Zwrot opłaty legalizacyjnej od kontrahenta a podatek VAT

Interpretacja została wydana w następującym stanie faktycznym: w dniu 3 marca 2011 r. spółka z o.o. (dalej „Spółka”) zawarła ze spółką P sp. z o.o. jako korzystającym (dalej „Korzystający”) umowę leasingu gruntu oraz umowę leasingu budynków. Na gruncie objętym ww. umową leasingu, strony planowały wybudować kolejne obiekty, które miały zostać oddane w leasing.

W dniu 29 września 2011 r. strony umowy leasingu zawarły warunkową umowę o zastępstwo inwestycyjne i finansowanie inwestycji polegającej na budowie hali magazynowej i budynku biurowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, której przedmiotem było pełnienie przez Korzystającego roli inwestora zastępczego w zakresie zaprojektowania, wybudowania i przygotowania do użytkowania ww. inwestycji. Wejście w życie postanowień warunkowej umowy o zastępstwo zostało uzależnione od uzyskania ostatecznego pozwolenia na budowę zatwierdzającego projekt budowlany na realizację inwestycji.

Korzystający przystąpił do czynności związanych z realizacją Inwestycji i 22 czerwca 2011 r. zawarł ze spółką D. sp. z o.o. (dalej „Wykonawca”) umowę o roboty budowlane. Następnie, w dniu 29 sierpnia 2011 roku w imieniu Spółki został złożony w Starostwie Powiatowym wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę i zatwierdzenia projektu budowlanego dotyczącego inwestycji (obiektu hali magazynowej).

W dniu 10 października 2011 r. Spółka została poinformowana, że w ramach inwestycji na terenie nieruchomości bez wiedzy i zgody Spółki prowadzone były przez Wykonawcę roboty budowlane bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W związku z powyższym, 6 października 2011 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej „PINB”) przeprowadził kontrolę terenu budowy inwestycji, a następnie wydał postanowienie wskazujące, że na terenie nieruchomości, w związku z prowadzoną inwestycją, doszło do wykonywania robót budowlanych bez wymaganych pozwoleń na budowę. tj. samowoli budowlanej. Na mocy postanowienia PINB, Spółka została zobowiązana m.in. do wstrzymania robót budowlanych związanych z inwestycją. Jednocześnie, w postanowieniu PINB wskazano, że możliwa jest legalizacja samowoli budowanej inwestycji.

Decyzja o nałożeniu opłaty legalizacyjnej w związku z ww. samowolą zostanie wydana na Spółkę, jako inwestora bezpośredniego. Jednakże, z uwagi na fakt, że do samowoli budowlanej doszło z przyczyn leżących po stronie Wykonawcy, zainteresowane strony uzgodniły, że koszt opłaty legalizacyjnej zostanie ekonomicznie poniesiony przez Wykonawcę (zwrócony do Spółki), niezależnie od faktu, iż z formalnego punktu widzenia decyzja legalizacyjna będzie wydana na rzecz Spółki.

W związku z powyższym stanem faktycznym, Spółka zadała organowi podatkowemu następujące pytanie: czy prawidłowe jest traktowanie przez Spółkę kwoty zwracanej opłaty legalizacyjnej jako niestanowiącej wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, a w konsekwencji czy Spółka nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT i ujęcia tej czynności w rejestrze VAT, jak również w rozliczeniu z tytułu podatku VAT za miesiąc, w którym kwotę zwrotu opłaty otrzyma?

Zdaniem Spółki, kwota zwracanej opłaty legalizacyjnej nie stanowi wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług. Kwota ta nie wchodzi w zakres umowy leasingu, a w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT i ujęcia tej czynności w rejestrze VAT, jak również w rozliczeniu z tytułu podatku VAT za miesiąc.

Powyższe stanowisko Spółki w sprawie opodatkowania podatkiem VAT opłaty legalizacyjnej zostało uznane przez organ podatkowy za prawidłowe.

Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm., dalej „ustawa o podatku VAT”), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

W przypadku zwrotu opłaty legalizacyjnej nie następuje dostawa towarów (przedmiotem tej czynności jest pieniądz, a pieniądz nie jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku VAT). W tym przypadku nie następuje także świadczenie usługi (brak wzajemności świadczeń oraz beneficjenta usługi).

Organ podatkowy stwierdził, że otrzymany przez Spółkę zwrot opłaty legalizacyjnej nie będzie stanowił dla niej wynagrodzenia za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku VAT, ani świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT, ponieważ nie wiąże się ona z żadnym świadczeniem na rzecz wypłacającego (Korzystającego). Tym samym, czynność ta nie może być udokumentowana fakturą VAT, a w konsekwencji Spółka nie musi ujmować w rozliczeniu podatku VAT za miesiąc, w którym zwrot otrzyma.

Podsumowując, w Interpretacji organ podatkowy wskazał, że kwota otrzymana tytułem zwrotu opłaty legalizacyjnej w powyższym stanie faktycznym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższa kwota nie może być bowiem uznana za odpłatną dostawę towarów, jak również za odpłatne świadczenie usług.

Patrycja Dzięgielewska, aplikant radcowski

M. Szulikowski i Partnerzy Kancelaria Prawna