Oczywistość nie jest w tym wypadku oczywista moi drodzy. Otóż, Kowalski spędził tydzień nad Morzem Śródziemnym. Fakt. Korzystał z pięknej pogody i zapewne pakietu All inclusive. Fakt. Dodatkowo, pracodawca zaprosił wszystkich na zwiedzanie okolic, grecki wieczór. Przy okazji pojawiły się oczywiście rozmowy na temat firmy, bieżących problemów i proponowanych rozwiązań. Ale czy to wystarczy, aby Kowalski mógł się cieszyć wyjazdem bez konsekwencji podatkowych i składkowych?
Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry
Polecamy: PIT 2019. Komentarz
W tej chwili poprawię Kowalskiemu humor – może się cieszyć do woli, bez obawy, że będzie na niego nałożone jakiekolwiek obciążenie.
Już w 2014 roku Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca (sygnatura K 7/13) wskazał co należy dokładnie rozumieć przez „inne nieodpłatne świadczenie”, o którym mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 i ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z TK, przychód to świadczenie, które:
- zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich dobrowolnie),
- zostało spełnione w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcie wydatku, który musiałby ponieść,
- korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Jak zatem odnieść powyższe do naszego Kowalskiego, aby mógł spać spokojnie, bez obawy o podatki i składki?
Świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika i korzystał z nich dobrowolnie. Niestety, tego argumentu w żaden sposób nie uda nam się obalić. Chyba, że Kowalski został siłą wsadzony do samolotu i zmuszony do dobrej zabawy. Ale już na poważnie, założyć należy, że każdy z pracowników korzysta z wyjazdów integracyjnych z własnej i nieprzymuszonej woli.
Świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, jaki musiałby ponieść. O tyle o ile spotkanie nie niesie za sobą korzyści o tyle dyskusyjne pozostaje uniknięcie wydatku. Organy podatkowe stoją na stanowisku, że Kowalski zaoszczędził na koszcie wycieczki i za darmo zwiedził Grecję. Jednak wówczas należy zadać pytanie – czy gdyby nie ta propozycja pracodawcy, to czy Kowalski zdecydowałby się sam zakupić wycieczkę? Dokładnie. Podnosimy argument, który wyklucza zakwalifikowanie świadczenia jako przychód. Przecież nie możemy założyć, że gdyby nie ta sposobności, to Kowalski pojechałby za własne środki finansowe.
Pozostał ostatni punkt, na który powołuje się Trybunał Konstytucyjny – świadczenie jest przypisane indywidualnemu pracownikowi. Otóż, nie jesteśmy w stanie przypisać korzyści uzyskanej przez poszczególnych pracowników. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 stycznia 2011 roku (II FSK 1531/09) „dla opodatkowania istotne jest to, czy danemu pracownikowi można przypisać konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy updof nie dają podstaw do wykonania takiego działania”.
Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 16 marca 2015 r. (IBPBII/1/415/1029/14/BP) uznał, że „zorganizowanie przez Wnioskodawcą imprezy integracyjnej dla wszystkich pracowników, nie będzie generować po stronie pracowników powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ustawy p.d.o.f.” Zatem nie wystąpią obowiązku płatnika to znaczy, nie powstanie obowiązek ujęcia przychodu pracowników oraz pobrania podatku.
Podsumowując, pracownik nie uzyskuje przychodu zgodnie z ustawą o PIT.
Co zatem ze składkami ZUS? Otóż, jeśli po stronie pracownika nie rozpoznajemy przychodu, wówczas godnie z art. 18 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych nie ma obowiązku odprowadzania składek ZUS.
Coraz częściej przedstawione przeze mnie stanowisko potwierdzają organy podatkowe. Odsyłam Państwa do aktualnych interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:
- z 5 lipca 2019 r. - sygn. 0113-KDIPT3.4011.288.2019.1.PP
- z 18 stycznia 2019 r. - sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.571.2018.3.SJ
Jeśli jednak Państwa sytuacja budzi jakiekolwiek wątpliwości, to zalecam wystąpienie z własnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.
Patrycja Majzner