Ulepszenia w obcych środkach trwałych

Jednostki często ponoszą nakłady na środki trwałe będące własnością innych podmiotów, a które są przez nie użytkowane. Nakłady te mają zwykle na celu dostosowanie obcego środka trwałego do potrzeb jednostki, mają umożliwić czerpanie z niego korzyści. Z taką sytuacją możemy mieć np. do czynienia, gdy jednostka:

• wynajmie pomieszczenia biurowe, a następnie ponosi nakłady na ich przygotowanie do użytkowania, adaptację, np. wstawia ścianki działowe, maluje je, buduje sieć informatyczną itp. Później rozpoczyna eksploatację;

• używa samochodu na podstawie umowy leasingu operacyjnego i ponosi nakłady na nadbudowę powierzchni ładunkowej,

• modernizuje maszynę, która jest użytkowana na podstawie umowy najmu albo dzierżawy,

• nieodpłatnie użytkuje lokal (umowa użyczenia) i ponosi nakłady na jego zmodernizowanie.

Oczywiście wymienione przykłady nie wyczerpują sytuacji, z jakimi możemy się spotkać w życiu. Zawsze jednak pojawia się ta sama reguła: podmiot gospodarujący ponosi nakłady umożliwiające mu korzystanie z określonej nieruchomości lub rzeczy ruchomej, które nie są jego własnością.

Ocena charakteru nakładów

Nie zawsze istnieje konieczność zaliczania nakładów poniesionych na środek trwały do kategorii ulepszenia w obcych środkach trwałych. Decydujący jest charakter ponoszonych nakładów, a w szczególności fakt, czy przysparzają one dodatkowej wartości składnikowi majątkowemu, czy zwiększają w istotny sposób osiągane korzyści ekonomiczne.

Jeśli odpowiedź na to pytanie jest twierdząca - będziemy mieć do czynienia z ulepszeniami w obcych środkach trwałych, bez względu na kwotę ponoszonych nakładów.

Jeżeli natomiast odpowiemy na zadane pytanie przecząco - powinniśmy zaliczyć te nakłady do kosztów działalności jednostki.