Zdaniem większości organów podatkowych korekty należy dokonać w rozliczeniu za grudzień, czyli miesiąc, kiedy powstała przyczyna korekty, tzn. podatnik otrzymał notę korygującą.
Polecamy: Biuletyn VAT
Polecamy: VAT 2019. Komentarz
Na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru faktury korygującej.
Zasada ta nie dotyczy faktur korygujących dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Artykuł 29a ust. 13 ustawy o VAT dotyczy obniżenia podstawy opodatkowania na skutek wystawiania faktury korygującej „in minus” do faktur z wykazanym podatkiem. Natomiast faktura wystawiona przez zagranicznego kontrahenta nie zawiera kwoty podatku. Tym samym faktura korygująca do takiej faktury potwierdzającej dostawę, dla której podatnikiem jest nabywca, nie jest rozliczana według zasad wskazanych w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT.
Ponadto jest to przepis ustawy o VAT dający wskazówkę co do rozliczania faktur korygujących przez sprzedawcę, a nie nabywcę.
W pozostałych przypadkach przepisy ustawy o VAT nie precyzują natomiast w ogóle, jak powinny być ujmowane w deklaracjach VAT przez nabywcę faktury korygujące dotyczące transakcji rozliczanych przez niego na zasadzie odwrotnego obciążenia, w tym WNT.
Przyjmuje się w praktyce, że moment ujęcia faktur korygujących jest uzależniony od przyczyny dokonanej korekty. I tak, faktura korygująca może być wystawiona:
- w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie lub zawyżenie wartości podstawy opodatkowania wykazanego w pierwotnej fakturze (np. błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży) lub
- z powodu nowych okoliczności, np. podwyższenia ceny sprzedaży, zwrotu towarów, rabatu.
W pierwszym przypadku faktura korygująca poprawiająca błąd powinna być rozliczona w terminie rozliczenia faktury pierwotnej. W drugim natomiast przypadku, gdy faktura korygująca jest wystawiana zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco. Ujmuje się ją w rejestrze sprzedaży w dacie, w której powstała przyczyna korekty, oraz w deklaracji VAT-7 za ten okres rozliczeniowy.
Powstaje problem, jak należy rozumieć pojęcie „przyczyna korekty”. Część ekspertów uważa, że powinien to być okres rozliczeniowy, w którym dokonano zwrotu czy udzielono rabatu, itp.
Organy podatkowe uznają zasadniczo, że powinna o tym decydować data otrzymania faktury czy noty korygującej. W piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lipca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.379.2018.1.MC) czytamy:
W przypadku zwrotu towarów fakt korekty danego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej przez dostawcę towarów. Obniżenie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w sytuacji, gdy jest ono skutkiem czynności mających miejsce po wystawieniu pierwotnej faktury, powinno nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym nabywca otrzymał dokument korygujący.
Za ten sam okres należy skorygować VAT naliczony i dokonać korekty w informacji podsumowującej. Nie ma potrzeby korekty VAT naliczonego w rozliczeniu za okres, kiedy dokonano zwrotu.
Jednak z powodu braku przepisów, które wprost by określały termin korekty, dokonanie jej w rozliczeniu za okres, w którym dokonano zwrotu, nie powinien być traktowany jak błąd. Tym bardziej że pojawiają się interpretacje dotyczące rozliczenia faktur korygujących, gdy posiadanie potwierdzenia odbioru nie jest konieczne. Według tych interpretacji faktury korygujące należy rozliczać w deklaracji za okres (zob. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 kwietnia 2018 r., sygn. 0112-KDIl1-2.4012.82.2018.2.AW):
(…) w którym powstała przyczyna, korekty, tj.:
-
przyznanie upustu z tytułu uznania reklamacji jakościowej (przypadek 4);
-
dokonanie zwrotu towaru (przypadek 8);
-
dokonanie zwrotu części lub całości zaliczki (przypadek 9).
Do dokonania korekty należy przyjąć kurs bieżący z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania przyczyny korekty. Jeżeli przyjmiemy stanowisko, że korektę rozliczamy w deklaracji za okres, kiedy podatnik otrzymał fakturę korygującą, to do przeliczenia należy przyjąć średni kurs waluty obcej ogłoszony przez Narodowy Bank Polski (bądź ostatni kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny) na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej, noty korygującej (zob. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 lipca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.379.2018.1.MC).
Podstawa prawna:
-
art. 29a, art. 31a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174; ost.zm. Dz.U. z 2018 r. poz. 2433
Marcin Jasiński, ekspert w zakresie VAT