Jedną z podstawowych zasad, o jakich powinniśmy pamiętać w przypadku wspólnego opodatkowania z małżonkiem jest wypełnienie zarówno rubryk zatytułowanych „podatnik”, jak i rubryk zatytułowanych „małżonek”.
Przy czym kolejność wypełnienia tych rubryk ustalamy sami (tzn. to my, a nie urząd decydujemy, który z małżonków wystąpi w zeznaniu jako podatnik, a który wypełni rubryki zatytułowane „małżonek”). Jesteśmy jednak zobowiązani do konsekwentnego zachowania tej kolejności we wszystkich częściach zeznania oraz w załącznikach składanych z tym zeznaniem.
Rozliczając się jako osoba samotnie wychowująca dziecko wypełniamy tylko rubryki zatytułowane „podatnik”.
Wybierając wspólne rozliczenie z małżonkiem musimy w zeznaniu zamieścić oprócz swojego NIP albo numer PESEL, także numer małżonka. Numer PESEL wpisują do zeznania osoby objęte rejestrem PESEL i które w roku podatkowym:
- nie prowadziły działalności gospodarczej,
- nie były zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług,
- nie były płatnikami (zarówno składek na ubezpieczenia społeczne/ubezpieczenie zdrowotne,
jak i podatku, np. z tytułu zatrudnienia pracownika).
Osoby, które nie spełniają chociaż jednego z powyższych warunków wpisują NIP.
– tak samo jak przy rozliczeniu indywidualnym (konsekwencje niewpisania NIP – patrz Najczęściej popełniane błędy
Następnie musimy wskazać, za jaki rok składamy zeznanie. Tą informację wpisujemy w rubryce 5 formularza. Podobnie jak w przypadku pozostałych formularzy, jej brak będzie skutkować wezwaniem nas przez urząd.
Jeśli możemy i chcemy rozliczyć się na zasadach preferencyjnych, to poprzez odpowiednie zaznaczenie w rubryce 6 któregoś z kwadratów (2, 3 bądź 4) informujemy fiskusa, że wybieramy rozliczenie wspólnie z małżonkiem, ze zmarłym małżonkiem albo jako osoba samotnie wychowująca dzieci. To jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o takie rozliczenie. Dlatego do zeznania nie musimy już dołączać żadnych dodatkowych pism czy oświadczeń.
Począwszy od rozliczenia za 2008 r. możliwość rozliczenia się na PIT-37 zyskali także nierezydenci (czyli osoby mające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (tj. w Islandii, Norwegii lub Lichtensteinie) albo w Konfederacji Szwajcarskiej).
Możliwość taką mają ci nierezydenci, którzy swoje przychody wymienione w art. 29 ustawy o PIT (m.in. z działalności wykonywanej osobiście, w tym umów zlecenia i o dzieło, z odsetek, praw autorskich i pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze) zdecydują się opodatkować na zasadach ogólnych, tj. przy zastosowaniu skali podatkowej.
W tym przypadku pobrany od tych przychodów zryczałtowany podatek dochodowy, traktuje się na równi z pobraną przez płatnika zaliczką na podatek dochodowy. W ten sposób została zlikwidowana funkcjonująca dotychczas dyskryminacja tych osób polegająca na tym, że te same przychody były korzystniej opodatkowane, gdy osiągały je osoby mieszkające w Polsce oraz mniej korzystnie, gdy osiągały je osoby mieszkające poza Polską.
Będąc nierezydentem i chcąc skorzystać z takiego sposobu opodatkowania przychodów musimy oczywiście wybrać go poprzez zaznaczenie kwadratu w rubryce 7 bądź 8 z równoczesnym zaznaczeniem odpowiedniego kwadratu w rubryce 6 (czyli kwadratu nr 1, 2, 3 bądź 4).
