Jeżeli poniesione przez zleceniobiorcę wydatki refunduje zleceniodawca i wydatki te związane są z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika to wypłacone diety i należności tytułem zwrotu kosztów odbytej podróży służbowej stanowią dla zleceniodawcy koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).
Powołany przepis nie uzależnia prawa zaliczenia ww. wydatków do kosztów od faktu udokumentowania ich delegacją służbową. Na podatniku ciąży jednak obowiązek wykazania, że podróż odbyta przez zleceniobiorcę ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Przeczytaj także: Jak rozliczyć i udokumentować delegacje pracowników w pkpir
Polecenie wyjazdu służbowego stanowi dokument potwierdzający, że dana podróż miała miejsce oraz wskazuje jej cel. Stanowi zatem podstawę uprawdopodobnienia, iż wydatki związane z wykonaniem zadania określonego przez zleceniodawcę mają związek z prowadzoną przez niego działalnością i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na osiągane przez niego przychody.
Jak wynika z powyższego, dokumentowanie wydatków wskazanych przez stronę poleceniem wyjazdu ma znaczenie zarówno dla celów podatkowych, jak i księgowych, z kilku powodów:
- wykazuje, że podróż została odbyta i miała związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- dane w nim zawarte stanowią podstawę do obliczenia należności przysługujących oddelegowanemu w podróż służbową;
- może być również dokumentem stanowiącym podstawę zapisów w księdze podatkowej.
Przepisy § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. 2003 r. Nr 152 poz. 1475 ze zm.) stanowią, że zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16.
Przepis § 14 ust. 1 stanowi, iż na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne). Dowody te mogą dotyczyć wyłącznie wydatków wymienionych w ust. 2 tego rozporządzenia w tym m.in. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników (§ 14 ust. 2 pkt 5). Powyższe zasady dokumentowania wydatków ponoszonych przez pracownika stosuje się również odpowiednio do zleceniobiorcy.
Z przepisów prawa podatkowego art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika obowiązek udokumentowania wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych, (odbywanej podróży pojazdem niebędącym własnością pracodawcy), ewidencją przebiegu pojazdu prowadzoną przez osobę używającą pojazdu (art. 23 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
W razie braku takiej ewidencji, nieprawidłowego jej prowadzenia lub wypłaty świadczenia ponad limit wynikający z ewidencji, wydatki ponoszone przez podatnika (zleceniodawcę) na rzecz zleceniobiorców z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.
Zobacz też: Przykład rozliczenia delegacji
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U z 2003 Nr 152 poz 1475 ze zm.)