W myśl noweli z dnia 18 marca 2010 r. przekazywane świadczenie może podlegać zwolnieniu, jeżeli jego wartość nie przekracza 200 zł. Oznacza to, że wartość świadczenia korzystająca ze zwolnienia wzrosła o 100 zł.
Chociaż zmiana ta została wprowadzona niemalże w połowie roku, to analizowany przepis w nowym brzmieniu ma zastosowanie do przychodów uzyskanych od 1 stycznia 2010 r.
W związku z tym, jeżeli podatnik otrzymał w 2010 roku do dnia 20 maja 2010 r. świadczenie, którego jednorazowa wartość przekraczała 100 zł (a więc od którego musiałby odprowadzić podatek ), ale nie była wyższa niż 200 zł, to świadczenie to nie będzie zwiększało podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
W konsekwencji świadczeniodawca nie będzie musiał sporządzać w odniesieniu do takich świadczeń informacji PIT-8C, o której mowa w art. 42a ustawy o PIT. Opisana zmiana ze względu na swą oczywistość i w praktyce jedynie techniczny charakter nie wymaga dalszej analizy.
Zwolnienie nie może mieć zastosowania, gdy obdarowanymi są pracownicy świadczeniobiorcy, bądź osoby pozostające ze świadczeniobiorcą w stosunku cywilnoprawnym.
Warto jednak pochylić się nad kontrowersjami i wątpliwościami, jakie mogą pojawić się w związku z zastosowaniem zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PIT.
Netto, czy brutto?
Częstym problemem wśród świadczeniodawców będących czynnymi podatnikami VAT jest ustalenie wartości świadczenia, które może podlegać zwolnieniu.
Podmioty te mają wątpliwość, czy na wartość tego świadczenia wpływa także wartość podatku od towarów i usług uiszczonego podczas nabycia/wytworzenia przekazywanych świadczeń, czy może wartość tę należy ustalać w kwocie netto.
Polecamy: serwis VAT
Wątpliwość ta, spowodowana zapewne możliwością odliczenia VAT uiszczanego przy nabywaniu towarów przekazywanych w ramach promocji i reklamy, może być bardzo istotna, gdyż wartość podatku może zdecydować o przekroczeniu wartości objętej zwolnieniem.
Niestety należy wskazać, że wartość tych świadczeń powinna być ustalana w kwocie brutto. To bowiem taka wartość, jest wartością rzeczywistą przekazywanych świadczeń – obdarowany nabywając podobne świadczenie na rynku musiałby uiścić kwotę brutto.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że wartość przekazywanych świadczeń należy ustalić w oparciu o zasady zawarte w art. 11 ust. 2 i 2a ustawy o PIT.
Co to znaczy „jednorazowa wartość świadczeń”?
Analizując kwestię ustalania wartości przekazywanych świadczeń warto zwrócić uwagę, że przepis posługuje się pojęciem „jednorazowa wartość świadczeń”.
Oznacza to zatem, że dany świadczeniobiorca może wielokrotnie przekazywać świadczenia tej samej osobie i po stronie tej osoby – o ile zostaną spełnione pozostałe przesłanki do zastosowania zwolnienia – przychód nie powstanie.
Rodzi się jednak pytanie, o częstotliwość przekazywania świadczeń – czy pomiędzy przekazaniem świadczeń musi upłynąć określona ilość czasu (np. godzina, dzień, miesiąc), czy może wystarczy, aby świadczenie było przekazywane w odmiennych okolicznościach.
Polecamy: serwis Koszty
Odwołując się do definicji słownikowej, należy wskazać, że „jednorazowy” oznacza „jeden raz dany lub uczyniony”. W związku z tym można przyjąć, że analizowany przepis mówi o wartości świadczenia jeden raz danego. Jednocześnie nie oznacza to, że jest to świadczenie jeden raz dane w pewnych okolicznościach (np. podczas przeprowadzania danej akcji).
Dlatego też możliwe jest, że zwolnieniem objęte może być kilka pojedynczych świadczeń przekazanych w związku z daną akcją prowadzoną przez świadczeniodawcę, ale np. w oparciu o odmienne kryteria, czy spełnieniu kilkakrotnie tych kryteriów.
Istotne jest jednak, aby kilkakrotne przekazanie świadczeń w ramach jednaj akcji miało swoje uzasadnienie racjonalne i faktyczne. W przeciwnym razie organ podatkowy może uznać, że świadczenie zostało celowo podzielone, aby uniknąć opodatkowania.
Tylko w związku z promocją lub reklamą
Bardzo istotną przesłanką warunkującą zastosowanie analizowanego zwolnienia jest to, aby świadczenie było przekazywane w ramach akcji promocyjnej, bądź reklamowej. Przesłanka ta literalnie wynika z brzmienia przepisu i musi być bezwzględnie spełniona.
Opierając się o definicję językową należy wskazać, że promocja to „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia” .
Z kolei za reklamę uważa się działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu produktów tego podmiotu gospodarczego.
Co istotne zwolnienie z opodatkowania może także dotyczyć świadczeń przekazywanych w związku z działaniami reprezentacyjnymi. Jednocześnie należy zaznaczyć, że to czy dane świadczenie jest przekazywane w związku z promocją, bądź reklamą należy oceniać nie tylko w kontekście rodzaju świadczenia, ale także okoliczności w których świadczenie jest przekazywane.
W praktyce opisywanym zwolnieniem – i taki był też powód jego wprowadzania – objęte są wszelkie upominki, gadżety, próbki mające oznaczenia i rozdawane w okolicznościach które pozwalają identyfikować świadczeniodawcę, bądź oferowane przez niego towary i usługi.
Analizowany przepis nie mówi o jakiejkolwiek promocji i reklamie, ale o promocji i reklamie świadczeniodawcy. Jeżeli zatem świadczenie jest przekazywane przez inny podmiot, niż podmiot promowany (np. organizatora akcji promocyjnej) może pojawić się wątpliwość, czy zwolnienie może mieć zastosowanie.
Zasadą jest, iż podmiot przekazujący nieodpłatne świadczenia powinien sporządzać informację PIT-8C. Jednakże objęcie przekazywanych świadczeń zwolnieniem może go zwolnić z tego obowiązku.
Dlatego, mając na uwadze ścisłą wykładnię przepisów prawa podatkowego, należy uznać, że obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C nie wystąpi jedynie w sytuacji, gdy świadczeniodawca będzie przekazywał świadczenie w związku z promocją i reklamą własną.