Rachunek kosztów działań

W tradycyjnych metodach kalkulacji kosztów, koszty pośrednie przyporządkowywane są do produktów, które wymagają więcej pracy maszyn (maszynogodziny), pracy ludzkiej (roboczogodziny) lub tym, które są bardziej materiałochłonne. W kalkulacjach tych nie uwzględnia się zwiększonej liczby kontroli jakości, specjalnego nadzoru jak również produkcji niskoseryjnej, która wymaga częstego przestawiania maszyn.

W sytuacji gdy udział kosztów pośrednich w ogólnej sumie kosztów nie jest istotny,  zniekształcenia powstające w wyniku zastosowania np. rachunku kosztów pełnych będą niewielkie.

W warunkach spadku udziału kosztów bezpośrednich (np.: materiałów, płac bezpośrednich), rosnącej automatyzacji procesów produkcyjnych niosącej zapotrzebowanie na coraz bardziej wykwalifikowanych pracowników oraz wzroście kosztów pośrednich (np.: badania i  rozwój produktów, rozwój działań przed i okołoprodukcyjnych, nadzór, kontrola), kosztów ogólnych (administracja, księgowość, zarządzanie, marketing) a także kosztów sprzedaży, tradycyjne metody rozliczania kosztów przestały być jednak miarodajne z punktu widzenia zarządzania przedsiębiorstwem.

Główne ograniczenia tradycyjnych systemów kalkulacji kosztów to:

- jako podstawę rozliczenia kosztów ogólnych biorą pod uwagę nośniki powiązane z kosztami bezpośrednimi - maszynogodziny, roboczogodziny, płace bezpośrednie, wielkość produkcji,

- nie rozpoznają rzeczywistego zużycia zasobów przez produkty,

- przeszacowują koszty produktów wytwarzanych masowo,

- niedoszacowują kosztów w przypadku produktów jednostkowych, specjalnych, krótkoseryjnych.

Tradycyjne systemy kalkulacji kosztów są zatem miarodajne w przypadku niskiego udziału kosztów pośrednich w kosztach całkowitych. W przypadku jednak produkcji wieloasortymentowej, złożonej udział kosztów pośrednich znacznie wzrasta a tradycyjny model kalkulacji nie pozwala na w pełni efektywne ich rozliczanie co w konsekwencji może prowadzić do nieprawidłowości w zarządzaniu kosztami.

Alternatywą dla tradycyjnych systemów rozliczania kosztów stał się opracowany przez Robina Coopera i Roberta Kaplana - Activity-Based Costing (ABC) - Rachunek kosztów działań.

Metoda ABC zakłada, że źródłem kosztów są, nie jak w tradycyjnych metodach MPK czy centra kosztowe, działania prowadzące do stworzenia produktu lub usługi. W modelu tym zasadniczym obiektem rachunku kosztów staje się działanie, nie produkt. Opiera się on na założeniu, że przedsiębiorstwo jest systemem działań mających na celu wytworzenie produktu bądź usługi i dostarczenie go klientowi. Działania te są związane ze zużyciem zasobów przedsiębiorstwa a zatem generują koszty. Ostatecznie przynoszą efekt w postaci produktu bądź usługi, które absorbują koszty.