Sprzedażą wysyłkową, w myśl ustawy o VAT jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru.
Warunkiem uznania takiej sprzedaży za wysyłkową jest też to, by dostawa dokonywana była na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
Co do zasady w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. A zatem podatek VAT z tego tytułu płaci się w innym państwie UE, przy czym bardzo ważnym wyjątkiem od tej zasady, jest możliwość traktowania sprzedaży wysyłkowej za dokonaną na terytorium kraju.
Podstawowym elementem wpływającym na istnienie obowiązku opodatkowania przez podatnika dostaw realizowanych w systemie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, jest limit ustalony przez dane państwo członkowskie dla sprzedaży wysyłkowej na jego terytorium.
Oznacza to, że podatnik, którego sprzedaż towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium danego państwa UE nie przekroczy limitu określonego przez ten kraj, to nie musi płacić podatku w państwie przeznaczenia.
Polecamy:Kiedy można stosować stawkę 0% VAT w transakcjach wewnątrzwspólnotowych
Wyjątkiem od tej możliwości jest dostawa wyrobów akcyzowych – od nich zawsze trzeba płacić podatek VAT w kraju przeznaczenia, nawet jak będzie on wynosił 1 Euro.
Pamiętać w tym miejscu także należy o tym, że dla każdego kraju UE obowiązuje inny limit, a więc mamy do czynienia z 26 limitami.
Obowiązkiem polskiego podatnika przy korzystaniu z tej formy opodatkowania jest samodzielne kontrolowanie odpowiednich limitów, jak też dokonywanie uprzednich zawiadomień właściwych organów podatkowych o zamiarze korzystania z tej formy opodatkowania. Pamiętać również należy, iż w przypadku wyboru tej formy opodatkowania, należy „wytrwać” w niej co najmniej 2 lata.
Pilnowanie powyższych limitów jest ważne, gdyż od całości dostawy, którą przekroczono dany limit, należy płacić podatek w państwie docelowym.
Bez znaczenia jest tu kwota przekroczenia limitu ale sam jego fakt. Przykładowo jak „felerna” dostawa ma wartość 10.000 Euro, to niezależnie od tego, czy powoduje przekroczenie limitu o 1 czy o 9.999 Euro, to i tak zapłacimy w państwie docelowym podatek od 10.000 Euro.
Polecamy:Jak określić miejsce świadczenia usług dla belgijskiego podatnika
Wyliczając moment przekroczenia limitu zwrócić musimy również uwagę na to, że również zaliczki, które otrzymamy na poczet jeszcze niezrealizowanych sprzedaży wysyłkowych, pomniejszają nam „wolną” część limitu, nawet jak jeszcze nie dokonaliśmy dostawy.
Skutkiem powyższego może być to, że pomimo fizycznego wysłania dostawy, która teoretycznie swoją wartością nie przekroczy wykorzystania limitu, możemy być zobowiązani do zapłaty od niej podatku już w państwie docelowym, bo w międzyczasie otrzymamy zaliczkę za towar, którego jeszcze nie wysłaliśmy.
Obowiązek wliczania zaliczek do wielkości obrotu wpływającego na wykorzystanie opisywanych limitów wynika bezpośrednio z zawartej w ustawie o podatku VAT definicji podstawy opodatkowania, co potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej w dniu 28 stycznia 2011 r. indywidualnej interpretacji prawa podatkowego nr ILPP2/443-1822/10-2/ISN.