Ewidencjonowanie usług gastronomicznych na kasie fiskalnej

Świadczenie na rzecz osób prywatnych usług wyżywienia podlega, co do zasady, obowiązkowi ewidencjonowania. Prezentujemy odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania związane z tym obowiązkiem.

1. Jak szczegółowa powinna być treść paragonów dokumentujących świadczenie usług gastronomicznych

Problem

Prowadzę restaurację. Jaką treść powinny mieć paragony dokumentujące moją sprzedaż? Czy wystarczające jest wystawianie paragonów zawierających tylko jedną pozycję „usługa gastronomiczna”? Czy też konieczne jest wyszczególnianie potraw i napojów?

Rada

Dominuje stanowisko, że konieczne jest wyszczególnianie na paragonach dokumentujących świadczenie usług gastronomicznych poszczególnych potraw.

Uzasadnienie

Prawidłowość treści paragonów dokumentujących świadczenie usług gastronomicznych budzi wątpliwości. Teoretycznie nie ma podstaw do wymagania od podatników, żeby wskazywali na paragonach poszczególne potrawy zamawiane przez klientów. Nie ma bowiem przepisów określających taki obowiązek. Jednocześnie świadczenie usług gastronomicznych obejmuje nie tylko wydawanie potraw, ale również wiele innych świadczeń, jak np.:

• • zapewnienie odpowiedniego nastroju,
  • doradzenie w wyborze potraw,
  • przekazanie zamówienia do kuchni,
  • przygotowanie sztućców oraz nakryć stołowych,
  • ułożenie dań na talerzach i podanie ich klientom,
  • posprzątanie po posiłku.

W takiej sytuacji trudno byłoby wszystkie te informacje zawrzeć na paragonie, choć zapewne byłoby to możliwe po odpowiednim dostosowania kasy i programu. W konsekwencji organy podatkowe nie oczekują aż tak wyczerpujących informacji na paragonie. Można się niekiedy spotkać ze stanowiskiem, że dopuszczalne jest wystawianie paragonów zawierających tylko jedną pozycję o treści „usługa gastronomiczna”.

Najczęściej jednak organy podatkowe wymagają od podatników bardziej szczegółowej treści paragonów dokumentujących świadczenie usług gastronomicznych. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2010 r. (sygn. IBPP4/443-646/10/AZ) czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 lutego 2015 r. (sygn. IPPP2/443-1222/14-4/KOM). Jak czytamy w drugiej z nich:

(…) nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla prawidłowego zidentyfikowania i jednoznacznego określenia usługi gastronomicznej wykonywanej na indywidualne zamówienie klienta użycie na paragonie nazwy w formie zaproponowanej przez Wnioskodawcę, tj. „usługa gastronomiczna”, jest wystarczające dla dokładnego spełnienia wymogu postawionego przez powołane wyżej przepisy rozporządzenia dotyczące paragonów fiskalnych, a zwłaszcza jego § 8 ust. 1 pkt 6. Nie można stwierdzić, że stosowana nazwa jest na tyle precyzyjna, że nie można jej przypisać do różnych świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę. (…) Jednocześnie zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w przypadku, gdy przedmiotem świadczenia jest przygotowanie i podanie posiłku zgodnie z kartą dań, na paragonie fiskalnym może on dokonać wydruku pozycji z nazwami poszczególnych składników dania np. „zupa dnia”, „kotlet mielony”, „ziemniaki” itd.

Dotyczy to również sytuacji, gdy zamawiane potrawy nie są potrawami z karty, lecz sporządzanymi na życzenie klienta. Jak czytamy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 lutego 2015 r. (sygn. IPPP2/443-1222/14-4/KOM):

(…) posługiwanie się nazwą „usługa gastronomiczna” w sytuacji, gdy klient odwiedzający restaurację może zamówić danie, którego nie ma w karcie, które jest dla niego przygotowywane indywidualnie, nie precyzuje w żaden sposób usługi, jaką konsument zakupił. Jednak – jak dalej wyjaśnił organ podatkowy – (…) w przypadku sprzedaży usługi związanej z przygotowaniem posiłku na indywidualne zamówienie klienta, charakteryzującej się indywidualną specyfiką komponowania potraw, gdy często zdarza się, że potrawy te nie występują w menu restauracji Wnioskodawcy, przy określaniu nazwy na paragonie fiskalnym konieczne jest uszczegółowienie tej nazwy i użycie np. nazewnictwa typu „usługa gastronomiczna – zupa”, „usługa gastronomiczna – danie mięsne” itp., bez potrzeby szczegółowego wyliczania na paragonie, jakie poszczególne składniki stanowiące posiłek klienta, zostały wydane w ramach tej sprzedaży.