Preferencyjne zasady rozliczenia (wspólnie z małżonkiem, ze zmarłym małżonkiem bądź jako osoba samotnie wychowująca dzieci) będą miały zastosowanie również do:
a) małżonków, którzy mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
b) małżonków, z których jeden podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej a drugi ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
c) osób samotnie wychowujących dzieci, które mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej
- jeżeli osiągnęli podlegające opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychody w wysokości stanowiącej łącznie co najmniej 75% całkowitego przychodu osiągniętego przez oboje małżonków (osobę samotnie wychowującą dzieci) w danym roku podatkowym i udokumentowali certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Wszystkie powyższe zasady stosuje się, jeżeli istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Jeśli zdecydujemy się na wspólne rozliczenie z małżonkiem bądź jako osoba samotnie wychowująca dziecko z uwzględnieniem zasad dotyczących nierezydentów musimy liczyć się z koniecznością udokumentowania wysokości całkowitych przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym.
Musimy bowiem przedstawić - na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej - zaświadczenie wydane przez właściwy organ podatkowy innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej, w którym osoby te mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych lub inny dokument potwierdzający wysokość całkowitych przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym.
Część A. MIEJSCE I CEL SKŁADANIA ZEZNANIA
W tej części wskazujemy urząd właściwy do przyjęcia od nas zeznania. Rozliczając się wspólnie z małżonkiem powinniśmy złożyć zeznanie do urzędu skarbowego ustalonego według miejsca zamieszkania małżonków w ostatnim dniu roku podatkowego.
Rozliczając się wspólnie z małżonkiem, który ma inne miejsce zamieszkania możemy wybrać urząd, do którego zostanie złożone nasze zeznanie. Wybierając urząd właściwy dla jednego z małżonków, dobrze jest zawiadomić o dokonanym wyborze drugi z urzędów. Unikniemy w ten sposób wezwania do złożenia wyjaśnień dotyczących przyczyn niezłożenia zeznania w tym urzędzie (zwłaszcza, gdy dotychczas takie zeznanie było w nim co roku składane).
Osoba samotnie wychowująca dzieci rozlicza się w urzędzie właściwym dla jej miejsca zamieszkania.
Miejsce zamieszkania nie zawsze jest tożsame z miejscem zameldowania. Jeśli są one różne, zeznanie składamy do urzędu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania.
Pan Piotr Kowalski jest zameldowany u swoich rodziców we Wrocławiu. Jego żona Anna Kowalska jest zameldowana u swoich rodziców w Gdańsku. Oboje małżonkowie pracują w Warszawie i wynajmują tu mieszkanie, w którym razem mieszkają. Rozliczając się za 2008 r. powinni zatem złożyć zeznanie do urzędu skarbowego właściwego ze względu na ich miejsce zamieszkania, czyli w Warszawie, a nie w Gdańsku czy we Wrocławiu.
Pan Paweł Rogalski jest zameldowany u swoich rodziców w Katowicach. Pani Agnieszka Rogalska jest również zameldowana u swoich rodziców w Krakowie. Pan Rogalski podjął pracę w Gdańsku. W związku z tym wynajął tam mieszkanie. Pani Rogalska podjęła pracę w Warszawie i również wynajęła mieszkanie. Małżonkowie za 2008 r. zamierzają rozliczyć się wspólnie. Swoje zeznanie złożą do jednego (wybranego) urzędu, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania jednego z małżonków, czyli albo w Gdańsku, albo w Warszawie.
Jeśli nie mamy miejsca zamieszkania na terytorium Polski dla celów podatkowych (jesteśmy nierezydentami), to nasze zeznanie powinniśmy złożyć do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów wydanym na podstawie Ordynacji podatkowej.
Jeśli nierezydentem jest nasz małżonek, to urząd ten jako właściwy dla jednego z małżonków jest zobowiązany przyjąć nasze zeznanie, jeśli rozliczamy się wspólnie z tym małżonkiem i dokonamy takiego właśnie wyboru.
Musimy również wskazać urzędowi, czy składamy zeznanie roczne, czy też jego korektę. W tym celu w rubryce nr 10 zaznaczamy jeden z dwóch kwadratów (kwadrat nr 1 – złożenie zeznania, kwadrat nr 2 – korekta zeznania).
