Tak wynika z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 23/16.
Stanowisko Ministra Finansów
Dnia 4 marca 2015 roku podatnik wystąpił z wnioskiem do Ministra Finansów o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej. Zapytanie dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na opłacenie ubezpieczenia od utraty dochodów. Wnioskodawca prowadzi specjalistyczną poradnię lekarską w związku z działalnością ponosi koszty związane z wynajmem lokalu oraz jego obsługą, posiada również zaciągnięte kredyty na niezbędny diagnostyczny kardiologiczny sprzęt medyczny (np. echokardiograf) oraz leasing na samochód. W przypadku choroby lub wypadku ewentualne świadczenia z ZUS nie wystarczą mu nawet na pokrycie części wydatków. Ponad to zobowiązania wynikające z kontraktów ze szpitalem oraz firmami medycznymi zawierają klauzule związane z zapewnieniem zastępstwa w przypadku choroby bądź innego zdarzenia losowego uniemożliwiającego wypełnienie zobowiązań wiąże się to z dużymi kosztami. Wnioskodawca ponosi wydatek na składkę ubezpieczeniową w celu zagwarantowania jednorazowych wypłat świadczeń na wypadek niemożności wykonywania zawodu. Wypłata ubezpieczenia jest gwarantem podtrzymania dochodu.
Minister Finansów, w wydanej interpretacji indywidualnej z 19 maja 2015 r., uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe i stwierdził, że wydatki na dobrowolne ubezpieczenie w celu zabezpieczenia się podatnika na wypadek niezdolności do pracy na skutek choroby lub nieszczęśliwego wypadku nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej. Nie można stwierdzić w sposób pewny i jednoznaczny, że wydatki te przyczynią się do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji wydatki poniesione na zapłatę składki ubezpieczeniowej stanowią wydatki o charakterze osobistym. Tym samym nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.
Wnioskodawca wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego od powyższego rozstrzygnięcia.
Stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego
NSA powołując się na art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wskazał że kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest to, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy skutek ten się ziści. Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszty uzyskania przychodów.
Polecamy: PIT 2018. Komentarz
Nie sposób zatem przyjąć, aby wydatek na ubezpieczenie został poniesiony w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wnioskodawcy w sytuacji, gdy jego celem jest zabezpieczenie źródeł utrzymania podatnika w razie niemożliwości uzyskiwania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej.