Zakaz zrzekania się minimalnej stawki godzinowej

Jest to regulacja zbliżona do przepisu zawartego w Kodeksie pracy, dotyczącego zakazu zrzeczenia się wynagrodzenia za pracę przez pracownika. Regulacja wynikająca z Kodeksu pracy dotyczy jednak tylko i wyłącznie pracowników i nie ma zastosowania do przyjmującego zlecenie czy usługobiorcy.

Wprowadzony do ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę zakaz zrzekania się wynagrodzenia w zakresie minimalnej stawki godzinowej ma charakter przepisu bezwzględnie obowiązującego. Oznacza to, że jest on wiążący w każdym przypadku, niezależnie od sytuacji, w jakiej znajdzie się podmiot zlecający pracę. Zakaz zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia poniżej minimalnej stawki godzinowej jest nieograniczony w czasie. Należy przyjąć, że jeśli stawka godzinowa zostanie zagwarantowana w wysokości wyższej niż minimalna, zrzeczenie jest możliwe tylko do wysokości różnicy wynikającej z zapewnionej stawki i stawki minimalnej.

Przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi zostali ustawowo pozbawieni możliwości przenoszenia prawa do wynagrodzenia na inną osobę. Jest to rodzaj ochrony dochodów zleceniobiorcy oraz zabezpieczenie przed nadużyciami i próbami omijania nowych przepisów.

Polecamy: Monitor prawa pracy i ubezpieczeń

Nie należy mylić przenoszenia prawa do wynagrodzenia na inną osobę z dyspozycją przelewu wynagrodzenia, jaką mogą złożyć zleceniobiorcy lub osoby świadczące usługi w zakresie przekazywania wynagrodzenia na nienależący do nich rachunek bankowy. W takim przypadku dysponentem wynagrodzenia będzie w dalszym ciągu przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi, a nie osoba, na której rachunek przekazano wynagrodzenie.

Czytaj więcej na IFK Platformie Księgowych i Kadrowych w artykule: "Jakie zmiany w wynagradzaniu zleceniobiorców i samozatrudnionych będą obowiązywać od 1 stycznia 2017 r." >>