Skradziony samochód nie może być dłużej traktowany jak środek trwały. Należy go zatem usunąć z ewidencji księgowej firmy. Ponieważ skradziony samochód nie powinien figurować w księgach rachunkowych, należy również zaprzestać jego amortyzacji.
Usunięcie składnika aktywów powinno odbyć się za pomocą dowodu księgowego LT. W tym przypadku dokument powinien zostać wystawiony na podstawie protokołu sporządzonego przez policję po kradzieży.
Kradzież środka trwałego możemy zakwalifikować do zdarzeń trudnych do przewidzenia, poza działalnością operacyjną jednostki, niezwiązanych z ogólnym ryzykiem zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 33 ustawy o rachunkowości. Jego konsekwencje należy więc odnieść na konto „Straty nadzwyczajne”. Natomiast uzyskane odszkodowania (jeżeli środek trwały był ubezpieczony) w księgach rachunkowych należy ująć na koncie „Zyski nadzwyczajne”.
Może się okazać, że zawiadomienie o otrzymaniu odszkodowania jednostka otrzyma w innym okresie, niż zostanie jej ono wypłacone. Gdy terminy obu zdarzeń następują w innym czasie, ewidencja będzie wyglądała nieco inaczej niż na przedstawionym wcześniej schemacie. Jako uprawdopodobniony przychód należy kwotę odszkodowania w dniu uzyskania zawiadomienia o przyznaniu odszkodowania zaksięgować: Wn konto „Pozostałe rozrachunki”/ Ma konto „Zyski nadzwyczajne”. Natomiast w momencie wypłaty odszkodowania na konto bankowe: Wn konto „Rachunek bankowy”/ Ma konto „Pozostałe rozrachunki”.
Warunkiem zaliczenia strat powstałych w wyniku utraty samochodu do kosztów uzyskania przychodów jest objęcie go ubezpieczeniem dobrowolnym, co wynika z art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku gdy jednostka nie wykupi ubezpieczenia dobrowolnego dla samochodu, nie uzyska odszkodowania, a strat związanych z jego utratą nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik powinien zaniechać dokonywania amortyzacji od miesiąca następnego po miesiącu, w którym nastąpiła utrata samochodu.
