Kiedy istnieje możliwość zapłacenia podatku za podatnika?
Przepisy Ordynacji podatkowej przewidują możliwość opłacenia za podatnika jego podatku. Ustawodawca zdecydował się na takie rozwiązanie z powodu komplikacji powstających w sytuacji, gdy podatek należny opłacany był z rachunku bankowego podmiotu innego niż sam podatnik.
Na gruncie Ordynacji podatkowej dokonano enumeratywnego wyliczenia podmiotów uprawnionych do zapłaty podatków za podatnika. Należą do nich członkowie najbliższej rodziny – małżonek, wstępni, zstępni, pasierbowie, rodzeństwo, ojczym oraz macocha. W wypadku rodziny nie zastrzeżono żadnej kwoty, do której opłacenie należności byłoby możliwe.
Ponadto obecny właściciel przedmiotu hipoteki przymusowej bądź też zastawu skarbowego ma możliwość opłacenia zabezpieczoną kwotę podatku. Wówczas nie występuje konieczność poboru należności w drodze egzekucji administracyjnej. Poprzednie rozwiązanie, w którym dłużnik rzeczowy nie był uprawniony do zapłacenia należnego od podatnika podatku z własnych środków, zaś organ skarbowy zobligowany był do prowadzenia egzekucji z przedmiotu hipoteki lub zastawu, wydawało się sporym utrudnieniem, wiążącym się z niepotrzebnymi kosztami.
Wszelkie inne podmioty mogą opłacić należności podatkowe osoby trzeciej jedynie do wysokości 1000 zł. W doktrynie toczą się spory związane z możliwością opłacenia kwoty należnego podatku wraz z odsetkami.
Kiedy istnieje możliwość zapłacenia podatku za płatnika?
Przepisy Ordynacji podatkowej przewidują w wymienionych wyżej przypadkach zapłatę podatku za podatnika. Obowiązki spoczywające na płatniku są jednak szersze, nie ograniczają się jedynie do zapłaty podatku. Ponadto płatnik opłaca, to jest przekazuje na konto rachunku bankowego organów skarbowych, podatek w imieniu podatników, które musi także sam odprowadzać.
Zgodnie z ustawową definicją płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Żaden z przepisów Ordynacji podatkowej nie daje możliwości zastosowania powyższych regulacji do sytuacji płatnika, brak jest bowiem przepisów odsyłających. Przepisy podatkowe nie mogą być interpretowane przy użyciu wykładni rozszerzającej, co oznacza, iż bez bezpośredniego odesłania nie można zastosować przepisów dotyczących opłacania podatku należnego od podatnika przez osoby trzecie do płatnika.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Znajduje to potwierdzenie w stanowisku przedstawionym w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2017 r., sygn. 1462-IPPB4.4518.1.2017.2.JK3: „Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że obliczanie, pobieranie od podatnika i wpłacanie podatku organowi podatkowemu należy do obowiązków płatnika. Obowiązki te wynikają wprost z ustawy i w żaden sposób nie mogą być modyfikowane postanowieniami umowy cywilnoprawnej. Nie jest zatem możliwe przejęcie, na podstawie postanowień umowy cywilnoprawnej, obowiązków publicznoprawnych danego podmiotu jako płatnika. Stosownie do powołanego powyżej art. 60 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku podatnika. Powyższy przepis, w związku z odesłaniem zawartym w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej, stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika. Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że wpłata przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku. Żaden przepis Ordynacji podatkowej nie modyfikuje zasad ww. wpłaty. Tym samym zapłata zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będących pracownikami lub zleceniobiorcami Wnioskodawcy przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) nie spowoduje wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika”.