki z o.o. w marcu 2019 r. wyniosły 1500 zł. W wyniku konieczności dokonania korekty spółka powinna zmniejszyć koszty marca o 2000 zł. W takim przypadku spółka powinna:
● zmniejszyć koszty uzyskania przychodów marca o 1500 zł,
● zwiększyć przychody tego miesiąca o 500 zł (2000 zł - 1500 zł).
Okres dokonywania korekty a przedawnienie - art. 15 ust. 4k ustawy o CIT
Możliwość dokonywania korekt została ograniczona do okresu tożsamego z okresem przedawnienia się zobowiązania podatkowego, którego dotyczy korekta (ustawa o CIT).
Przykład
Spółka o kalendarzowym roku podatkowym poniosła koszty w 2018 r. Korekta tych kosztów będzie możliwa przynajmniej do końca 2024 r. (termin płatności podatku za 2018 r. upłynie bowiem 1 kwietnia 2019 r., a więc pięcioletni okres przedawnienia liczony jest od 31 grudnia 2019 r.).
Dodatkowo omawiane przepisy o korekcie kosztów nie mają zastosowania do korekty kosztów uzyskania przychodów, do których miał zastosowanie, uchylony z dniem 1 stycznia 2016 r., art. 15b ustawy o CIT. Omawiane przepisy o korekcie kosztów nie mają zastosowania jedynie w przypadkach dokonywania przez podatników korekty na podstawie przepisów obowiązujących do końca 2015 r.
Okres dokonywania korekty po zmianie formy opodatkowania - art. 15 ust. 4l ustawy o CIT
Przepisy dotyczące korygowania kosztów odnoszą się do przypadków, gdy korekta jest dokonywana po zmianie przez podatnika formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie o podatku tonażowym albo w ustawie o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. W takich przypadkach korekt, o których mowa, należy dokonywać wstecznie, tj. przez zmniejszenie lub zwiększenie w kosztach uzyskania przychodów w ostatnim okresie rozliczeniowym przed zmianą formy opodatkowania.
Korekta wartości rynkowej na podstawie decyzji - art. 15 ust. 4m ustawy o CIT
Przepis nakazuje odpowiednie stosowanie:
● art. 15 ust. 4i przewidującego, że jeżeli korekta kosztu podatkowego, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się na bieżąco;
● art. 15 ust 4j, na podstawie którego, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów podatkowych lub ich kwota jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty podatkowe
do korekty wartości rynkowej, wynikającej z decyzji organu podatkowego określającej wartość rynkową składnika majątku podatnika w innej wysokości niż przyjęta dla celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, o którym mowa w art. 24f, przez państwo członkowskie UE, z którego terytorium składnik ten został przeniesiony na terytorium Polski.
Uregulowanie to dotyczy zarówno podatnika będącego polskim rezydentem, jak i podatnika, który tym rezydentem nie jest.
Artykuł niniejszy jest fragmentem publikacji: CIT 2019. Komentarz
Artykuł niniejszy jest fragmentem publikacji: CIT 2019. Komentarz