Wezwanie do urzędu skarbowego
Wezwanie organu podatkowego do stawiennictwa uważane jest doktrynalnie za pomocniczą czynność procesową, o charakterze władczym i jednostronnym. Stanowi ono nakaz, który skierowany może być do nieokreślonego kręgu osób. Istotnym jest, aby wezwanie odbywało się w ramach toczącego się już postępowania podatkowego – w innym wypadku zastosowanie znajdują przepisy dotyczące czynności sprawdzających.
Katalog podmiotów, które mogą zostać wezwane jest zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów katalogiem otwartym. Warto jednakże odnotować, iż w przypadku osób prawnych czy jednostek nieposiadających osobowości prawnej wezwanie dotyczy osób fizycznych, które reprezentują dany podmiot, gdyż doktrynalnie przyjmuje się, iż podmiotem wezwania mogą być jedynie osoby fizyczne.
Przesłanki wezwania
Wezwanie organu skarbowego podatnika do złożenia wyjaśnień, zeznań bądź dokonania innej czynność może nastąpić jedynie wówczas, gdy jest ono niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego czy też rozstrzygnięcia sprawy w ramach toczącego się postępowania. Ma to na celu minimalizowanie dolegliwości podmiotów, które są wzywane przed oblicze organu, gdyż przymus stawiennictwa pod groźbą sankcji jest niewątpliwie dość uporczywą koniecznością. Warto jednak odnotować, iż w ustawie nie znajduje się definicja warunków niezbędności – jest to pojęcie niedookreślone, pozostawione do interpretacji organu podatkowego.
Do czego organ skarbowy może wezwać podatnika?
Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej, organ skarbowy może wezwać podatnika do jednej z czterech czynności, a mianowicie:
- do złożenia wyjaśnień,
- do złożenia zeznań,
- do przedłożenia dokumentów,
- do dokonania określonej czynności.
Powyższe obowiązki podatnik realizować może osobiście bądź też przez pełnomocnika. Ponadto owe obowiązki realizowane mogą być w formie bezpośredniego „spotkania” z urzędem, jak i w formie korespondencyjnej, poprzez np. pisemne zadośćuczynienie wezwaniu. Przepisy przewidują także możliwość dokonywania powyższych czynności przy użyciu dokumentu elektronicznego. Dozwolone sposoby realizacji wezwania zależne są od czynności, do jakiej obliguje podatnika organ.
Kara za niestawienie się przed organem podatkowym
Podatnik może zostać ukarany karą porządkową w sytuacji, gdy nie stawi się on na wezwanie organu skarbowego z nieuzasadnionego powodu, bądź też bezzasadnie odmówi on składania wyjaśnień. Kara ta w roku 2017 wynosić może 2800 złotych. Znamy już także wysokość kary porządkowej, jaką fiskus może nałożyć w 2018 r. Kara ta pozostanie na niezmienionym poziomie i nadal będzie wynosić 2800 zł.
Podatnik ma możliwość wniesienia zażalenia na postanowienie o nałożeniu kary porządkowej, a także wniosku o jego uchylenie w ciągu 7 dni od momentu jego otrzymania.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Podatnik nie ma obowiązku stawienia się na wezwanie organu, jeżeli zostaje on wezwany do organu mającego siedzibę poza województwem, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania. Powinien on wówczas udzielić odmowy stawiennictwa, co nie będzie wiązało się z sankcjami karnymi. Ponadto termin wezwania może zostać przesunięty, jeżeli podatnik nie ma możliwości stawiennictwa z tytułu choroby, kalectwa bądź innej ważnej przyczyny. Istnieje wówczas także możliwość wizyty przedstawiciela organu podatkowego w miejscu zamieszkania podatnika.