Tak wynika z wyroku WSA w warszawie z 30 maja 2019 r., III SA/Wa 2101/18.
Sprawa dotyczyła spółki będącej agencją pracy tymczasowej. Spółka zajmuje się rekrutowaniem pracowników, zarówno najwyższej klasy specjalistów, jak i pracowników niewykwalifikowanych z rynków wschodnich. Spółka zawiera z osobami fizycznymi będącymi cudzoziemcami, jak i obywatelami polskimi umowy zlecenia na wykonywanie pracy tymczasowej na rzecz pracodawców (klientów strony), zgodnie z przepisami ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Projekty dla klientów są realizowane na terenie całej Polski. W celu umożliwienia wykonania obowiązków spółka zapewnia cudzoziemcom zakwaterowanie. Lokale są udostępniane nieodpłatnie. Służą one celom zbiorowego zakwaterowania. Udostępniane są też miejsca noclegowe w motelach, bursach, czy hotelach pracowniczych.
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy:
Czy wartość zapewnianych zleceniobiorcom nieodpłatnie noclegów stanowi ich przychód z umowy zlecenia, a tym samym, czy w odniesieniu do ww. kwot spółka powinna wypełniać obowiązki płatnika zaliczek na podatek PIT?
Czy pokrywanie przez spółkę kosztów procedur legalizacji pobytu zleceniobiorców (obcokrajowców) oraz kosztów procedur legalizacji pracy zleceniobiorców (obcokrajowców) stanowi nieodpłatne świadczenie i powoduje powstanie po stronie zleceniobiorców przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia?
Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że wartość zapewnianych zleceniobiorcom nieodpłatnie noclegów nie stanowi dla nich przychodu z umowy zlecenia. Przychód bowiem powstaje wyłącznie w przypadku uzyskania realnego przysporzenia w postaci innego nieodpłatnego świadczenia, a warunkiem uznania tego świadczenia za przychód poszczególnych zleceniobiorców będzie możliwość przypisania im wymiernej skonkretyzowanej korzyści z tego tytułu. Ponadto, ponoszone przez spółkę wydatki dotyczące procedur legalizacji pracy i legalizacji pobytu pracowników – zleceniobiorców – obcokrajowców spoza terytorium UE zostały poniesione w interesie spółki jako pracodawcy, a nie w interesie pracownika. Tym samym, nie stanowią one przychodu podatkowego pracownika i nie powinny być doliczane przez spółkę jako płatnika do wynagrodzenia tych pracowników.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. W jego ocenie, nie sposób uznać, że zapewnienie bezpłatnego zakwaterowania zleceniobiorcy leży wyłącznie w interesie zleceniodawcy oraz służy wyłącznie realizacji obowiązku pracowniczego, tak jak ma to miejsce w przypadku pracownika mobilnego. Stąd w sytuacji, gdy zleceniodawca pomimo braku ciążącego na nim obowiązku nałożonego przepisami prawa pracy zapewni zleceniobiorcy bezpłatnie noclegi, to wartość tego świadczenia stanowi dla tego zleceniobiorcy przychód z innych nieodpłatnych świadczeń. Przyjęcie świadczenia oferowanego przez zleceniodawcę leży w interesie zleceniobiorcy, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez niego wydatku na nocleg, jaki musiałby ponieść w związku z wykonywaniem obowiązków zgodnie z postanowieniami umowy zlecenia.
W dalszej części uzasadnienia organ wskazał, że koszty uzyskania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę obciążają co do zasady cudzoziemca, na którym ciąży obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę oraz koszt wydania karty pobytu. W związku z tym pracodawca (zleceniodawca) nie ma prawnego obowiązku ponoszenia ww. kosztów. Takie wydatki pracodawcy będą stanowiły przychód pracownika.
WSA w Warszawie był innego zdania. Zdaniem sądu, przedmiotowe świadczenia zasadniczo zostały spełnione w interesie pracodawcy. Należy wskazać na charakter pracodawcy, który jest agencją pracy tymczasowej i jako agencja pracy tymczasowej spełnia świadczenia w postaci legalizacji pracowników zagranicznych. Fakt, że jest stroną w postępowaniu administracyjnym o wydanie zezwolenia na pracę powoduje, że generalnie ponosi wydatki w swoim imieniu i może je uwzględnić w ramach kosztów uzyskania przychodu.
Sąd uznał za prawidłowe również stanowisko spółki w zakresie zakwaterowania. Uznał, że fakt posiadania przez spółkę hotelu pracowniczego, w którym zapewniono kwatery pracownicze dla pracowników zagranicznych, powoduje, że również w interesie pracodawcy ten wydatek jest ponoszony i to świadczenie nie może być zasadniczo traktowane jako świadczenie o charakterze powiększającym przychód pracownika.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl
Polecamy: INFORLEX Księgowość
Polecamy: INFORLEX Biznes