Opłata miejscowa pobierana jest od turystów, którzy rekreacyjnie spędzają dłużej niż dobę w miejscowościach mających walory klimatyczne i krajobrazowe.
Opłata uzdrowiskowa pobierana jest z kolei od osób, którzy na więcej niż dobę przyjechali do miejscowości mającej status uzdrowiska.
Opłata miejscowa może być wymierzana i pobierana wyłącznie w gminach, w których miejscowości charakteryzują się szczególnymi walorami wypoczynkowymi, krajobrazowymi, klimatycznymi lub turystycznymi (opłata podstawowa).
Jest ona również pobierana w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej (opłata podwyższona).
Minimalne warunki, których spełnienie uprawnia gminę do poboru opłaty miejscowej wskazane zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową.
Zobacz również: Stawki maksymalne podatków i opłat lokalnych na 2013 rok
Polecamy: Jaka stawka PCC od hipoteki?
Status obszaru ochrony uzdrowiskowej przyznany jest z kolei obszarowi, który łącznie spełnia warunki określone w przepisach ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych.
Pamiętajmy, że w danej miejscowości istnieje możliwość pobierania opłaty miejscowej tylko z jednego tytułu. Jeżeli więc miejscowość jest położona na obszarze ochrony uzdrowiskowej, to musi być w niej pobierana opłata miejscowa z tego tytułu, a nie z uwagi na korzystne warunki klimatyczne, krajobrazowe czy bazę turystyczną. Tym samym powinna zostać naliczona opłata podwyższona.
Opłata miejscowa pobierana jest za każdy dzień pobytu w danej miejscowości, pod warunkiem, że pobyt trwa dłużej niż dobę. Z powyższego wynika, iż obowiązek podatkowy przekształci się w zobowiązanie podatkowe wraz z upływem każdego dnia pobytu.
Polecamy: Czy pożyczka udzielona spółce z o.o. przez jej wspólnika jest zwolniona z PCC?
Stąd też w praktyce nie jest możliwe i nie powinno być praktykowane pobieranie tej opłaty z góry za cały okres planowanego pobytu. Najrozsądniejszym rozwiązaniem wydaje się pobieranie opłaty w ostatnim dniu pobytu.
Opłata miejscowa jest związana z pobytem danej osoby w konkretnej miejscowości, a nie z pobytem na terenie gminy, w której położona jest miejscowość, posiadająca korzystne właściwości klimatyczne czy też walory krajobrazowe. W obrębie gminy może znajdować się kilka lub też kilkanaście takich miejscowości, na terenie których pobyt będzie wiązał się z koniecznością uiszczenia opłaty miejscowej.
Stawka zarówno opłaty miejscowej (podstawowej i podwyższonej) jak i opłaty uzdrowiskowej obowiązkowo określana jest przez radę gminy w drodze uchwały. Wysokość opłaty nie może przekroczyć corocznie waloryzowanej wysokości stawek określonych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.
Należy jednak zaznaczyć, że opłata uzdrowiskowa może być pobierana wyłącznie w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych.
W 2011 r. górne stawki opłaty miejscowej (podstawowej i podwyższonej) wynoszą 1,99 zł (opłata miejscowa „za warunki klimatyczne”) i 2,84 zł dziennie z tytułu opłaty miejscowej „za warunki uzdrowiskowe” oraz 3,92 zł dziennie za opłatę uzdrowiskową.
Ustalenie górnych stawek opłaty oznacza, że poszczególne miejscowości mogą pobierać opłaty niższe od ustalonych, ale nie mają prawa pobierać wyższych. Stawek nie różnicuje się ze względu na wiek lub inne przymioty osobiste osób fizycznych. Oznacza to, że opłata miejscowa jest wymierzana i pobierana według tych samych zasad zarówno od dzieci, dorosłych, jak i obywateli innych państw.
Polecamy: Jaki podatek od nieruchomości nie wykorzystywanej w całości?
Warto również wiedzieć, że na terenie różnych miejscowości tej samej gminy mogą obowiązywać różne wysokości stawek opłaty miejscowej. Zróżnicowanie mogą uzasadniać odmienne walory poszczególnych miejscowości.
Należy zaznaczyć, że od osób, od których pobierana jest opłata uzdrowiskowa, nie pobiera się opłaty miejscowej. Jeżeli w gminie obowiązują uchwały dotyczących opłaty uzdrowiskowej i miejscowej to od osób zobowiązanych do ich uiszczenia pobiera się wyłącznie opłatę uzdrowiskową.
Podstawa prawna:
- art. 17, art. 19, art. 20 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.