Jeżeli podatnik posiada obywatelstwo polskie - czyli nie jest w świetle przepisu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznany za osobę zagraniczną, do której stosuje się przepisy o rachunkowości - to nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Taki wniosek zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2013 r., sygn. PPB1/415-929/13-2/JB.
W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację podatnik jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Posiada obywatelstwo polskie lecz jego miejscem zamieszkania stałego jest teren Republiki Federalnej Niemiec - fakt ten potwierdzony jest certyfikatem rezydencji wydanym przez niemieckie władze fiskalne. Działalność podatnika prowadzona jest na terenie Polski w zakresie świadczenia usług tłumaczeń przysięgłych języka niemieckiego. Działalność obejmuje swoim zakresem jedynie usługi świadczone na terytorium Polski. W zakresie podatku dochodowego podatnik jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.
Jak ująć w księgach opłaty za użytkowanie wieczyste
Czy zatem, w świetle przedstawionych faktów, podatnik jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości? Zdaniem podatnika nie jest on obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.
Warunek uznania za osobę zagraniczną
Przepis art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się w tym zakresie do przepisów ustawy o rachunkowości (uor) w szczególności art. 2 uor.
Zgodnie z art. 2 uor ust.1 pkt 6 stanowi, że przepisy ustawy stosuje się do osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.
Pojęcie zaś „osoby zagranicznej” zdefiniowane zostało w art. 5 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (usdg). Przepis ten, za osoby zagraniczne uznaje:
1. osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
2. osobę prawną z siedzibą za granicą,
3. jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą.
Faktury przychodowe i kosztowe w księgach rachunkowych
Jak wykazać w księgach wniesienie wkładu niepieniężnego
Tym samym, aby podatnik mógł zostać uznany za osobę zagraniczną spełniony musi być warunek nieposiadania obywatelstwa polskiego. Zatem jeżeli podatnik posiada takowe, wówczas nie może być uznany za osobę zagraniczną i nie jest obowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami o rachunkowości.
Wskazać należy, iż podatnik w świetle art. 2 ustawy prawo dewizowe jest nierezydentem polskim (osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania poza terytorium kraju). Podobnie w świetle updof, podatnik jest uznawany za nierezydenta polskiego (art. 3 updof), co jednak nie ma wpływu na prowadzoną przez niego ewidencję podatkową,
Zapraszamy na forum o Rachunkowości
Warszawski organ podatkowy podzielił powyższe stanowisko, wyjaśniając, że godnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).
Jak ująć w księgach koszty postępowania sądowego
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, przepisy tej ustawy, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.
Definicja osoby zagranicznej zawarta została w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.) w art. 5 pkt 2 lit. a), z treści której wynika, iż jest to osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nierezydent państwa polskiego posiada obywatelstwo polskie i na terytorium RP uzyskuje przychody (dochody) z tytułu świadczenia usług tłumaczeń przysięgłych języka niemieckiego.
Darowizny na cele charytatywne w księgach rachunkowych
Podsumowując, mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro podatnik posiada obywatelstwo polskie - czyli nie jest w świetle przepisu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznany za osobę zagraniczną, do której stosuje się przepisy o rachunkowości - to nie jest zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Jednakże, jak podkreślił organ podatkowy, dodać należy, iż podatnik winien mieć na uwadze ograniczenie wynikające z treści art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, iż obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wynosiły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.