WNT a import towarów

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT)

W świetle zapisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 9 ust. 1) przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (o którym mowa w art. 5 zakres przedmiotowy ustawy ust. 1 pkt 4), rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane, lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Nabywca towarów będący podatnikiem VAT odprowadza VAT należny według stawki krajowej. Jednocześnie ma on również prawo do odliczenia VAT naliczonego - w miesiącu, w którym nastąpiło wystawienie faktury (jeśli wydatek ten służy działalności opodatkowanej).

Obowiązek podatkowy w Wewnątrzwspólnotowym Nabyciu Towarów (WNT) powstaje z chwilą wystawienia faktury dokumentującej transakcje, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po dokonaniu dostawy towaru.

Polecamy: VAT 2018. Komentarz

Przy WNT odpowiednie wartości należy wykazać w deklaracji VAT-7 w odpowiednich polach - w poz. 23 i 24 (po stronie sprzedaży) oraz w poz. 43 i 44 lub 45 i 46 (po stronie zakupu). WNT jest także wykazywane w deklaracji VAT-UE.

Podstawą opodatkowania VAT jest kwota, jaką nabywca jest zobowiązany zapłacić – najczęściej kwota wskazana na fakturze (może być powiększona np. o podatki, cła), o czym mówi art. 30a ustawy o VAT.

Import towarów - procedura ogólna i uproszczona

Według ustawy o VAT (art. 17 ust. 1 pkt 1) importem towarów nazywamy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego (spoza terytorium Unii Europejskiej, np. Stanów Zjednoczonych, Chin, Indii) na terytorium kraju.

Import towarów dzielimy na dwie procedury, jedna dotyczy uproszczonej procedury, a druga normalnej (ogólnej). Przy procedurze uproszczonej podatnik musi wykazać VAT zarówno po stronie zakupu i sprzedaży (w deklaracji VAT za okres, kiedy powstał dług celny). Natomiast przy procedurze normalnej podatnik zobowiązany jest do wykazania naliczonego VAT w deklaracji VAT po stronie zakupów (za okres, w jakim powstał ten dług).

Procedura normalna (ogólna)

Na podatniku spoczywa obowiązek obliczenia i wykazania kwoty podatku (z uwzględnieniem obowiązujących stawek) w zgłoszeniu celnym.

Zgodnie z art. 29 ust. 13 ustawy o VAT przy imporcie towarów podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeśli towary podlegały podatkowi akcyzowemu, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

Do podstawy opodatkowania dolicza się także określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów. Obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (art. 19ust. 7 ustawy o VAT). Dług celny powstaje natomiast z chwilą dokonania zgłoszenia celnego (nie dotyczy procedury uproszczonej). VAT od importu towarów podatnicy wpłacają w terminie 10 dni, licząc od dnia powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych. Wysokość podatku naliczonego stanowią kwoty podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej.