Co do zasady, za pomocą kasy rejestrującej sprzedaż muszą ewidencjonować przedsiębiorcy, którzy sprzedają towary lub świadczą usługi osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej i rolnikom ryczałtowym, co wynika wprost z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT). Natomiast wspomniany obowiązek nie jest obowiązkiem bezwzględnym. Kwestie zwolnień reguluje Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dnia 28 grudnia 2018 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 2519, dalej jako rozporządzenie).
Polecamy: Biuletyn VAT
Polecamy: VAT 2019. Komentarz
Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia, zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących podlegają podatnicy, których roczny obrót nie przekracza 20 tys. zł. Są to tak zwani drobni przedsiębiorcy, do których ma zastosowanie zwolnienie podmiotowe. Wobec tej kategorii zwolnień, ustawodawca zastosował tylko dwie przesłanki, które powinny występować łącznie, a mianowicie:
- odbiorcą sprzedawanych towarów lub usług musi być osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej;
- obrót w okresie rocznym (lub w proporcji do prowadzonej działalności – jeśli podatnik rozpoczyna działalność w trakcie roku) nie może przekroczyć 20 tys. złotych;
Zasadniczo ustawodawca nie precyzuje jaki rodzaj działalności musi być prowadzony przez podatnika aby móc zastosować zwolnienie. Jednakże w § 4 rozporządzenia ustawodawca zamieścił katalog czynności i usług, co do których ww. zwolnienie nie znajdzie zastosowania. Przykładowo w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l zwolnienia nie stosuje się do dostawy zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych.
W odniesieniu do powyższego wątpliwości mogą powstać w przypadku, gdy świadczenie ma charakter złożony. Przykładem takiego świadczenia może być działalność filmowa i fotograficzna, kiedy poza wykonywaniem czynności filmowania oraz robienia zdjęć, przedsiębiorca zapisuje filmy lub zdjęcia na trwałych nośnikach np. CD, DVD, pendrive etc. i następnie przekazuje je klientom. Powstaje wątpliwość czy działalność będzie podlegała wyłączeniu dot. dostawy nośników danych (nagrań i zdjęć), czy w takim przypadku należy uznać, że przedsiębiorca świadczy dwa rodzaje usług: np. filmowanie oraz sprzedaż płyt CD, czy jednak jest to wciąż jedna usługa filmowa, a zapisywanie nagranego filmu stanowi jedynie skutek następczy bez którego samo filmowanie nie miało by sensu.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15.04.2015 r., znak: IBPP3/4512-99/15/JP, wskazał, że: „(…) nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. l powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. oraz § 4 pkt 1 lit. l rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. Wynika to z faktu, że dotyczy ono dostawy towaru, natomiast przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest świadczenie usług fotograficznych oraz usług filmowania. Zatem Wnioskodawczyni rozpoczynając w 2014 r. działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług fotograficznych oraz usług filmowania nie była zobligowana do rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przy zastosowaniu kasy rejestrujące. Dopóki Wnioskodawczyni świadczy usługi fotograficzne lub filmowe i jedynie ich efekty przekazuje na płycie DVD lub innym nośniku w jednym egzemplarzu to istotą działalności Wnioskodawczyni są usługi fotografowania i filmowania, a nie nagrywanie nośników”.
Przywołane stanowisko organu podatkowego podkreśla, że zapisywanie filmów na trwałym nośniku, w zakresie prowadzonej działalności filmowej, nie będzie stanowić osobnej dostawy przedmiotu lecz jest skutkiem pobocznym świadczonych usług filmowych.
W związku z powyższym należy wskazać, iż zwolnienie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ma zastosowanie wobec przedsiębiorców, których obroty nie przekraczają 20 tys. zł. rocznie także w przypadku, gdy w związku ze świadczeniem usług podstawowych, dokonują świadczeń pobocznych. Jednakże zwolnienie będzie miało zastosowanie wówczas, gdy wspomniane usługi pomocnicze będą stanowić integralną cześć czynności głównej. Tym samym nie będą podlegać wyłączeniu z § 4 rozporządzenia.
Maria Strelczenko, młodszy konsultant podatkowy w ECDP Sp. z o. o.