Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnikami CIT są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, a także jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej (czyli spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej).
Ponadto, opodatkowaniu podlegają spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Podatnikami CIT mogą być także grupy co najmniej dwóch spółek kapitałowych, które pozostają w związkach kapitałowych, czyli tzw. podatkowe grupy kapitałowe.
NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!
Zeznanie CIT-8 powinni złożyć wszyscy podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych oprócz podmiotów zwolnionych od podatku na podstawie ustawy o CIT. Są to m.in. następujące podmioty:
• jednostki budżetowe, fundusze celowe, przedsiębiorstwa międzynarodowe i inne jednostki gospodarcze utworzone przez organ administracji państwowej wspólnie z innymi państwami na podstawie porozumień lub umów (chyba, że te umowy stanowią inaczej), jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego;
• kościelne osoby prawne w zakresie dochodów z niegospodarczej działalności statutowej;
• Polski Związek Działkowców z tytułu prowadzenia działalności statutowej.
Podatnicy, którzy mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Natomiast podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od tych dochodów, które osiągają w Polsce.
Podatnicy CIT są obowiązani wpłacać w trakcie roku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek, a po zakończeniu roku podatkowego, do końca trzeciego miesiąca roku następnego, powinni złożyć we właściwym urzędzie skarbowym zeznanie CIT 8 o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.
Monitor Księgowego – prenumerata
Jak ustalić rok podatkowy?
Rokiem podatkowym co do zasady jest rok kalendarzowy. Jednakże podatnik ma prawo postanowić odmiennie w statucie albo w umowie spółki, lub też w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.
W razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe. Warunkiem koniecznym do skutecznej zmiany roku podatkowego jest zawiadomienie o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego najpóźniej w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego.
Ułatwione zadanie mają podatnicy rozpoczynający działalność, bowiem w ich przypadku pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.
Dodatkowo, jeżeli działalność po raz pierwszy podejmowana jest w drugiej połowie roku kalendarzowego i podatnik wybierze rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. W tym przypadku nie ma konieczności zawiadamiania naczelnika urzędu skarbowego.
Gdzie należy złożyć zeznanie?
Deklarację CIT-8 należy złożyć naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego. Przepisy o właściwości organów podatkowych są zawarte w Ordynacji podatkowej (dalej: o.p.). Przepis art. 17 o.p. stanowi, że jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową organów podatkowych ustala się według siedziby podatnika – jest to tzw. właściwość miejscowa.
Siedzibą osoby prawnej jest miejscowość, w której ma siedzibę organ zarządzający tej osoby, chyba że ustawa lub statut stanowi inaczej. Adres siedziby osoby prawnej jest ustalony w rejestrze (czyli np. KRS), do którego jest wpisana ta osoba, lub wynika ze statutu bądź umowy, jeżeli adres siedziby nie został ujawniony w odpowiednim rejestrze.
Z kolei adres siedziby jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej jest oznaczony we właściwym rejestrze lub w innej ewidencji, do której wpisywana jest dana jednostka organizacyjna. Jeżeli nie podlega ona wpisowi do żadnego rejestru lub ewidencji, to za adres jej siedziby należy przyjąć adres oznaczony we wpisie statystycznym (REGON) i w zgłoszeniu obowiązku podatkowego (czyli formularzu NIP-2).
Znając siedzibę danej jednostki, właściwy urząd skarbowy zidentyfikujemy w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych z dnia 19 listopada 2003 r., którego załącznik nr 1 zawiera wykaz siedzib naczelników urzędów skarbowych i terytorialny zasięg ich działania.
Polecamy: Komplet podatki 2019
Należy też pamiętać, że dla niektórych kategorii podatników właściwe są szczególne urzędy skarbowe, zwane potocznie „dużymi”. Zgodnie Ustawą o urzędach i izbach skarbowych z dnia 21 czerwca 1996 r. dotyczy to w szczególności:
1) podatkowych grup kapitałowych;
2) banków;
3) zakładów ubezpieczeń;
4) jednostek działających na podstawie przepisów Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z 29 lipca 2005 r. oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych;
5) jednostek działających na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych;
6) oddziałów lub przedstawicielstw przedsiębiorstw zagranicznych;
7) osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, które:
a. w ostatnim roku podatkowym osiągnęły przychód netto, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości co najmniej 5 mln euro według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego albo
b. jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, biorą udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwami położonymi za granicą lub w ich kontroli, albo posiadają udział w kapitale takich przedsiębiorstw albo
c. są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta w rozumieniu przepisów prawa dewizowego lub nierezydent dysponuje co najmniej 5 % głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, albo
d. jako rezydenci w rozumieniu przepisów prawa dewizowego jednocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym w rozumieniu innych ustaw lub w jego kontroli albo posiadają jednocześnie udział w kapitale takich podmiotów.
W takim przypadku właściwy dla siebie urząd skarbowy możemy znaleźć w załączniku nr 2 do wyżej wspomnianego Rozporządzenia w sprawie terytorialnego zasięgu działania oraz siedzib naczelników urzędów skarbowych (…).
Polecamy: serwis Podatki osobiste
Polecamy: serwis Urząd skarbowy
Ponieważ ustalenie właściwego urzędu czasem może sprawiać problemy, szczególnie w przypadku większych miast, warto zadzwonić do danego urzędu i podając adres jednostki poprosić o potwierdzenie, czy jest to urząd dla niej właściwy.
Należy także pamiętać, że dla podatników, którzy zmienili adres siedziby, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy, właściwy jest organ podatkowy właściwy według adresu siedziby w ostatnim dniu roku podatkowego, za który jest składane zeznanie.
Jeżeli podatnik jest obowiązany do ujawnienia adresu siedziby w odpowiednim rejestrze (np. KRS), to powyższą zasadę stosuje się, gdy nowy adres siedziby został ujawniony w tym rejestrze do końca roku podatkowego, za który jest składane zeznanie (istotna jest data wydania postanowienia o zmianie adresu w KRS).
Kiedy złożyć deklarację CIT – 8?
W ciągu trzech miesięcy od daty zakończenia roku podatkowego przypada termin złożenia zeznania rocznego CIT-8. W przypadku podatników, dla których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym termin ten przypada na 31 marca kolejnego roku. Gdyby dzień 31 marca przypadł w sobotę albo dzień ustawowo wolny od pracy, jako termin złożenia zeznania rocznego należy przyjąć następny dzień po tym dniu.
W roku 2011, 31 marca przypada w czwartek, zatem zeznanie należy złożyć w urzędzie skarbowym (lub wysłać pocztą) najpóźniej tego dnia.
Co zrobić, gdy zeznanie CIT-8 zawiera błędy?
Tekst ukazał się w Rzeczpospolitej z 7 marca 2011 r. Modyfikacje zawarte w jego treści pochodzą od redakcji portalu taxonline.pl