Część B. DANE IDENTYFIKACYJNE I AKTUALNY ADRES ZAMIESZKANIA
Wspólne rozliczenie z małżonkiem wymaga podania danych identyfikacyjnych nie tylko naszych, ale również małżonka. Ujawnimy je w części B.2 zeznania. Podobnie jak przy rozliczeniu indywidualnym, konieczne jest podanie numeru PESEL każdego z małżonków.
Numer PESEL wskazują osoby, którym wcześniej nadano ten numer.
Również i w tym przypadku podajemy adres zamieszkania małżonka na ostatni dzień roku podatkowego, za który składane jest zeznanie. Osoba samotnie wychowująca dzieci podaje tylko swoje dane identyfikacyjne (w tym numer PESEL) – tak samo jak przy rozliczeniu indywidualnym. Nie wypełnia zatem części B.2. zeznania.
Jeśli wybieramy rozliczenie ze zmarłym małżonkiem, to nie jesteśmy zobowiązani do wypełnienia rubryk 24-36 w części B.2. zeznania, w sytuacji gdy nasz małżonek zmarł przed końcem roku podatkowego, za który składane jest zeznanie.
Nowością jest w tej części zeznania rubryka 14 „Kraj”. Wprowadzono ją ze względu na możliwość złożenia zeznania PIT-37 przez osoby mieszkające w UE, jednym z państw EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej.
Część C DOCHODY/ STRATY ZE ŹRÓDEŁ PRZYCHODÓW
W tej części zeznania trzeba wykazać dochody obojga małżonków. Każde z małżonków wykazuje swoje dochody odrębnie na podstawie informacji otrzymanych od płatników – na takich samych zasadach, jak w przypadku rozliczenia indywidualnego, wypełniając odpowiednie wiersze.
Część C.1. wypełnia ten z małżonków, który w zeznaniu figuruje jako „podatnik” , natomiast część C.2 – ten, który występuje jako „małżonek”.
Część C.2. należy wypełnić wyłącznie w sytuacji łącznego opodatkowania dochodów małżonków.
Osoba samotnie wychowująca dzieci wypełnia tylko część tabeli przeznaczoną dla podatnika.
Część D. ODLICZENIA OD DOCHODÓW
Rozliczający się wspólnie małżonkowie niektórych odliczeń od dochodu dokonują odrębnie. Na „pierwszy ogień” idą składki na ubezpieczenia społeczne. Każdy z małżonków łączną kwotę tych składek wpisuje osobno - na podstawie informacji otrzymanych od płatników. Pierwszy z małżonków wpisze tą kwotę rubryce 91 zeznania, a drugi – w rubryce 92.
W rubryce 95 oraz odpowiednio w rubryce 96 możemy wykazać wartość składki zapłaconej na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne za granicą, o ile można odliczyć je od dochodu wykazanego w PIT-37 (jest to część kwoty wykazanej w rubryce 91 i odpowiednio w rubryce 92, a nie kwota sumowana z kwotą wykazaną w rubryce 91 bądź odpowiednio w rubryce 92).
Taka sama zasada obowiązuje w przypadku odliczeń od dochodu wykazywanych w części B załącznika PIT-O. Pierwszy z małżonków przeniesie kwotę odliczenia z rubryki 28 tego załącznika do rubryki 97 zeznania, drugi wpisze kwotę odliczenia do rubryki 98 (przeniesioną z rubryki 29 załącznika PIT/O).
Natomiast ulgę odsetkową małżonkowie rozliczający się wspólnie odliczają w jednej kwocie. Przenoszą ją do rubryki 99 zeznania z rubryki 34 załącznika PIT/D. Tylko w przypadku odrębnego rozliczenia małżonkowie muszą wskazać, w jaki sposób (tzn. w jakich proporcjach i w którym formularzu) będą wykazywać kwotę ulgi odliczaną przez każde z nich.
