Uregulowania prawne rachunkowości w Polsce tworzą, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są standardami oraz interpretacjami, które dotyczą rachunkowości. Są stosowane w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 7 dotyczy " Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawiania błędów, zdarzeń następujących po dacie bilansu – ujęcie i prezentacja ". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Za podstawę prawną rachunkowości w Polsce, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, uznawane są: ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są to standardy, a także interpretacje dotyczące rachunkowości. Stosuje się je w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 8 dotyczy "Działalności deweloperskiej". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Podstawę prawną rachunkowości w Polsce stanowią, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, ustawa z 29 września 1994 roku o rachunkowości, a także Międzynarodowe i Krajowe Standardy Rachunkowości. Krajowe Standardy Rachunkowości są to wszelkie standardy oraz interpretacje, które dotyczą rachunkowości. Stosuje się je w celu prawidłowego ujęcia operacji gospodarczych w tych obszarach, które nie zostały sprecyzowane w ustawie o rachunkowości. Krajowy Standard Rachunkowości Nr 9 dotyczy "Sprawozdania z działalności". W niniejszej publikacji prezentujemy treść tego standardu.
Obowiązek dyskontowania danych sprawozdawczych w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej występuje w bardzo szerokim zakresie. Zasada ta dotyczy w szczególności takich pozycji sprawozdawczych, jak: przychody ze sprzedaży i inne przychody o odroczonym terminie płatności (oraz powstające w związku z tym należności handlowe), zobowiązania handlowe, zobowiązania z tytułu leasingu, rezerwy, a także długoterminowe świadczenia pracownicze.
Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 19 „Świadczenia pracownicze”, w kontekście wyceny rezerw na świadczenia pracownicze (m.in. odprawy emerytalne, odprawy rentowe, odprawy pośmiertne, nagrody jubileuszowe), zaleca zastosowanie metodologii aktuarialnej uwzględniającej szereg założeń finansowych i demograficznych.
Przepisy Dyrektywy 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zostały wprowadzone do polskiego ustawodawstwa przez ustawę o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym. Celem wymienionych przepisów jest zmniejszenie gwałtownie rosnącej ilości tych odpadów, w szczególności przez ponowne użycie, recykling, kompostowanie i odzyskiwanie energii z odpadów. Koszty związane z tymi czynnościami ponosi producent sprzętu, stąd pytanie, czy powinien tworzyć na nie rezerwę, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości.
Zasady wyceny i ujęcia w księgach rachunkowych oraz kryteria prezentacji i ujawnień w sprawozdaniu finansowym aktywów i zobowiązań oraz kosztów i przychodów wynikających z umów leasingu, najmu i dzierżawy, o których mowa w art. 3 ust. 4 i 5 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn.zm.), określa Krajowy Standard Rachunkowości nr 5 „Leasing, najem i dzierżawa”.