Różne firmy, różne potrzeby
Klasyfikacja wydatków na te uzasadnione i te osobiste jest niezrozumiała, gdyż ponoszone są faktycznie w związku z prowadzoną działalnością, a jednak nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Według przedsiębiorcy są niezbędne do prowadzenia firmy, a według fiskusa służą zaspokojeniu osobistych potrzeb przedsiębiorcy.
Należy pamiętać, że dla klasyfikacji kosztów prowadzenia działalności wielkie znaczenie ma profil tej działalności. Inaczej na konkretny wydatek będziemy patrzeć w jednym przedsiębiorstwie, a inaczej w drugim. W jednym będzie on kosztem, w drugim nie – to budzi największe wątpliwości przedsiębiorców.
Poniżej przedstawię te wydatki, o które najczęściej pytają Klienci mojego Biura.
Wydatki na ochronę zdrowia i życia a koszty uzyskania przychodu
Okulary korekcyjne i soczewki
W dobie komputeryzacji bardzo wiele osób nosi okulary czy soczewki kontaktowe. Oczywistym jest, że wydatek na nie dla pracownika będzie kosztem. Zaliczymy go do kosztów, bo musimy dbać o zdrowie pracownika zgodnie z § 8 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 1.12.1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe .
Wielu przedsiębiorców także bardzo dużo czasu spędza właśnie na pracy przed komputerem. Musi więc zadbać o swoje zdrowie, inaczej nie będzie mógł prowadzić działalności. Jednak czy zakup okularów dla siebie może odliczyć?
Niestety nie, choć zakup ten nie został objęty ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko to potwierdza m.in. Interpretacja Dyrektora KIS z dnia 24 września 2020 roku, nr 0113-KDIPT2-1.4011.574.2020.2.MGR:
„Zdaniem tutejszego Organu, poniesienie wydatków na zakup okularów korekcyjnych nie ma wpływu na wysokość przychodów uzyskiwanych ze świadczenia usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też związku z prowadzoną działalnością jako źródłem przychodów. A zatem wydatek poniesiony na zakup okularów korekcyjnych do pracy przy komputerze nie może zostać zakwalifikowany jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
Aparat słuchowy
Interpretacje podatkowe odnoszące się do zakupu aparatu słuchowego mówią, że można taki zakup zaliczyć w koszty o ile nie służą ochronie zdrowia i poprawy jakości życia, jak np. zakup okularów korekcyjnych.
Wyjaśnia to np. Interpretacja indywidualna z 13 listopada 2020 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.592.2020.2.KR - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Uznano w niej, że osoba, która ma wadę słuchu nie zaliczy takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodu.
„Fiskus stwierdził, że wydatek na zakup aparatu słuchowego ma na celu ochronę zdrowia i poprawę jakości życia wnioskodawcy. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji istnienia wady słuchu, czy też jej pogłębiania się, osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu aparatu słuchowego niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Zakup aparatu słuchowego stanowi spełnienie potrzeb osoby z upośledzeniem słuchu, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą. Nie sposób również twierdzić, że aparat słuchowy jest niezbędny wyłącznie dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej wnioskodawcy, bowiem doświadczenie życiowe wskazuje, iż urządzenia te nie są wykorzystywane wyłącznie w pracy zawodowej, a i w życiu osobistym. Pomimo zatem wskazania, iż zakup aparatu słuchowego jest niezbędny przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez wnioskodawcę, powyższy zakup jest uwarunkowany stanem zdrowia, a więc jest wydatkiem o charakterze osobistym, niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej i jako taki nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Reasumując, do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków osobistych podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. m.in. takich, których poniesienie spowodowane jest wyłącznie stanem jego zdrowia. Podstawowym celem poniesienia takich wydatków jest bowiem poprawa stanu zdrowia bądź jakości życia podatnika, a nie osiągnięcie przychodu.”
Jeśli jednak aparat słuchowy ma służyć polepszeniu jakości pracy – może zostać ujęty w kosztach.
Wskazuje na to interpretacja indywidualna z 29 czerwca 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.323.2020.2.AA.
„…mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że poniesienie wskazanych we wniosku wydatków na aparat słuchowy, który jest konieczny w trakcie wykonywania zawodu i stanowi niezbędny element kompleksowego wykonania usługi będącej przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i wydatek ten obiektywnie może w efekcie końcowym przełożyć się na uzyskanie dochodu, będzie stanowić koszt podatkowy.