Analogicznie jest w przypadku innych wydatków mieszkaniowych odliczanych na zasadzie praw nabytych. Ich kwotę małżonkowie rozliczający się wspólnie przeniosą z rubryki 44 załącznika PIT/D do rubryki 100 zeznania PIT-37. Jeśli natomiast rozliczają się odrębnie muszą w części B.3.1 wypełnić dodatkowo identyczny wniosek, jak w przypadku odliczeń z tytułu ulgi odsetkowej. Nie dotyczy on jednak małżonków pozostających w separacji.
Szczegółowe warunki korzystania z poszczególnych ulg i odliczeń od dochodu – patrz Ulgi i odliczenia
Część E. OBLICZENIE PODATKU
Wybór preferencyjnych zasad rozliczenia oznacza nieco inny sposób wyliczenia należnego podatku. Dochód po odliczeniach (z rubryki 103) dzielimy na pół. Jego połowa po zaokrągleniu do pełnych złotych jest podstawą, od której liczymy należny podatek według skali (rubryka 104). Wyliczoną kwotę podatku mnożymy przez dwa. Otrzymany wynik wpisujemy do rubryki 105. Jeśli nie doliczamy niczego do podatku, kwotę z rubryki 105 przepisujemy do rubryki 107.
W taki sposób podatek liczą nie tylko małżonkowie rozliczający się wspólnie, ale też osoby samotnie wychowujące dzieci.
Część F. ODLICZENIA OD PODATKU
Rozliczając się wspólnie podatek z rubryki 107 możemy obniżyć przede wszystkim o składki na ubezpieczenie zdrowotne, które każdy z małżonków wykaże odrębnie (odpowiednio w rubryce 108 oraz 109).
Tutaj też ustawodawca wprowadził limit odliczenia, o którym musimy pamiętać. Odliczając składki potrącone przez płatników, możemy bezpośrednio przepisać kwoty wskazane przez nich w przekazanych nam informacjach. Oni wpisali tam już kwoty składek po ograniczeniu do wysokości limitu.
Wskutek najnowszej nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uwzględniającej skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego już w rozliczeniu zyskaliśmy możliwość odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych za granicą.
Odliczeniu podlegają składki zapłacone w roku podatkowym z naszych własnych środków na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne – nasze lub osób z nami współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej.
Odliczenie składek zagranicznych możemy zastosować pod warunkiem, że:
1) podstawą wymiaru tych składek nie jest dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska,
2) składka na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłacona w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej nie została odliczona od dochodu (przychodu) albo podatku w tym państwie albo nie została odliczona od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a updof,
3) istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym opłacaliśmy składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.
Nie podlegają odliczeniu od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne:
• odliczone od zryczałtowanego podatku dochodowego, na podstawie przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,
• odliczone od podatku obliczonego od dochodu opodatkowanego stawką liniową,
• odliczone od podatku tonażowego,
• których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (dotyczy to zarówno składek krajowych, jak i zagranicznych).
Kwotę wydatków z tytułu składki na ubezpieczenie zdrowotne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.
Podlegającą odliczeniu kwotę składek na ubezpieczenie zdrowotne wykazujemy w rubryce 108 zeznania. Jeśli z tego odliczenia korzysta nasz małżonek, jego kwotę wykaże w rubryce 109.
Natomiast w rubryce 110 i odpowiednio w rubryce 111wykazujemy wartość składki zapłaconej na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne za granicą, o ile można ją odliczyć od podatku i zdecydowaliśmy się skorzystać z tego odliczenia (jest to część kwoty wykazanej w rubryce 108 i odpowiednio w rubryce 109, a nie kwota sumowana z kwotą wykazaną w rubryce 108 bądź odpowiednio w rubryce 109).
Poz. 110 nie wypełniamy, jeśli w roku rozliczeniowym uzyskaliśmy przychody wyłącznie za pośrednictwem płatnika i nie posiadamy informacji dotyczących wysokości składek potrąconych przez płatnika ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w państwie należącym do Unii Europejskiej, lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz w Konfederacji Szwajcarskiej.
