Powstanie przychodu z tytułu dowozu do pracy
WSA we Wrocławiu uznał, że sama możliwość udziału pracownika w dowozie do pracy i z pracy zorganizowanym przez pracodawcę na swój koszt nie powoduje po stronie pracownika powstania przychodu ze stosunku pracy. Trudno bowiem uznać, że ten, kto mógł skorzystać z darmowego przejazdu, uzyskał korzyść finansową na równi z tym, który w przewozie faktycznie uczestniczył.
W rozpatrywanej sprawie przedstawiono następujący stan faktyczny: Spółka zamierza prowadzić działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zatrudnić około 1500 pracowników mieszkających w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od miejsca pracy. Ponieważ transport publiczny nie jest w stanie zapewnić przewozów, spółka chce zawrzeć umowy z firmami zewnętrznymi na dowozy pracownicze. Przebieg tras, rozkład jazdy, liczba i rodzaj autobusów będą określone i modyfikowane przez spółkę. Wynagrodzenie za usługi będzie określone ryczałtowo w wysokości uzależnionej od trasy oraz ilości kursów. Na wynagrodzenie nie będzie miała wpływu liczba pracowników korzystających z transportu.
Z przewozów będą korzystały także inne osoby: kandydaci do pracy oraz pracownicy innych firm funkcjonujących na terenie strefy, co dodatkowo utrudniałoby określenie osób faktycznie korzystających z przewozów. Spółka zapytała, czy w przypadku ryczałtowych rozliczeń z przewoźnikiem i braku możliwości ewidencji przejazdów poszczególnych osób ustala się dochód do opodatkowania dla poszczególnych pracowników z tytułu przewozu do pracy i z miejsca pracy?
Wydatki towarzyszące nauce w kosztach
Przedstawiając własne stanowisko, spółka stwierdziła, że w sytuacji gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - opłaty za transport będą wnoszone ryczałtowo i liczba pracowników korzystających z przewozów będzie prawdopodobnie w każdym przypadku różna oraz nie będzie możliwości zidentyfikowania pracowników korzystających z transportu - nie będzie możliwe ustalenie w odniesieniu do konkretnego pracownika kwoty przychodu.
Powołując się na art. 12 ust. 3 oraz art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka podniosła, że tak zwane inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po ich otrzymaniu przez podatnika oraz gdy da się konkretnie ustalić wartość świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych
Dyrektor Izby Skarbowej w P. stanowisko to uznał za nieprawidłowe.
Sprzedaż rzeczy używanych a PIT
Uczestnictwo w targach i konferencjach - jak rozliczać podatkowo?
Stwierdził, że w tej sprawie o powstaniu obowiązku podatkowego po stronie pracownika decyduje sam fakt otrzymania od pracodawcy świadczenia w postaci sposobności korzystania z przewozów. Możliwość określenia przychodu istnieje, ponieważ wnioskodawca będzie wiedział, komu udziela świadczenia, gdyż zna swoich pracowników, jak również wiadoma jest kwota należności za usługę. Tym samym znana będzie opłata, jaką poniesie za każdego z zatrudnionych.
WSA podzielił stanowisko spółki, uznał, że skarga jest zasadna. Sąd przypomniał, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia tylko wtedy spowodują powstanie po stronie pracownika przychodu, gdy zostaną przez niego otrzymane. Organ nieprawidłowo ocenił stanowisko wnioskodawcy, wychodząc z założenia, że sama możliwość udziału pracownika w przewozie do pracy i z pracy zorganizowanym przez pracodawcę na swój koszt powoduje po stronie pracownika powstanie przychodu podatkowego. Zdaniem WSA dopiero skorzystanie z transportu oznaczałoby otrzymanie świadczenia przez pracownika. Sama możliwość udziału pracownika w transporcie nie stwarza po jego stronie konkretnej (wymiernej) korzyści finansowej. Trudno uznać, że ten, kto tylko mógł skorzystać z darmowego przejazdu, uzyskał korzyść finansową na równi z tym, który w przewozie faktycznie uczestniczył.
Wyrok WSA we Wrocławiu z 13 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 788/13
Zapraszamy na forum o podatku PIT