Na paragonach należy również wyodrębniać sprzedaż napojów. Przy czym nieprawidłowe jest stosowanie ogólnej nazwy „napój”. Jak czytamy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 maja 2014 r. (sygn. IBPP3/443-194/14/EJ):

(…) nazwa towaru ujęta na fakturze lub paragonie fiskalnym zawierająca tylko sformułowanie treści „napoje” bez podania jakiego towaru (napoju) dotyczy, nie jest wystarczająca dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołane przepisy dotyczące stosowania nazw w fakturach i paragonach fiskalnych. Dlatego, koniecznym jest uszczegółowienie nazwy grup sprzedawanych napojów, tj. osobno należy zarejestrować w kasie fiskalnej sprzedaż kawy, osobno sprzedaż herbaty, osobno sprzedaż soków, a także osobno należy zaprogramować w kasie sprzedaż napojów typu coca-cola.

Biorąc pod uwagę stanowiska reprezentowane przez organy podatkowe, należy stwierdzić, że bezpieczniejszym rozwiązaniem jest wyszczególnianie poszczególnych potraw i napojów na paragonach dokumentujących świadczenie usług gastronomicznych. Taka też jest powszechna praktyka, jak również oczekiwania większości klientów.

Polecamy: Biuletyn VAT

2. Czy na paragonie może znajdować się pozycja „danie dnia”

Problem

W ofercie restauracji codziennie pojawia się inne danie dnia. Czy na paragonie może znajdować się pozycja o tej nazwie? Czy też konieczne jest wskazywanie konkretnej potrawy?

Rada

Nie ma żadnych przeszkód, aby na wystawianych paragonach widniały pozycje „danie dnia”.

Uzasadnienie

Z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, że paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Jak wyjaśnił Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 12 września 2013 r. (sygn. PT7/033/1/589/MHL/13/RD-94492):

(…) określenie nazwy świadczonej przez punkty gastronomiczne usługi może opierać się na nazewnictwie określonym w karcie dań (cenniku).

Powoduje to, że jeżeli w karcie dań (cenniku) istnieje pozycja „danie dnia”, paragon dokumentujący sprzedaż takiego dania może zawierać tak zatytułowaną pozycję. Co istotne, potwierdzają to w udzielanych wyjaśnieniach organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 stycznia 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-828/13-3/OS) czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 lutego 2015 r. (sygn. IPPP2/443-1222/14-4/KOM). Jak czytamy w pierwszej z nich:

(…) w przypadku sprzedaży posiłków przy określaniu nazwy na paragonie, co do zasady, Wnioskodawca może wykorzystać m.in. nazewnictwo stosowane przy tworzeniu zasad odpłatności, tj. nazewnictwo z cennika oferowanych posiłków (zestawu menu). Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie na kasie. Istnieje możliwość pogrupowania towarów według kategorii. Wnioskodawca dokonujący sprzedaży towarów pod nazwą „danie dnia” może zaprogramować w kasie taką nazwę dla oferowanych gotowych posiłków. W konsekwencji organ podatkowy wyjaśnił, że: (…) Wnioskodawca może stosować nazwę „danie dnia” na paragonach fiskalnych, bez szczegółowego opisywania poszczególnych składników posiłków.

3. Jaką treść powinny mieć paragony dokumentujące posiłki serwowane w formie szwedzkiego stołu

Problem

Hotel prowadzi restaurację, w której proponuje obiady oraz kolacje serwowane w formie „szwedzkiego stołu”. Jaką treść powinien mieć paragon dokumentujący taką sprzedaż?

