Strona główna » Księgowość » Podatki » CIT » Utracona pożyczka jako koszt

Utracona pożyczka jako koszt

Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów

10 września 2008, 05:05

Marcin Banasik

REKLAMA

Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek głównie osobom fizycznym na podstawie przepisów kodeksu cywilnego i ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Spółka twierdzi, że wprawdzie nie jest bankiem, ale jest instytucją finansową, której działalność regulują przepisy ustawy - Prawo bankowe. Każdorazowo w przypadku gdy okazywało się, że spółka nie odzyska udzielonej pożyczki, kwota utraconej pożyczki była zaliczona do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b u.p.d.o.p. Czy spółka postępowała prawidłowo?

Nie. Zgodnie z treścią przywołanego w pytaniu przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem udzielonych przez jednostki organizacyjne uprawnione, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek) - wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o kwotę nie spłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Artykuł 16 ust. 1 pkt 25 lit. b u.p.d.o.p. ma charakter warunkowy, gdyż określone w nim uprawnienie może zostać zrealizowane pod warunkiem prowadzenia przez podatnika działalności kredytowej (w zakresie udzielania pożyczek) na podstawie odrębnych ustaw. „Odrębne” oznacza, że nie mogą to być przepisy ustaw regulujących w sposób ogólny wykonywanie wszelkich rodzajów działalności, jak czyni to ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Tymi odrębnymi ustawami są:

REKLAMA

Autopromocja

Komplet Podatki 2025 - wiedza dla księgowych i biur rachunkowych

PIT, CIT, Ryczałt 2025. Podatki część 1. Ponad 100 zmian

- ustawa z 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (j.t. Dz.U. z 2003 r. Nr 99, poz. 919 z późn.zm.),

- ustawa z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn.zm.),

- ustawa z 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (j.t. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275 z późn.zm.),

Autopromocja

Nowelizacja VAT 2025.
Praktyczny webinar INFORAKADEMII

Sprawdź

- ustawa z 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz.U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 z późn.zm.),

Dalszy ciąg materiału pod wideo

- ustawa z 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz.U. Nr 44, poz. 202).

W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze spółką, że odrębną ustawą, o której mowa w powołanym przepisie w jej przypadku jest ustawa - Prawo bankowe. Za odrębne przepisy, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b u.p.d.o.p., nie mogą być także uznane: ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i kodeks spółek handlowych, na podstawie których spółka wykonuje działalność. Przepisy te tworzą ogólne podstawy prawne dla działalności gospodarczej podmiotów objętych zakresem tych przepisów, bez względu na rodzaj działalności. Reasumując, na podstawie tego przepisu do kosztów uzyskania przychodów mogą zaliczać nieściągalne kredyty (pożyczki) jedynie te podmioty, które działają na podstawie odrębnych przepisów regulujących działalność podmiotów zajmujących się działalnością w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek. Tymi podmiotami są banki i podmioty prowadzące na podstawie szczególnych przepisów działalność finansową zbliżoną do działalności bankowej. Spółka nie zalicza się do tej grupy podmiotów i spółka nie może zaliczyć utraconych pożyczek do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy podatkowej.