Kwestia ta została poruszona w interpretacji indywidualnej z 5 kwietnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.96.2018.1.RS. w rozpatrywanej sprawie Urząd Miasta (Wnioskodawca) wskazał, że zamierza zorganizować wycieczkę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla uprawnionych pracowników, którzy mogą w niej uczestniczyć dobrowolnie, potwierdzając chęć uczestnictwa na liście. Wycieczka ma na celu integrację załogi i poprawienie relacji służbowych. Całkowity koszt wycieczki pokryty zostanie w całości ze środków funduszu świadczeń socjalnych bez stosowania kryterium socjalnego.
W związku z tym narodziło się pytanie czy koszt jednostkowy wycieczki dla poszczególnych pracowników będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu jako tzw. świadczenie nieodpłatne, a co za tym idzie, czy Wnioskodawca jako płatnik będzie obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
Urząd Miasta twierdzi, że koszt wycieczki nie będzie stanowił przychodu dla pracowników i jako płatnik nie będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zatem, zdaniem Urzędu Miasta, w przypadku zorganizowania wycieczki turystyczno-krajoznawczej o charakterze integracyjnym dla pracowników na zasadzie powszechnej dostępności i na równych zasadach, nie można mówić o przychodzie uzyskanym z tytułu nieodpłatnego świadczenia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Urzędu Miasta w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe. Wyjaśniając, że zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
- jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia
- jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione
- jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku .
Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).
Przepisy ustawy nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.
W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować wycieczkę z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla uprawnionych pracowników, którzy mogą w niej uczestniczyć dobrowolnie, potwierdzając chęć uczestnictwa na liście. Wycieczka ma na celu integrację załogi i poprawienie relacji służbowych. Całkowity koszt wycieczki pokryty zostanie w całości ze środków funduszu świadczeń socjalnych bez stosowania kryterium socjalnego.
Polecamy: PIT 2018. Komentarz
Dokonując oceny, czy udział w wycieczce o charakterze integracyjnym prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
- po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
- po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
- po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Udział pracowników w wycieczce, którą Wnioskodawca zamierza zorganizować, mającej na celu integrację załogi i poprawienie relacji służbowych, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem sfinansowanie przez Wnioskodawcę z ZFŚS kosztów wycieczki o charakterze integracyjnym nie powoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, w konsekwencji na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.