Podobnie jak w przypadku odliczeń od dochodu, rozliczając się wspólnie z małżonkiem, niektóre odliczenia od podatku wykażemy odrębnie, a pozostałe – wspólnie. Osobno musimy wykazać nie tylko składkę zdrowotną, ale też ulgę na gosposię oraz ulgę z tytułu wychowywania dzieci.
Łączne kwoty odliczeń z tytułu tych ulg małżonkowie przeniosą do zeznania odpowiednio z rubryki 42 (podatnik) i 43 (małżonek) załącznika PIT/O. Natomiast jedną kwotę odliczenia małżonkowie przeniosą do zeznania z części C załącznika PIT/D. Odliczą tu ulgę z tytułu oszczędzania w kasie mieszkaniowej czy też kwoty innych ulg niewykorzystane w latach poprzednich z powodu zbyt niskiego podatku (np. z tytułu ulgi remontowej).Jeśli małżonkowie rozliczają się odrębnie, to tak samo jak w przypadku odliczeń od dochodu muszą w części C.2.1 załącznika PIT/D wypełnić specjalny wniosek, wskazując w jaki sposób (tzn. w jakich proporcjach i w którym formularzu) będą wykazywać kwotę ulgi odliczaną przez każde z nich. Nie dotyczy on jednak małżonków pozostających w separacji. szczegółowe warunki korzystania z poszczególnych ulg i odliczeń od podatku – patrz Ulgi i odliczenia
Część G. OBLICZENIE ZOBOWIĄZANIA PODATKOWEGO
Identycznie, jak przy rozliczeniu indywidualnym, podatek pomniejszony o dokonane odliczenia małżonkowie muszą porównać z pobranymi przez płatników zaliczkami. Będą zatem konfrontować kwotę podatku wskazaną w rubryce 118 z kwotą zsumowanych zaliczek pobranych przez płatników od obojga małżonków. W rubryce 119 małżonkowie wpiszą łączną kwotę zaliczek, będącą sumą kwot z rubryki 63 (zaliczki podatnika) i z rubryki 90 (zaliczki małżonka).
Jeśli podatek jest wyższy od sumy zaliczek, różnica jest podatkiem do zapłaty (rubryka 120). Małżonkowie, tak samo jak inni podatnicy, mają czas na jego wpłatę do 30 kwietnia. W sytuacji odwrotnej wystąpi nadpłata (rubryka 121), którą fiskus zwróci małżonkom w terminie 3 miesięcy, o ile wcześniej nie zakwestionuje zeznania.
Część H. WNIOSEK O PRZEKAZANIE 1% PODATKU NALEŻNEGO NA RZECZ ORGANIZACJI POŻYTKU PUBLICZNEGO (OPP)
Rozliczając się wspólnie z małżonkiem bądź jako osoba samotnie wychowująca dzieci również możemy przekazać do 1% naszego podatku wybranej organizacji pożytku publicznego. Tak samo, jak przy rozliczeniu indywidualnym musimy jedynie wskazać jej nazwę oraz nr KRS oraz kwotę, którą chcemy przekazać, po jej zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy w dół. Nie może ona przekroczyć 1% podatku należnego z rubryki 118. W samym przekazaniu podatku wyręczą nas urzędnicy.
Wypełnienie w zeznaniu odpowiednich pozycji traktowane jest na równi ze złożeniem wniosku o przekazanie przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego 1% podatku wybranej organizacji pożytku publicznego.
Warunkiem przekazania 1% jest zapłata w pełnej wysokości podatku należnego stanowiącego podstawę obliczenia kwoty, która ma być przekazana na rzecz organizacji pożytku publicznego, nie później niż w terminie dwóch miesięcy od upływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego.
Do formularzy zeznań rocznych służących do rozliczenia wprowadzono odrębną rubrykę służące do wskazania celu szczegółowego przeznaczenia kwoty 1% należnego podatku przekazywanej przez nas na rzecz organizacji pożytku publicznego za pośrednictwem organu podatkowego.
