Popularnie zwolnienie z opodatkowania określonych przychodów określane jest mianem „de 30% regeling” i swoim rodowodem sięga końca lat czterdziestych XX wieku. Podnoszące się ze zniszczeń wojennych Królestwo Niderlandów potrzebowało wykwalifikowanych pracowników.
Z uwagi na niedostateczną ich ilość na lokalnym rynku pracy, zaczęto sprowadzać fachowców z zagranicy. W celu zmniejszenia zobowiązań podatkowych niderlandzkich przedsiębiorców zdecydowano się na wprowadzenie zwolnienia przedmiotowego obejmującego zwrot kosztów związanych z przeprowadzką do obcego kraju dla przybywających do Holandii cudzoziemców.
Obecnie najważniejszym aktem prawnym z zakresu opodatkowania przychodów ze stosunku pracy jest „Wet op de loonbelasting” (ustawa o podatku od płac, dalej jako „WLB”) oraz „Uitvoeringsbesluit loonbelasting” (przepisy wprowadzające ustawę o podatku od płac, dalej jako „ULB”).
Zgodnie z art. 10 ust. 1 WLB jako przychód do opodatkowania podatkiem od płac, należy traktować wszystko to, co zostało otrzymane w związku ze świadczoną pracą lub z istniejącym uprzednio stosunkiem pracy. Art. 11 WLB przewiduje sytuacje, w których przysporzenie majątkowe nie stanowi przychodu i wyłączone jest z opodatkowania.
Polecamy: Czy można odliczyć ulgę na dzieci pełnoletnie?
Z kolei w art. 31a ust. 2 lit e WLB (uprzednio art. 15a ust. 1 lit. j WLB) przewidziano zwolnienie z opodatkowania świadczeń dotyczących zwrotu wydatków na rzecz pracowników w związku z tymczasowym pobytem poza krajem stałego zamieszkania (krajem pochodzenia). Możliwość ta dotyczy jedynie określonych wydatków i w celu skorzystania ze wskazanej ulgi podatkowej konieczne jest udokumentowanie ich poniesienia (por. Ria Eikelenberg, Taxation of Expatriates from the Perspective of Tax Competition, dostępne: http://arno.uvt.nl/show.cgi?fid=80875).
Z innego rodzaju zachętą podatkową mamy natomiast do czynienia w przypadku de 30% regeling, w przypadku której nie jest już wymagane wykazanie poniesienia określonych wydatków.
W przypadku zastosowania tej instytucji prawa podatkowego, domniemywa się, że wskazana ulga podatkowa ma pokryć zwiększone koszty przeprowadzki i osiedlenia się ponoszone przez pracownika przybywającego z zagranicy na teren Królestwa Niderlandów.
Polecamy: Jak dokumentować przekazane darowizny, by skorzystać z odliczenia?
Zwolnienie to może być zastosowane jedynie w stosunku do osoby, która posiada umiejętności zbyt rzadko występujące na lokalnym rynku pracy, została zatrudniona za granicą lub delegowana do pracy w Królestwie Niderlandów w ramach tego samego koncernu międzynarodowego oraz związana jest ze swoim pracodawcą stosunkiem charakteryzującym się podporządkowaniem i koniecznością wykonywania jego poleceń.
Możliwość korzystania z omawianego zwolnienia podatkowego zasadniczo jest ograniczona terminem 10 letnim, przy czym jeżeli dana umiejętność nie jest już rzadkością na lokalnym rynku pracy, okres ten może być skrócony, nie mniej jednak niż do lat 5.
Należy również pamiętać, że uprzedni pobyt lub zatrudnienie na terenie Holandii zmniejszają proporcjonalnie okres w którym istnieje możliwość korzystania z omawianego zwolnienia przedmiotowego z zastrzeżeniem szeregu wyjątków jak np. sytuacja gdy pracownik przez nieprzerwany okres co najmniej 10 lat nie był zatrudniony lub nie miał miejsca pobytu w Królestwie Niderlandów.
Zastosowanie de 30% regeling oznacza zwolnienie z opodatkowania: 30% tzw. podstawy („de grondslag”) oraz całkowite zwolnienie z opodatkowania zwrotu kosztów czesnego dla dzieci pracownika uczęszczających do szkół międzynarodowych.
Na wspomnianą podstawę zwolnienia składają się: suma przychodów ze stosunku pracy, związana z pobytem poza krajem ojczystym (włączając w to świadczenia periodyczne i dodatki), w zakresie w jakim podpisane umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie przewidują zastosowania jednej z metod unikania podwójnego opodatkowania, oraz wynagrodzenie za wszelkie wydatki, które powstały w związku ze zmianą miejsca zatrudnienia (art. 10ea ust. 1 ULB).
Polecamy: Darowizny na cele kultu religijnego
Zwraca uwagę fakt, iż przepis wyliczający elementy składowe „podstawy” de 30% regeling odsyła do zasygnalizowanego już zwolnienia z art. 31a ust. 2 lit. e WLB. W związku z tym powstają kontrowersje, które z ponoszonych wydatków mogą korzystać niezależnie ze zwolnienia przewidzianego w art. 31a ust. 2 lit. e WLB (nieopodatkowany zwrot dodatkowych wydatków ponoszonych przez pracownika tymczasowo pozostającego poza krajem swojego pochodzenia) oraz z preferencyjnego traktowania w ramach de 30% regeling, co będzie skutkować dalszym zmniejszeniem podstawy opodatkowania w tym podatku.
Wątpliwości te zostały wyjaśnione w stanowisku niderlandzkiego Ministerstwa Finansów z 24 sierpnia 2005 roku (Nr CPP2005/464M). Przykładowo, Fiskus opowiedział się za niedopuszczalnością niezależnego zastosowania wskazanych preferencji w stosunku do zwrotu kosztów poniesionych na utrzymanie domu zarówno w pierwotnym miejscu zamieszkania jak i w Holandii.
Z punktu widzenia polskiego pracownika zamierzającego podjąć pracę w Królestwie Niderlandów istotne jest to, aby negocjując kontrakt mieć świadomość możliwości skorzystania w niektórych okolicznościach z preferencyjnego traktowania podatkowego. Warto w takim wypadku zasięgnąć porady holenderskich specjalistów zajmujących się optymalizacją podatkową kosztów pracy.