Ulga B+R w SSE - jak wykazać koszty kwalifikowane?
Spółka w ramach realizowanej działalności posiada zezwolenie strefowe oraz decyzję o wsparciu, które uprawniają ją do skorzystania ze zwolnienia z CIT. Koszty kwalifikowane poniesione przez podatnika są uwzględniane w kalkulacji dochodu osiągniętego z działalności objętej zezwoleniem / decyzją. Podatnik wykazał część kosztów w ramach zwolnienia z CIT, natomiast część w kalkulacji dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych – co wynikało z wyczerpania limitu zwolnienia z CIT.
W zaprezentowanych okolicznościach podatnik rozważał możliwość odliczenia w ramach ulgi B+R tych kosztów kwalifikowanych, które zostały uwzględnione w kalkulacji dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej:
- prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia i/lub
- określonej w decyzji o wsparciu, prowadzonej na terenie wskazanym w decyzji,
który to dochód nie został zwolniony ostatecznie w części z podatku CIT z powodu wyczerpania limitu pomocy publicznej, przysługującego podatnikowi.
Koszty uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego z CIT w ramach PSI / SSE nie kwalifikują się do ulgi B+R
Zdaniem Sądu Spółka nie jest uprawniona do odliczenia w uldze B+R kosztów kwalifikowanych, które podlegają uwzględnieniu w kalkulacji dochodu strefowego i nie zostały zwolnione z CIT ze względu na wyczerpanie limitu zwolnienia z CIT.
Sąd oparł swoje stanowisko na literalnym brzmieniu przepisu art. 18d ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT), gdzie ustawodawca, zdaniem WSA, nie wskazuje na koszty kwalifikowane, które nie zostały uwzględnione w dochodzie zwolnionym, a na koszty, które nie zostały uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego. Zatem zdaniem WSA wskazywane przez podatnika koszty kwalifikowane nie mogą zostać uznane za nieuwzględniane w realizacji dochodu zwolnionego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i pkt 34a ustawy o CIT. Wobec tego, w ocenie Sądu, nie można odliczyć w uldze B+R żadnych kosztów uwzględnionych w kalkulacji dochodu podlegającego zwolnieniu.
Komentarz
Wydany wyrok może budzić liczne kontrowersje w kręgu przedsiębiorców prowadzących działalność na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu. Zarówno ulga B+R, jak i zwolnienie z opodatkowania w ramach SSE czy PSI umożliwiają uzyskanie korzyści podatkowej, w przypadku gdy nie dotyczą tych samych kosztów.
Zgodnie z przepisami o zwolnieniu strefowym oraz odpowiednio o decyzji o wsparciu, w przypadku, gdy wartość podatku od dochodu strefowego przekracza dostępną pulę pomocy publicznej, to zwolnieniu z CIT podlega tylko część podatku mieszcząca się w dostępnym limicie pomocy publicznej. Przedsiębiorcy po wykorzystaniu dostępnego limitu pomocy publicznej przechodzą na zasady ogólne opodatkowania. W związku z tym, w przypadku niewykazania kosztów kwalifikowanych w dochodzie zwolnionym naturalnym wydaje się skorzystanie z potencjału skorzystania z innych ulg podatkowych, takich jak właśnie ulga B+R.
W tym kontekście kluczowa jest analiza art. 18d ust 6 ustawy o CIT. Przepis ten wskazuje, że podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnienia z CIT w ramach PSI / SSE przysługuje prawo do odliczenia wyłącznie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku. Celem przepisu jest uniemożliwienie dwukrotnego skorzystania z ulg podatkowych w odniesieniu do tych samych kosztów.
W prezentowanym wyroku Sąd oparł swoje stanowisko na literalnym rozumieniu przepisów ustawy o CIT – skoro podatnik zamierzał odliczyć w uldze B+R koszty, które faktycznie zostały uwzględnione w kalkulacji dochodu zwolnionego z CIT na podstawie decyzji/zezwolenia, to Sąd zakwestionował jego stanowisko. Jednak negatywna, z punktu widzenia przedsiębiorców, literalna interpretacja przepisów niekorzystnie wpływa na realizowaną przez nich działalność na gruncie rozliczeń podatkowych, a w naszej ocenie budzi również wątpliwość z perspektywy celowości wprowadzenia przepisu art. 18d ust 6 UPDOP. Omawiana w wyroku Sądu część kosztów kwalifikowanych nie stanowiła ostatecznie dochodu zwolnionego z CIT. Tym samym, podejście podatnika, naszym zdaniem, nie rodziło ryzyka wystąpienia podwójnego wykorzystania dostępnych korzyści podatkowych, co było celem wprowadzenia art. 18d ust. 6 ustawy o CIT.
Co dalej?
Jeśli podatnik zdecydował się zaskarżyć wyrok WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), nadal będzie istnieć szansa na pozytywne rozstrzygnięcie sporu dla przedsiębiorcy. Z tego względu warto monitorować ciąg dalszy omawianej sprawy.
Jednak niezależnie od wyroku NSA, opublikowanie objaśnień Ministerstwa Finansów pod kątem rozliczania ulgi B+R (szczególnie w zakresie podejścia Ministerstwa Finansów oraz ulgi IP Box) mogłoby rozwiać pojawiające się wątpliwości.
Byłoby to przydatne, ponieważ zaledwie kilkanaście dni po orzeczeniu prezentowanego wyroku została opublikowana interpretacja indywidualna (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.436.2020.1.BM), która podtrzymuje linię interpretacyjną WSA. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że proponuje się, aby prawo do odliczenia kosztów w ramach ulgi B+R przysługiwało jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie stanowią kosztów prowadzenia działalności na terenie SSE.
Maciej Klimczyk, Senior Associate
Justyna Wojtasik, Associate
PwC Polska
Polecamy: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!
Polecamy: INFORLEX Biznes