W PIT-37 do tego celu służy rubryka 124. Natomiast poprzez zaznaczenie kwadratu w rubryce 125 wyrazimy zgodę na przekazanie przez naczelnika urzędu skarbowego obdarowanej organizacji pożytku publicznego naszych danych: imienia, nazwiska i adresu oraz informacji o wysokości kwoty przekazanej na rzecz tej organizacji.
Zaznaczenie kwadratu w rubryce 125 jest nieobowiązkowe i nie ma wpływu na realizację wniosku o przekazanie 1% należnego podatku.
Część I. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE
W pozycji 126 możemy podać m.in. dane ułatwiające z nami kontakt (email, telefon, informację o godzinach dostępności pod wskazanym telefonem), jak również poinformować o formie, w jakiej chcielibyśmy otrzymać zwrot nadpłaty wynikającej z zeznania.
W poz.124 możemy określić szczegółowy cel, na jaki przekazujemy 1% podatku należnego, a poprzez zaznaczenie kwadratu w poz. 125 możemy wyrazić zgodę na przekazanie organizacji pożytku publicznego naszych danych (imienia, nazwiska, adresu oraz wysokości kwoty 1%, o której przekazanie wnioskujemy).
Część J. INFORMACJE O ZAŁĄCZNIKACH
Zarówno małżonkowie rozliczający się wspólnie, jak i osoba samotnie wychowująca dzieci muszą poinformować urząd o liczbie i rodzaju załączników dołączanych do zeznania rocznego. Jeśli małżonkowie rozliczają się odrębnie, muszą dodatkowo poinformować urząd o tym, który z nich dołączy do swojego zeznania załącznik PIT/D oraz podać dane tego małżonka (imię, nazwisko oraz NIP) oraz dane urzędu, do którego trafi zeznanie z tym załącznikiem.
Rozpoczynając korzystanie z odliczeń w ramach ulgi odsetkowej (do której nabyliśmy prawo w okresie jej obowiązywania) musimy do naszego zeznania dołączyć PIT-2K (dotyczący inwestycji objętej ulgą). Jeśli ciąży na nas bądź na naszym małżonku obowiązek aktualizacji danych, do zeznania powinniśmy też dołączyć zgłoszenie aktualizacyjne na formularzu NIP-3. Podatnicy opodatkowani według zasad z art. 29 updof, którzy zamienią opodatkowanie według ryczałtu na opodatkowanie według skali, w pozycji 134 wykażą, że do zeznania dołączyli certyfikat rezydencji (jest to warunek złożenia skutecznie zeznania)
Część K. OŚWIADCZENIE I PODPIS PODATNIKA/ MAŁŻONKA/ PEŁNOMOCNIKA
Jeśli rozliczamy się wspólnie z małżonkiem bądź jako osoba samotnie wychowująca dziecko, to podpisując się pod zeznaniem składamy nie jedno, ale dwa oświadczenia. Nie tylko stwierdzamy, że mamy świadomość odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych danych, ale też oświadczamy że spełniamy warunki do preferencyjnego sposobu rozliczenia.
Musimy też pamiętać, że wspólne rozliczenie z małżonkiem obliguje do złożenia podpisu przez oboje małżonków. Pierwszy z małżonków powinien się zatem podpisać w rubryce 134, a drugi – w rubryce 135. Złożenie podpisu przez oboje małżonków nie będzie konieczne, jeśli złożą zeznanie przez pełnomocnika.
Wówczas jego dane wraz z podpisem powinny znaleźć się w rubryce 125. W takim przypadku, tak samo jak przy rozliczeniu indywidualnym, do zeznania powinno zostać dołączone pełnomocnictwo (bądź jego uwierzytelniony odpis), z tym że musi ono zostać udzielone przez oboje małżonków.
Podstawa prawna: Ustawaz 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 (tekst jednolity) z późn. zm.
Aktualizacja styczeń 2012 - Paweł Huczko