Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikom przysługuje prawo do obniżania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jest to tzw. prawo do odliczenia. Przy zakupach związanych z czynnościami zwolnionymi z VAT prawo do odliczenia nie przysługuje. Natomiast w odniesieniu do zakupów, które są związane z czynnościami zarówno zwolnionymi z VAT, jak i opodatkowanymi, podatnik może odliczyć VAT tylko w tej części, w jakiej odnoszą się one do czynności opodatkowanych.
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Z kolei podstawą do odliczenia podatku naliczonego są, co do zasady, faktury dokumentujące zakupy towarów lub usług. Biorąc pod uwagę treść tych przepisów, należy stwierdzić, że paragony nie są dokumentami, z których wynikają kwoty podatku naliczonego. Prawo do odliczenia VAT dają dokumenty spełniające rolę faktury. Niekiedy jednak paragony są jednocześnie fakturami.
Sytuacja, z którą mamy do czynienia, gdy paragon staje się niejako fakturą, dotyczy paragonów zawierających NIP nabywcy, jeżeli kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo 100 euro, jeśli kwota należności ogółem jest określona w euro. Takie paragony stanowią jednocześnie faktury uproszczone, o których mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Za takie są uznawane również przez organy podatkowe.
Podstawę do odliczenia VAT, jeśli tylko wydatek jest związany z czynnościami opodatkowanymi, stanowią także paragony dokumentujące przejazdy autostradami płatnymi. Takie paragony zawierają dane wymagane przepisami § 3 pkt 4 rozporządzenia o fakturach, a w konsekwencji są fakturami.
Czytaj więcej w artykule: "Kiedy można odliczyć VAT z paragonu" >>