Rada

Paragony dokumentujące sprzedaż posiłków hotelowych serwowanych w formie szwedzkiego stołu powinny zawiera pozycje, odpowiednio:

• „usługa gastronomiczna – obiad” oraz

•  „usługa gastronomiczna – kolacja”.

Uzasadnienie

Paragony dokumentujące świadczenie usług wyżywienia powinny – jak się przyjmuje – zawierać pozycje dotyczące poszczególnych potraw. Nie zawsze jednak jest to możliwe. W szczególności wystawianie paragonów ze wskazaniem poszczególnych potraw nie jest możliwe w przypadku świadczenia usług wyżywienia oferowanych w formie tzw. szwedzkiego stołu. Uznać należy, że na takich paragonach nie trzeba umieszczać nazw potraw.

Dotyczy to również przedstawionej w pytaniu sytuacji. Paragony dokumentujące sprzedaż, o której mowa, powinny zawierać pozycje, odpowiednio:

• „usługa gastronomiczna – obiad”,
• „usługa gastronomiczna – kolacja”.

Przypomnieć przy tym należy, że jeżeli w ramach świadczenia usług związanych z wyżywieniem dochodzi do sprzedaży niektórych napojów i towarów (tj. napojów i towarów wymienionych w poz. 7 załącznika do rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku VAT):

• część usługi (przypadająca na posiłki i napoje, których sprzedaż nie została wskazana jako opodatkowana stawką 23%) związanej z wyżywieniem jest opodatkowana według stawki 8%,
• część zaś (przypadająca na posiłki i napoje, których sprzedaż została wskazana jako opodatkowana stawką 23%) jest opodatkowana według stawki 23%.

Potwierdzają to organy podatkowe w udzielanych wyjaśnieniach, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lipca 2015 r. (sygn. IBPP2/4512-359/15) czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 16 lutego 2016 r. (sygn. IPTPP1/4512-574/15-3/MW). Jak czytamy w pierwszej z nich:

(…) zarówno w przypadku, gdy klient zamówi danie oraz napój do tego dania i taka transakcja zostanie potwierdzona jednym paragonem fiskalnym oraz gdy klient zamówi odrębnie danie oraz odrębnie napój i takie transakcje zostaną potwierdzone odrębnymi paragonami fiskalnymi, to Wnioskodawca zobowiązany jest zastosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8% zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów do usługi, która obejmuje produkt żywnościowy lub napój niewymieniony w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów, natomiast stawkę podstawową 23% zgodnie z art. 41 ust.1 w zw. z art. 146a pkt 1, zastosować do usługi, która obejmuje produkt żywnościowy lub napój wymieniony w poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów.

Powoduje to, że jeżeli do sprzedawanych obiadów lub kolacji serwowane są napoje lub towary wymienione w poz. 7 załącznika do rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek podatku VAT, wystawiane paragony powinny zawierać dwie pozycje, tj. pozycję dotyczącą stawki 8% oraz pozycję dotyczącą stawki 23%. Pozycje te mogą być zatytułowane w ten sam sposób (np. „usługa gastronomiczna – obiad” czy „usługa gastronomiczna – kolacja”).

Przypomnijmy, stawką 23% opodatkowane są:

• napoje alkoholowe o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
• napoje alkoholowe będące mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
• napoje, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
• napoje bezalkoholowe gazowane,
• wody mineralne.

4. Czy kwoty pobierane z tytułu rezerwacji należy ewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej

Problem

Podatnik prowadzi dwie restauracje. Od osób rezerwujących stoliki pobiera niekiedy wpłaty. Czy kwoty te powinien ewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej?

Rada

Jeżeli pobierane kwoty są zaliczane na poczet przyszłych zamówień klientów, wówczas podatnik nie powinien ich ewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej. W przeciwnym razie jest to konieczne.

Uzasadnienie

W przypadku pobierania przez podatników prowadzących restauracje kwot z tytułu rezerwacji stolików mogą mieć miejsce dwa scenariusze:

1) pobrana kwota nie jest zaliczana na poczet przyszłego zamówienia klienta,

2) pobrana kwota jest zaliczana na poczet zamówienia.

