RADA
Niestety, Czytelnik nie może podwyższyć wartości wykorzystywanej w prowadzonej działalności gospodarczej części domu i dokonywać odpisów amortyzacyjnych np. od jego wartości rynkowej. Nie może również zmienić metody amortyzacji ani podnieść stawki amortyzacyjnej.
reklama
reklama
UZASADNIENIE
Przypomnijmy, że odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23, są kosztem (art. 22 ust. 8 updof). Przepis ten oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, tylko jeżeli są dokonywane zgodnie z przepisami ustawy. W przeciwnym razie odpisy amortyzacyjne nie mogą być kosztem uzyskania przychodu.
Amortyzacji podlegają zaś (z zastrzeżeniem art. 22c) stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością. Wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z uwzględnieniem art. 22g ust. 2-18 updof), nabytych w drodze kupna, jest cena ich nabycia. Gdyby Czytelnik nabył dom np. w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, za wartość początkową musiałby przyjąć wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określałaby tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 updof). Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku wartość całego domu stanowiłaby jedynie podstawę do wyliczenia wartości początkowej dwóch pokoi użytkowanych przez podatnika w działalności gospodarczej. Obliczając wartość początkową tych dwóch pokoi, Czytelnik musiałby najpierw podzielić wartość domu przez powierzchnię domu, a następnie tak wyliczoną wartość 1 m2 pomnożyć przez ilość metrów wykorzystywanych do działalności gospodarczej.
Czytelnik postąpił jednak inaczej. Dokonał wyboru uproszczonej wyceny wartości początkowej dwóch pokoi używanych w działalności gospodarczej. Na podstawie art. 22g ust. 10 updof podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł (wartości tej ustawodawca nie zwaloryzował i od 9 lat jest ona taka sama). Za powierzchnię użytkową należy uważać powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.