Choroba pracownika a koszty uzyskania przychodów

W razie niezdolności do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie nie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu (art. 92 § 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, dalej: k.p.). Wynagrodzenie to jest przychodem ze stosunku pracy i dlatego pracownikowi należą się zryczałtowane pracownicze koszty uzyskania przychodów z tego tytułu w wysokości określonej przepisami (art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: updof).

Natomiast świadczenia rehabilitacyjnego nie wypłaca pracodawca, ale Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS). Z tego względu pracownikowi, który otrzymuje świadczenie rehabilitacyjne (wypłacane przez ZUS), nie przysługuje w tym okresie dodatek stażowy od pracodawcy. Dzieje się tak, ponieważ pracownik nie otrzymuje w tym czasie wynagrodzenia ani dodatków wynikających ze stosunku pracy (a takim właśnie dodatkiem jest dodatek stażowy).

Dochodem osiągniętym ze stosunku pracy są uzyskane w ciągu miesiąca przychody w myśl art. 12 updof oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika (dotyczy zasiłku macierzyńskiego) - po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 updof oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenia społeczne (art. 32 ust. 2 updof).

Pracownikowi za trwający łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego okres niezdolności do pracy nie przysługuje wynagrodzenie, lecz zasiłek chorobowy przyznawany na zasadach określonych w ustawie z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; dalej: ustawa chorobowa (art. 92 § 4 k.p.).

W przypadku gdy pracownik, będąc niezdolnym do pracy z powodu choroby, nie może świadczyć pracy i występuje o przyznanie zasiłku chorobowego, zasiłek chorobowy zastępuje wynagrodzenie za pracę. Ta sama zasada ma zastosowanie do świadczenia rehabilitacyjnego (art. 12, 17 i 22 ustawy chorobowej). A zatem wynagrodzenie pracownicze nie przysługuje za okres pobierania zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego.

Przepisy ustawy chorobowej wykluczają jednoczesne pobieranie zasiłku chorobowego i wynagrodzenia za pracę.