Powyższe wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 5 lutego 2013 r., I SA/Rz 13/13.
Sprawa dotyczyła spółki, która zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatkowych skutków uczestnictwa w międzynarodowej strukturze Cash-poolingu. Chodziło o zidentyfikowanie odbiorcy odsetek od kwot pieniężnych udostępnianych przez lidera, w celu właściwego ustalenia podstawy opodatkowania oraz stawki podatku u źródła.
Wszczęcie postępowania podatkowego
We wniosku o interpretację spółka sformułowała następujące pytanie: w jaki sposób powinna zidentyfikować odbiorcę odsetek od kwot środków pieniężnych udostępnionych przez lidera w ramach systemu cash poolingu, jak ustalić podstawę opodatkowania oraz właściwą stawkę podatku "u źródła" w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez nią na rzecz lidera na wypadek przyjęcia, że nie należą się one liderowi?
Zdaniem spółki, nie ma ona możliwości zidentyfikowania innych niż lider odbiorców odsetek, przyjęcia innej podstawy opodatkowania aniżeli łączna kwota wypłaconych odsetek, a także innej niż 10% stawka podatku " u źródła".
Uzasadniając swoje stanowisko spółka wskazała, że realizacja postanowień umowy cash poolingu uniemożliwia ustalenie, którzy konkretnie uczestnicy tej umowy i w jakich kwotach wypłacili środki na rachunek docelowy i w jakich proporcjach z łącznej kwoty zgromadzonej na rachunku docelowym lider przelał te środki na pokrycie ujemnego salda na rachunku źródłowym spółki. Niemożliwe w związku z tym będzie zindywidualizowanie ewentualnego kręgu podmiotów innych niż lider, na rzecz których spółka mogłaby być zobowiązana do zapłaty odsetek w odniesieniu do ustalonej kwoty finansowania pochodzącego od danego uczestnika.
Organ podatkowy odmówił wszczęcia postępowania interpretacyjnego. W uzasadnieniu postanowienia argumentował, że ustalenie sposobu zidentyfikowania odbiorcy odsetek dotyczy elementu opisu zdarzenia przyszłego, a zatem nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej. Ponadto dodał, że nie jest możliwe wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podstawy opodatkowania i stawki podatku bez informacji, na rzecz rezydenta jakiego państwa przedmiotowe odsetki zostaną wypłacone.
Spółka, po wyczerpaniu przysługujących jej środków odwoławczych, wniosła skargę do WSA, który uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej.
Interpretacja zwrotu „ z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte”
W uzasadnieniu sąd wskazał, że odmawiając wydania interpretacji organ podatkowy naruszył art. 165a Ordynacji podatkowej, poprzez jego błędne zastosowanie. Zgodnie z treścią tego przepisu, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania, gdy żądanie zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte.
Sąd wskazał, że przedmiotowej sprawie skarżąca spółka z całą pewnością posiada status strony; pozostaje zatem do zbadania przesłanka „innych przyczyn”. Ponieważ jednak termin ten nie posiada definicji legalnej, sąd odwołał się do dorobku doktryny w tym zakresie.
Na tej podstawie sąd wyprowadził wniosek, że z „innymi przyczynami” mamy do czynienia jeśli:
- brak jest podstawy prawnej,
- w danej sprawie postępowanie jest w toku lub
- sprawę rozstrzygnięto już decyzją ostateczną.
Z kolei zwrot „nie może być wszczęte” należy odnieść, zdaniem sądu, do sytuacji, gdy wszczęciu postępowania podatkowego stoi na przeszkodzie przepis prawa bądź poszczególne jego przepisy, których wykładnia uniemożliwia prowadzenie tego postępowania i rozpatrzenie treści żądania w sposób merytoryczny. Na poparcie tego poglądu sąd przytoczył wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2012r. sygn. akt II FSK 1250/10.
Ordynacja podatkowa 2013 - zmiany i nowości
Jak radzić sobie w postępowaniu podatkowym - PORADNIK
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, sąd wskazał, że w przedmiotowej sprawie żadna z tych przesłanek nie zachodzi. Nie było zatem podstawy do odmowy wszczęcia postępowania interpretacyjnego z powołaniem na art. 165a Ordynacji podatkowej. Sąd podkreślił, że w sytuacji, gdy organ miał wątpliwości co do poprawności przedstawienia stanu faktycznego przez spółkę we wniosku, mógł zastosować rozwiązanie przewidziane przez art.14b § 3 Ordynacji podatkowej.
Zgodnie z tym przepisem składający wniosek zobowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jeśli okaże się, że wniosek powyższych wymogów nie spełnia, to wówczas organ wydaje postanowienie w sprawie pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Jednakże wydanie takiego postanowienia powinno być poprzedzone wezwaniem wnioskodawcy do uzupełnienia lub poprawienia wniosku.
Aleksandra Bembnista jest starszym konsultantem w Zespole Zarządzania Wiedzą działu prawno-podatkowego PwC