Potwierdził to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji, której fragment przedstawiamy.
MF Z umowy o pracę ("Umowa o Pracę") zawartej przez Wnioskodawcę z Pracownikiem wynika m.in., że Wnioskodawca będzie pokrywać koszty najmu mieszkania dla Pracownika, tj. opłatę stałą wynikającą z Umowy najmu. (…)
Wnioskodawca udostępnia/będzie udostępniać Pracownikowi lokal mieszkalny wyłącznie w celu wykorzystywania go do celów mieszkaniowych. Stanowi o tym Umowa użyczenia zawierana przez Wnioskodawcę z Pracownikiem, która zawiera klauzulę o następującej treści: "Pracownik jest uprawniony do korzystania z lokalu wraz z wyposażeniem na cele mieszkalne".
Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, iż w przypadku udostępniania przez Wnioskodawcę Pracownikowi lokalu na podstawie Umowy użyczenia spełnione są warunki określone przez Trybunał Konstytucyjny. W konsekwencji, z chwilą otrzymania przez Pracownika ww. świadczenia, po stronie Pracownika powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń kwalifikowany do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Koniecznym jest zatem ustalenie przez Wnioskodawcę wartości tego świadczenia dla Pracownika, który je otrzymał, a następnie uwzględnienie jego wartości dla potrzeb obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy. Na Wnioskodawcy ciążą więc obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że o sposobie określenia wartości pieniężnej innych nieodpłatnych świadczeń stanowi przepis art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość ta ustalana jest w zależności od rodzaju usług, jakie są przedmiotem świadczenia. W przypadku udostępnienia pracownikowi lokalu mieszkalnego jego przychód ustalić należy według zasad określonych w art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy, tj. według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu.
Określenie równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lokalu, o którym mowa w art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy, z istoty rzeczy ma szacunkowy charakter.
Przepisy ustawy nie określają bliżej sposobu ustalania równowartości przysługującego hipotetycznie czynszu. Stąd też przy ustalaniu wysokości czynszu należy odwoływać się do przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju. Ustalenie wartości przychodu na podstawie przeciętnej wysokości czynszów stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju daje możliwość ustalenia tej wartości w wysokości najbardziej zbliżonej do hipotetycznej wysokości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy odpłatnej.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przychód z nieodpłatnych świadczeń związanych z udostępnieniem Pracownikowi lokalu na cele mieszkalne jest/będzie stanowiła wartość w kwocie netto z faktury VAT wystawionej przez Wynajmującego. Przychód ten dla celów obliczenia zaliczki na podatek dochodowy, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalić bowiem należy według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 lutego 2018 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.387.2017.3.RS
oprac. Katarzyna Wojciechowska
prawnik, ekspert w zakresie podatków dochodowych, redaktor "MONITORA księgowego"