Nie w każdym przypadku można stosować Krajowe Standardy Rachunkowości

Celem tworzenia krajowych standardów rachunkowości (ksr) jest pomoc księgowym w prawidłowym stosowaniu ustawy o rachunkowości. Nie oznacza to jednak, że ich stosowanie jest obowiązkowe. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości, jeżeli ustawa nie reguluje danego obszaru, jednostki mogą stosować krajowe standardy rachunkowości wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości. W przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego jednostki mogą stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości.

Należy pamiętać, że nie można korzystać z rozwiązań zawartych w międzynarodowych standardach, jeżeli dany problem regulowany jest standardami krajowymi.

Przykładem złej praktyki w tym zakresie mogą być deweloperzy, którzy nie mają obowiązku stosowania MSR, natomiast ustalają swoje przychody w oparciu o MSR 11 - Umowy o usługę budowlaną. W związku z tym ujmują oni przychody i koszty w miarę postępów prac i realizacji postanowień umowy. Celem takiego działania jest pokazanie w sprawozdaniu lepszego wyniku finansowego. Rzecz jasna, jest to postępowanie nieprawidłowe. Przepisy ustawy o rachunkowości wyraźnie stanowią, że w przypadku istnienia krajowego standardu nie należy stosować międzynarodowych. Należy więc pamiętać, że zasad zawartych w KSR nr 3 - Niezakończone usługi budowlane, nie stosuje się do działalności budowlanej wykonywanej przez deweloperów we własnym zakresie z przeznaczeniem nieruchomości do odsprzedaży lub na wynajem. Już ten zapis uniemożliwia stosowanie międzynarodowych regulacji.

Dotychczas Komitet Standardów Rachunkowości wydał pięć krajowych standardów rachunkowości: nr 1 - Rachunek przepływów pieniężnych, nr 2 - Podatek dochodowy, nr 3 - Niezakończone usługi budowlane, nr 4 - Utrata wartości aktywów, nr 5 - Leasing, najem i dzierżawa. Na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (www.mf.gov.pl) dostępny jest projekt kolejnego standardu - Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe.

Celem KSR nr 1 jest określenie zasad wykazywania w rachunku przepływów pieniężnych informacji o zmianach stanu środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, jakie nastąpiły w jednostce. Ma więc ułatwić jego przygotowanie oraz zapewnić porównywalność danych.

Standard najbardziej więc przydatny jest podmiotom zobowiązanym do tworzenia tej części sprawozdania finansowego. A są to zgodnie z art. 45 ust. 3 ustawy o rachunkowości spółki, które podlegają corocznemu badaniu przez biegłego rewidenta.

Takie spółki mają również obowiązek tworzenia aktywów i pasywów z tytułu podatku odroczonego. Z kolei tę kwestię wyjaśnia KSR nr 2 - Podatek dochodowy.