Reasumując - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup aparatu słuchowego, który jest niezbędny dla prawidłowego świadczenia usług psychologicznych oraz jest ponoszony w celu uzyskiwania przychodów z tytułu świadczenia tych usług zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.”
Szczepionki i maseczki
W związku z pandemią i objaśnieniami podatkowymi z 21 lipca 2020 r. ws. nowych preferencji stosowanych w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, każdy przedsiębiorca, który zakupi środki ochronne takie jak maseczki, przyłbice, rękawiczki, środki dezynfekcyjne, odzież ochronną, testy na korona wirusa – może zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodu.
„Jeżeli przedsiębiorca ponosi wydatki, które wynikają z obowiązku w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy (prowadzenia działalności gospodarczej) albo wytycznych lub zaleceń organów (instytucji) kompetentnych w obszarze bezpieczeństwa sanitarnego, albo własnej decyzji i racjonalnego przeciwdziałania zagrożeniu epidemicznemu (epidemii), to takie wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT i art. 22 ust. 1 ustawy PIT, o ile zostały właściwie udokumentowane.”
Zakup szczepionek wynikających z unikaniem niebezpieczeństwa związanego z wykonywaną pracą nie jest uznawany za wydatki o charakterze osobistym.
Tu również wypowiedziały się organy podatkowe:
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2017 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.352.2017.2.KO
„(...) Wydatki na zakup szczepień ochronnych nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, kwestia kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzależniona jest od wykazania (...) przez Wnioskodawcę, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tego przychodu.
W doktrynie wskazuje się, że zwrot »w celu uzyskania przychodu« nie powinien być interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna (por. ... wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 października 2013 r., sygn. I SA/Wr 1291/13 i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Ol 154/13).
(...) Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że wydatki na zakup szczepień ochronnych, nie będą miały charakteru osobistego, gdyż będą w sposób funkcjonalny powiązane z rodzajem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i poniesione zostaną w celu uzyskania przychodu.
W konsekwencji Wnioskodawczyni, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy (...), będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup szczepień ochronnych, o ile zostaną prawidłowo udokumentowane"
Odzież a koszty
Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu zakup odzieży i butów? Wszystko zależy od sytuacji.
Odzież robocza i ochronna
Przedsiębiorca każdorazowo musi przestrzegać przepisów BHP, także tych dotyczących stosowania odzieży ochronnej. Jeśli więc zakres czynności wykonywanych przez przedsiębiorcę wymaga zaopatrzenia w odzież roboczą zgodnie z zasadami BHP, to wydatek taki spełnia wymagania art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.
Odzież medyczna (ochronna) – fartuchy, rękawiczki, okulary – te zakupy nie są kwestionowane przez służby skarbowe.
Garnitury, garsonki odzież sportowa, itp.
Należy pamiętać, że odzież nie może posiadać cech ubioru osobistego. Czyli nie może to być np. garnitur?
Zawsze należy pamiętać o tym, jaką działalność prowadzimy. Inaczej będzie rozpatrywany zakup odzieży sportowej u trenera fitness, a inaczej u krawcowej. Wydatek na zakup butów czy odzieży może zostać przez urząd skarbowy uznany za wydatek na cele osobiste i co za tym idzie, nie będzie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodu. Stanowisko takie potwierdzają organy podatkowe w licznych interpretacjach.
Przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7.08.2014 r., IPPB1/415-763/14-2/AM:
„Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że aby wydatki na zakup odzieży tj. garnituru, koszul, krawatów i obuwia można było uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ubiór musi utracić charakter osobisty, np. poprzez trwałe opatrzenie zakupionej odzieży cechami charakterystycznymi logo reprezentowanej przez Wnioskodawcę firmy.
Zakupy odzieży tj. garnituru, koszul, krawatów i obuwia pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy więc oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży czy też obuwia a rzeczy te utraciły charakter osobisty na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.
Obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach np. nauczyciele, urzędnicy, prawnicy itp.
Niewątpliwie w wykonywanym przez Wnioskodawcę zawodzie dbałość o wygląd zewnętrzny jest bardzo istotna jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Wydatki związane z odpowiednim strojem mają charakter wydatków osobistych związanych z poprawą wizerunku i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą.
Wprawdzie wydatki te nie zostały ujęte w katalogu wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.”
A co w sytuacji, gdy zakupiona odzież posiada cechy charakterystyczne skutkujące wyłączeniem uznawania jej za odzież osobistą?