Ad 1. Jeżeli pobierana kwota nie jest zaliczana na poczet zapłaty za późniejsze zamówienia klientów odwiedzających restaurację, to stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi rezerwacyjnej. Taka usługa podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23%. W konsekwencji jej otrzymanie od osoby prywatnej należy udokumentować paragonem. Jest to bowiem zapłata otrzymana przed dokonaniem sprzedaży (§ 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Ad 2. Znacznie częściej pobierana kwota jest jednak zaliczana na poczet zapłaty za późniejsze zamówienia klientów odwiedzających restaurację. W takich przypadkach pobierane kwoty stanowią wpłaty na poczet przyszłych usług. Ze względu jednak na to, że usługi te nie są skonkretyzowane, otrzymywane kwoty nie skutkują powstaniem obowiązku podatkowego w VAT ani obowiązkiem wystawienia paragonu. Aktualna w tym zakresie pozostaje, przykładowo, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 stycznia 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-828/13-2/OS). Organ podatkowy przychylił się do stanowiska podatnika, stwierdzając jednocześnie, że w sytuacji gdy pobierana jest wpłata na poczet przyszłych usług gastronomicznych, ale:

(...) warunki dotyczące rodzaju usługi, nie są znane w chwili wpłaty pieniędzy przez klienta, nie powinno się więc traktować przedmiotowych wpłat jako przedpłaty, zaliczki, zadatku czy też raty (…). W konsekwencji otrzymanie należności na poczet przyszłych usług, których rodzaj nie jest w chwili otrzymania należności skonkretyzowany, nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Opodatkowanie wpłat dokonanych przed wykonaniem usługi może nastąpić jedynie w przypadku, gdy Wnioskodawca będzie w stanie określić (przyporządkować) dokonaną wpłatę na poczet konkretnej usługi.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż otrzymywane przez Wnioskodawcę wpłaty od klientów nie są formą zaliczki, gdyż wpłaty te nie dotyczą konkretnych usług, które mają być wykonane na rzecz klienta w momencie przyjścia do restauracji. Tym samym, otrzymanie takich wpłat nie rodzi obowiązku podatkowego (…).

Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM

5. Czy podatnik prowadzący mobilny punkt gastronomiczny musi posiadać kasę rejestrującą

Problem

Osoba fizyczna zamierza rozpocząć działalność w zakresie mobilnej gastronomii (sprzedaż hot dogów, hamburgerów itp.). Czy od samego początku musi posiadać kasę rejestrującą?

Rada

Odpowiedź na pytanie zależy od przewidywanego przez wskazaną osobę obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób prywatnych. Jeżeli osoba fizyczna od samego początku zakłada, że jej obrót przekroczy limit, będzie obowiązana do stosowania kasy rejestrującej począwszy od pierwszej sprzedaży na rzecz osoby prywatnej. Jeśli natomiast w żaden sposób nie jest w stanie przewidzieć, jaki będzie obrót, może korzystać ze zwolnienia do momentu przekroczenia kwoty limitu. 

Uzasadnienie

Sprzedaż (dostawa towarów oraz świadczenie usług) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych podlega ewidencjonowaniu za pomocą kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy o VAT).

Istnieją jednak zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, które określa rozporządzenie w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania. Rozporządzenie to przewiduje podmiotowe i przedmiotowe zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania. Przewiduje m.in. zwolnienie podmiotowe obejmujące podatników rozpoczynających po 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł (§ 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania). Zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł (§ 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania).

Nie wszystkie jednak czynności mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania. W § 4 rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania zostały wymienione czynności, które nie korzystają z tego zwolnienia. Do czynności tych należą m.in. usługi związane z wyżywieniem (PKWiU z 2008 r. 56) świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo (§ 4 ust. 1 pkt 2 lit. i tiret pierwsze rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania).

UWAGA!

Ze zwolnień z obowiązku ewidencjonowania nie korzystają m.in. usługi związane z wyżywieniem, świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo.

Bezwzględny obowiązek ewidencjonowania dotyczy jednak wyłącznie usług związanych z wyżywieniem świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne. Zatem nie obejmuje usług związanych z wyżywieniem świadczonych w ruchomych (mobilnych) punktach sprzedaży. Potwierdzają to w udzielanych wyjaśnieniach organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 maja 2015 r. (sygn. IPTPP4/4512-50/15-4/UNR) czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 sierpnia 2015 r. (sygn. ITPP1/4512-569/15/AJ). Jak czytamy w pierwszej z nich:

(…) Wnioskodawczyni w opisie sprawy wskazała, że (…) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży posiłków w ruchomej przyczepie gastronomicznej. (…) Wnioskodawczynię w stosunku do sprzedaży posiłków nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może ona korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży posiłków za pomocą kasy rejestrującej ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 20 000 zł.

Powoduje to, że sprzedaż prowadzona przez osobę, o której mowa w pytaniu, nie będzie podlegała bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania. A zatem odpowiedź na pytanie zależy od przewidywanego przez tę osobę obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób prywatnych. Jeżeli kwota ta będzie mniejsza od części 20 000 zł odpowiadającej okresowi wykonywania tej sprzedaży w danym roku, nie będzie konieczne rozpoczęcie ewidencjonowania od razu. Dopiero po przekroczeniu kwoty limitu. Podobnie w sytuacji, gdy  podatnik nie jest w stanie w żaden sposób oszacować, jaki osiągnie obrót. Wówczas może korzystać ze zwolnienia do momentu przekroczenia limitu uprawniającego do zwolnienia.

Jeżeli jednak osoba fizyczna od samego początku zakłada, że jej obrót przekroczy limit, będzie obowiązana do stosowania kasy rejestrującej począwszy od pierwszej sprzedaży na rzecz osoby prywatnej.

6. Czy usługi stołówkowe świadczone dla pracowników podlegają bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania

Problem

W zakładzie pracy znajduje się stołówka, z której odpłatnie mogą korzystać pracownicy. Czy konieczne jest dokumentowanie tej sprzedaży paragonami?

Rada

Tak, świadczenie usług stołówkowych dla pracowników musi być dokumentowane paragonami.

Uzasadnienie

Przepisy rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania określają zwolnienie przedmiotowe obejmujące m.in. świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników (§ 2 ust. 1 w zw. z poz. 36 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania). Nie wszystkie jednak czynności mogą korzystać z tego zwolnienia, gdyż w § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących zostały określone czynności, które nie mogą korzystać ze zwolnień z obowiązku ewidencjonowania. W konsekwencji podlegają bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania.

Do czynności tych należą usługi związane z wyżywieniem (PKWiU z 2008 r. 56) świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo (§ 4 pkt 2 lit. i tiret pierwsze rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania). Usługi stołówkowe należą do usług związanych z wyżywieniem (symbol PKWiU z 2008 r. usług stołówkowych to 56.29.2), a jednocześnie stołówki są stacjonarnymi placówkami gastronomicznymi (zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 21 maja 2015 r., sygn. IPTPP4/4512-119/15-4/ALN).

W przypadku czynności wykonywanych na rzecz pracowników istnieje co prawda wyjątek od zasady bezwzględnego ich ewidencjonowania (§ 4 ust. 2 oraz § 4 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących). Ma on zastosowanie, gdy są to usługi odsprzedawane pracownikom. Nie obejmuje natomiast świadczenia na rzecz pracowników usług związanych z wyżywieniem.

W konsekwencji świadczenie we własnym zakresie takich usług na rzecz pracowników, w tym świadczenie na rzecz pracowników usług stołówkowych, podlega bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania. Potwierdzają to w udzielanych wyjaśnieniach organy podatkowe, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z  21 maja 2015 r. (sygn. IPTPP4/4512-119/15-4/ALN). Czytamy w niej, że:

(…) Wnioskodawca (…) jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących świadczonych usług gastronomicznych na rzecz swoich pracowników tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Podstawa prawna:

• art. 111 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 710; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 60

• § 2–5 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – Dz.U. poz. 2177

• § 3 ust. 2 oraz § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących – Dz.U. poz. 363

Tomasz Krywan, doradca podatkowy