Stan faktyczny i pytanie podatnika
Podatnik w styczniu 2012 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej według skali podatkowej. Działalność tę będzie wykonywać w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność. Lokal ten został nabyty w drodze darowizny od rodziców. Podatnik posiada kserokopię aktu notarialnego, z której wynika, że rodzice dokonali zakupu przedmiotowej nieruchomości w 1998 r.
Ponadto podatnik dokonał zakupu nieruchomości użytkowej, która będzie pełnić rolę magazynu. Budynek ten został oddany do użytkowania w kwietniu 1991 r., na co podatnik także posiada dowody.
Dodatkowo została zawarta umowa leasingu kapitałowego samochodu osobowego, który był już wykorzystywany u finansującego przez okres 9 miesięcy. Wartość przedmiotu leasingu wynosi 38.000 zł.
Zarówno mieszkanie, magazyn, jak i samochód osobowy podatnik zamierza wprowadzić
w styczniu 2012 r. do ewidencji środków trwałych i amortyzować.
Czy do wszystkich środków trwałych podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji?
Jakie środki trwałe można amortyzować w najmie?
Odpowiedź KIP:
Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie
z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.
Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu,
w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór: suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Odpisy amortyzacyjne nowych środków trwałych
Z przepisów ustawy wynika także, że wyboru metody amortyzacji środka trwałego dokonuje się przed rozpoczęciem amortyzacji. Raz wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka, co oznacza zakaz zmiany metody amortyzacji w trakcie trwania tego procesu.
Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków trwałych określonych w pytaniu nie może być krótszy niż:
1. dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat, z wyjątkiem:
a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju
109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych
- dla których okres amortyzacji – nie może być krótszy niż 3 lata;
2. dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % – 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
3. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych – 30 miesięcy.
Zgodnie z ust. 2 art. 22j ustawy, samochód uznaje się za używany, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 6 miesięcy.
Natomiast zgodnie z ust. 3, lokal mieszkalny uznaje się za używany, jeżeli podatnik wykaże, że przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, podatnik ma prawo zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne w stosunku do wszystkich trzech środków trwałych, bowiem spełnia wszystkie wymogi ustawowe.
Amortyzacja z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych
A zatem okres amortyzacji wynosić będzie:
- w przypadku lokalu mieszkalnego – minimum 10 lat,
- w przypadku budynku użytkowego – minimum 20 lat (40 lat pomniejszone o 20 pełnych lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych);
- w przypadku samochodu osobowego w leasingu kapitałowym – minimum 30 miesięcy.