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 19.08.2014 r., IPTPB1/415-285/14-2/AP:
„Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.
Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.
Natomiast za reklamę można uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać bowiem należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.
Zatem wykorzystywanie stroju biznesowego ze stałym oznaczeniem firmy w przedsiębiorstwie consultingowym, spełnia funkcję reklamową, gdyż zmierza do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie może wpływać na zwiększenie przychodów, a tym samym pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służy zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Reasumując należy stwierdzić, że wydatki poniesione na nabycie stroju biznesowego ze stałym oznaczeniem firmy pozostają w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”
Polisy ubezpieczeniowe, pakiety medyczne a koszty uzyskania przychodu
Polisa ubezpieczeniowa
Opłacanie składki na ubezpieczenie na życie przedsiębiorcy wydaje się być jak najbardziej zasadne, bo zabezpiecza źródło przychodu – pracę własną przedsiębiorcy – w razie wypadku. Tym bardziej, że polisa na życie zakupiona dla przedsiębiorcy nie została wymieniona w artykule 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak przez organy skarbowe traktowane jako wydatek na cele osobiste. Mówi o tym m.in. interpretacją indywidualna z dnia 10 września 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB1/415-699/10-5/KŁ):
„Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z tym wykupiła polisę ubezpieczeniową z opcją odszkodowania w razie wypadku i braku możliwości wykonywania czynności w prowadzonej działalności gospodarczej.
Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione we wniosku informacje stwierdzić należy, iż wydatki związane z opłaceniem składek na ubezpieczenie na życie osoby prowadzącej działalność gospodarczą mają charakter wydatków osobistych. Zatem ww. wydatki nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu. Brak ww. związku przyczynowo-skutkowego wyklucza możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.”
Pakiety medyczne
Posiadanie pakietów medycznych stało się bardzo popularne, szczególnie przy zawieraniu umów B2B. Dlatego wiele firm posiada je w swojej ofercie zapewniając w ten sposób dostęp do prywatnej opieki medycznej. Niestety, wg organów podatkowych zakup pakietu medycznego traktowany jest jako wydatek na cele osobiste, a tym samym nie może zostać wliczony w koszty prowadzenia działalności.
Stanowisko takie potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2011 roku o sygn. IPPB1/415-207/11-2/JB. Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że wydatki na zakup świadczeń medycznych mają na celu ochronę zdrowia. Wydatki na ochronę zdrowia należą zaś do wydatków o charakterze osobistym. Aby zachować odpowiedni stan zdrowia, osoba fizyczna zmuszona jest do korzystania z usług medycznych i to niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Bezpośrednim celem jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków jest ochrona stanu zdrowia danej osoby, a nie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, o którym mowa w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesione wydatki na usługi medyczne nie mają realnego wpływu na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wydatki te nie mają też wpływu na wysokość przychodów uzyskiwanych ze świadczenia przez wnioskodawcę usług doradczych, dlatego nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności.
Podnoszenie kwalifikacji i edukacja a koszty podatkowe
Opłaty za studia i nabycie materiałów naukowych
Podnoszenie kwalifikacji jest dziś nieodzownym elementem prowadzenia działalności i często sprawia, że stajemy się bardziej konkurencyjni na rynku. Trzeba jednak mieć na uwadze, że wg organów podatkowych wydatki edukacyjne muszą być ściśle związane z tematyką prowadzonym biznesem.
Szczególnie trudno może być uzasadnienie zakupu kursu języka obcego. Trzeba bardzo rzetelnie określić w jaki sposób znajomość języka wpływa na osiągnięcie przychodu lub jego zabezpieczenie.
