Może okazać się, że środek trwały będziemy używać dłużej niż 1 rok i konieczna będzie korekta oraz obowiązek uiszczenia odsetek lub wystąpi obowiązek skorygowania kosztów. Potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27 sierpnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Po220/13).
„Zagadnienie kosztów uzyskania przychodów normuje art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tych przepisów, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Pojęcie kosztów uzyskania przychodów oparte jest na klauzuli generalnej, a zatem zaliczyć do nich można wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia wymaga, że wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23, zostają z mocy prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Poniesienie wydatku, który nie został wymieniony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź może mieć, wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, co wynika z przytoczonej definicji, jest jego poniesienie i to nie tylko w sensie ewidencyjnym oraz związek z prowadzoną działalnością i cel jego poniesienia, tj. osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła”.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalają na to, aby wydatki na nabycie składnika majątku o wartości przekraczającej 3.500 zł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o ile przewidywany przez podatnika okres jego użytkowania nie przekroczy 12 miesięcy.
W związku z tym organ prawidłowo stwierdził w spornej interpretacji, że skarżącemu będzie przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków, które poniósł przy zakupienie ruchomości lokalowej wraz z przynależnym do niej miejscem postojowym w hali garażowej.
PIT-11 w 2015 r. w formie papierowej - składany do 31 stycznia
Deklaracje PIT i CIT wyłącznie przez internet od 2015 roku
Podyskutuj o tym na naszym FORUM
Nie sposób jednak odmówić racji w zastrzeżeniu Sądu w motywach interpretacji odnośnie dalszych skutków działań skarżącego.
Zatem, podsumowując, w ocenie Sądu prawidłowe jest stanowisko organu, że późniejsze przekazanie na cele osobiste nieruchomości mieszkalnej wraz z przynależnym do niej miejscem postojowym w hali garażowej, wykorzystywanych w działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 12 miesięcy (niebędących środkami trwałymi), spowoduje, iż zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na ich zakup powinny być umniejszone o całą kwotę uprzednio zaliczoną w koszty (zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Organ musiał uwzględnić to, że podatnik chce przeznaczyć nieruchomość ponownie na cele osobiste. Jak słusznie zauważył, jeśli korekta kosztów nie byłaby obowiązkowa, wówczas stwarzałoby to możliwość zaliczania do kosztów działalności gospodarczej kosztów zakupu jakichkolwiek składników majątku, które przed upływem 12 miesięcy byłyby wycofane na potrzeby osobiste, a co za tym idzie stwarzałoby to możliwość obejścia prawa.
Jeśli więc podatnik zaliczy od razu w koszty wydatek na zakup rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo, a następnie przed upływem 12 miesięcy przekaże go na cele osobiste, będzie wówczas musiał skorygować koszty o całą kwotę.