Użytkowanie wieczyste stanowi środek trwały

Przepisy prawa podatkowego i bilansowego inaczej podchodzą do ujmowania składników majątku. Przykładem może być prawo wieczystego użytkowania gruntu, na podstawie którego firma może użytkować grunt niebędąc jego właścicielem.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.) prawo wieczystego użytkowania gruntów jest składnikiem majątku stanowiącym środek trwały i podlegającym amortyzacji. Natomiast zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) klasyfikuje się go jako wartość niematerialną. W tym przypadku nie podlega ono amortyzacji.

Do celów amortyzacji rachunkowej konieczne jest przede wszystkim ustalenie wartości początkowej środka trwałego. Stanowi ona wartość godziwą, za którą w przypadku kupna przyjmuje się najczęściej cenę zakupu.

Na przykład ewidencja otrzymanej faktury za wieczyste użytkowanie może przebiegać w następujący sposób: strona Wn konta 010 „Środki trwałe” (lub w określonych przypadkach konto 080 „Środek trwały w budowie”) - wartość netto, strona Wn konta 220 „VAT naliczony i jego rozliczenie” - wartości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, strona Ma konta 240 „Pozostałe rozrachunki” - wartość brutto.

Kolejna czynność to oszacowanie odpowiedniego okresu amortyzacji. Każdy przypadek powinien być rozpatrywany indywidualnie.

AGNIESZKA POKOJSKA

agnieszka.pokojska@infor.pl