Wydatki na naukę języków obcych nie zostały treścią art. 23 ww. ustawy wyłączone z katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli zatem wydatki te ponoszone przez Wnioskodawcę mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła to wydatki ponoszone na te cele mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Jeśli współpracujemy z firmami zagranicznymi nie będzie większego problemu, jeśli nie mamy takich kontaktów w firmie – może być trudno - Interpretacja z dnia 10 marca 2010 r. o sygn. IPPB1/415-17/10-2/AM:
Na pewno nie będzie problemu z zaliczeniem do kosztów wydatków na podnoszenie wykształcenia kierunkowego i zakup materiałów potrzebnych na studiach. Potwierdza to Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 16.01.2019 r. 0115-KDIT2-3.4011.383.2018.2.AW:
„Wydatki na dokształcanie nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbywaniem studiów magisterskich mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie:
- czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
- czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca rozpoczął zaoczne jednolite studia magisterskie na kierunku fizjoterapia. Wnioskodawca świadczy mobilne usługi masażu leczniczego i relaksacyjnego z dojazdem do domu klienta jako dyplomowany technik masażysta. Wnioskodawca poszerza wiedzę, aby móc sprostać konkurencji. Tematyka studiów jest ściśle związana z przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i jest niezbędna do rozszerzenia usług o nowe uprawnienia i umiejętności. Program realizowanych studiów obejmuje m.in. przedmioty: fizjologia, kinezjologia, anatomia, fizjoterapia ogólna i kliniczna, fizjoterapia w medycynie sportowej, kinezyterapia, masaż leczniczy i odnowa biologiczna w sporcie. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji, studia i koszty z tym związane (uzyskanie kwalifikacji fizjoterapeuty) służą uzyskaniu przychodów z działalności Wnioskodawcy. Uprawnienia Wnioskodawcy jako technika masażysty ograniczają się do wykonywania masaży leczniczych i relaksacyjnych oraz ćwiczeń biernych. Jako fizjoterapeuta Wnioskodawca będzie miał uprawnienia rozszerzające kompetencje m.in. o ćwiczenia czynne. Uzyska nowych klientów. Będzie mógł rozszerzyć ofertę.
Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że wydatki na studia magisterskie, o których mowa we wniosku są związane z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a zdobyta wiedza poprzez świadczenie nowych usług, bądź świadczenie usług na wyższym poziomie ma (będzie miała) odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu, bądź wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu. Ponadto, wydatki te nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego przyjąć zatem należy, że podjęte przez Wnioskodawcę studia magisterskie wpływają na zwiększenie oraz zabezpieczenie źródła przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego, wydatki na czesne, podręczniki (materiały naukowe) poniesione w związku ze studiami, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako mające związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, faktycznie poniesione po rozpoczęciu tej działalności i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Podkreślić przy tym należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.”
Prawo jazdy
Jeśli chodzi o prawo jazdy kategorii B, to tu nie ma żadnych wątpliwości – jest to wydatek o na cele osobiste ponieważ każdy przedsiębiorca używa samochodu również w celach prywatnych. Trudno zatem wykazać tu ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Potwierdza to np. interpretacja z 18 lutego 2010 roku o sygn. IBPBI/1/415-1025/09/BK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stawierdził:
„(…) niezależnie od tego, czy (wnioskodawczyni) prowadziłaby pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też nie, dla ułatwienia poruszania się, musiałaby ponieść omawiany wydatek, który w znacznym stopniu ułatwi jej również życie prywatne. Zatem wydatek, związany ze sfinansowaniem kursu prawa jazdy, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu czy też zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, jakim jest ta działalność gospodarcza.”
Jeśli jednak profil firmy wymaga posiadania zdobycia uprawnień do kierowania np. pojazdami ciężarowymi i odbycia kursu na prawo jazdy kategorii D – wydatek taki będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.
Zajęcia sportowe i karnety
Tu ponownie kluczowe znaczenie ma to, jaką działalność prowadzi przedsiębiorca. Są firmy, w których utrzymanie odpowiednie kondycji fizycznej jest kluczowe do prowadzenia działalności np., kaskader, trener personalny, ochroniarz czy instruktor pływania czy sportów walki. Tu taki wydatek wydaje się w pełni zasadny i możliwy do zaliczenia do kosztów podatkowych. Jeśli jednak księgowy wykupi karnet na basen, bo za dużo siedzi, to będzie to zdecydowanie wydatek na cele osobiste.
Potwierdzają to interpretacje podatkowe, np. interpretacja z dnia 10 marca 2010 r. o sygn. IPPB1/415-17/10-2/AM:
„Wydatki związane z utrzymaniem kondycji fizycznej (basen, siłownia, sztuki walki) - nie zostały treścią art. 23 ww. ustawy wyłączone z katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Jeżeli zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę mające na celu utrzymanie jego sprawności fizycznej - mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła to wydatki ponoszone na te cele mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.”
Jak widać, wydatki w działalności gospodarczej trudno jasno oddzielić od tych poniesionych na cele osobiste. Dlatego, by uniknąć konfliktów z fiskusem do każdego zakupu trzeba podejść bardzo indywidualnie. Należy również pamiętać, że nie zawsze to co możliwe w firmie kolegi, jest możliwe i u mnie.
Marta Kusek, KUSEK Sp. z o.o.