REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w zakresie VAT - obowiązki z tytułu importu

Subskrybuj nas na Youtube

REKLAMA

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie odrębnych zasad prawa wspólnotowego dotyczących rozliczenia podatku od wartości dodanej, w przypadku dokonywania importu towarów z "państw trzecich" na obszar Wspólnoty Europejskiej. Regulacje prawne dotyczące tego problemu zostały zawarte w przepisach art. 23 VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku1.
W odniesieniu do towarów przywożonych państwa członkowskie określają szczegółowe zasady dotyczące sporządzania deklaracji podatkowych i płatności. W przepisach tych zezwolono na to, aby w prawodawstwie krajowym poszczególnych państw członkowskich przewidzieć, że podatek od wartości dodanej płatny przy przywozie towarów przez podatników lub osoby zobowiązane do zapłaty podatku lub określonych ich kategorii nie musi być zapłacony w momencie przywozu, pod warunkiem że podatek ten jest wyszczególniony w deklaracji podatkowej, która ma być złożona za okres rozliczeniowy przyjęty przez prawo krajowe, gdzie z reguły jest to miesiąc kalendarzowy lub kwartał.
Termin zapłaty
Pierwsze ważne w tym zakresie orzeczenie zostało wydane w sprawie 42/83 pomiędzy Dansk Denkavit ApS a Ministeriet for Skatter og Afgifter (Dania). W uzasadnieniu do niego wskazano, że zgodnie z treścią artykułu 22(4) i (5) i artykułu 23 VI Dyrektywy, ogólne zasady, w ramach których państwa członkowskie mogą korzystać ze swoich uprawnień legislacyjnych w celu ustalenia terminów zapłaty podatku od dnia zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, różnią się w zależności od tego, czy chodzi o podatek VAT od importu, czy też VAT w obrocie krajowym. Nie można zatem z tego przepisu ani też z innych przepisów wyprowadzić wniosku, iż VI Dyrektywa wprowadza wymóg, by przepisy krajowe określały jednakowe lub odmienne terminy płatności podatku; wprost przeciwnie, dyrektywa pozostawia państwom członkowskim dowolność w zakresie ustalania, w granicach w niej określonych, szczegółowych przepisów dotyczących wyżej wymienionych terminów.
Wymóg fakturowania
Kolejne orzeczenie zostało wydane w połączonych sprawach 123/87 i 330/87 pomiędzy Léa Jorion oraz Société anonyme d’étude et de gestion immobilie`re ‘EGI’ a Państwem Belgijskim. Zdaniem Trybunału artykuły 18(1)(a) oraz 22(3)(a) i (b) oraz 22(8) VI Dyrektywy zezwalają państwom członkowskim na wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym prawo do odliczenia podatku VAT uzależnione jest od posiadania faktury, która, oprócz spełnienia minimalnych warunków wymienionych w dyrektywie, musi zawierać określone dane niezbędne do tego, by zapewnić stosowanie podatku VAT i umożliwić organom skarbowym sprawowanie nadzoru. Liczba tych danych ani ich rodzaj nie mogą uniemożliwiać lub nadmiernie utrudniać korzystanie z prawa do odliczenia.
Wymogi specjalne
Kolejne interesujące orzeczenie zostało wydane w sprawie C-96/91 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Hiszpanii.
ETS stanął w nim na stanowisku, iż państwo członkowskie, które w celu umorzenia podatku VAT od towarów wywożonych jako część bagażu podręcznego podróżnych, żąda obligatoryjnego przedłożenia dokumentu określanego jako „faktura specjalna” na standardowym urzędowym formularzu, uniemożliwiając w ten sposób skorzystanie z tego uprawnienia przez podróżnych dysponujących zwykłą fakturą, spełniającą wymogi określone w ustawodawstwie Hiszpanii i VI Dyrektywie, narusza wymogi wynikające z Dyrektywy 69/169.
W uzasadnieniu do niego stwierdzono, iż artykuł 22 VI Dyrektywy, dotyczący obowiązków podatników w ramach systemu wewnętrznego i odnoszący się między innymi do szczegółowych zasad fakturowania, zawiera przepis upoważniający państwa członkowskie do wprowadzania obowiązków nieprzewidzianych w dyrektywie.
Mimo że na podstawie ustępu 8 tego artykułu państwa członkowskie mogą wprowadzić inne obowiązki, które uznają za konieczne w celu prawidłowego poboru podatku oraz wyeliminowania przypadków uchylania się od opodatkowania, to zgodnie ze stwierdzeniem Trybunału zawartym w przywołanym powyżej orzeczeniu – orzeczenie w połączonych sprawach 123/87 i 330/87 pomiędzy Léa Jorion oraz Société anonyme d’étude et de gestion immobilie`re ‘EGI’ a Państwem Belgijskim – skorzystanie z tego prawa musi ograniczać się do tego, co jest konieczne do zapewnienia właściwego stosowania podatku VAT i do umożliwienia organom skarbowym sprawowania nadzoru, a szczegółowe wymogi dotyczące fakturowania nie mogą prowadzić do sytuacji, w której skorzystanie z prawa do odliczenia podatku jest praktycznie niemożliwe lub bardzo utrudnione.
Niewspółmierność sankcji
Innym problemem zajęto się w orzeczeniu w sprawie C-276/91 pomiędzy Komisją Europejską a Republiką Francuską. Chodziło w nim o rozstrzygnięcie, kiedy mamy do czynienia ze niewspółmiernością sankcji podatkowej do popełnionego przestępstwa podatkowego związanego z importem w porównaniu z podobnym przestępstwem popełnionym w obrocie krajowym.
Zdaniem Trybunału niewspółmierność taka ma miejsce, jeśli przestępstwo popełnione w związku z importem skutkuje zajęciem towarów, których przestępstwo to dotyczy, oraz nałożeniem grzywny odpowiadającej wartości tych towarów lub dwukrotnej wartości towarów, podczas gdy w obrocie krajowym przestępstwa tego rodzaju zagrożone są jedynie karą proporcjonalną do kwoty zaniżenia podatku.
W uzasadnieniu do niego stwierdzono, że stosując system kar za przestępstwa dotyczące VAT należnego od importu z innego państwa członkowskiego przewidujący surowsze kary, niż te przewidziane za przestępstwa dotyczące VAT w obrocie krajowym, Republika Francuska nie wypełniła swoich obowiązków wynikających z artykułu 95 Traktatu.
Zakaz nierównego traktowania
Kolejne orzeczenie – dotyczące stosowania sankcji podatkowych – zapadło w sprawie C-312/91 dotyczącej kwestii proceduralnej związanej z przejęciem towarów należących do Metalsa Srl (Włochy). W uzasadnieniu do niego zajęto stanowisko, zgodnie z którym w przeciwieństwie do artykułu 95 Traktatu, pierwszy ustęp artykułu 18 umowy między EEC i Austrią, który przewiduje zakaz nierównego traktowania wynikającego z jakiegokolwiek środka lub praktyki mającej bezpośredni lub pośredni wpływ na obliczanie, stosowanie i metody poboru podatków od produktów drugiej umawiającej się strony, należy interpretować w taki sposób, aby zasady krajowe przewidujące surowsze sankcje za przestępstwa VAT w imporcie w stosunku do sankcji stosowanych w obrocie krajowym nie były sprzeczne z tym postanowieniem umowy (między EEC i Austrią), nawet jeśli różnica ta byłaby niewspółmierna w stosunku do różnicy między dwiema kategoriami przestępstwa.
Transakcje niedokonane
Problemem właściwej implementacji przepisów wspólnotowych do prawodawstwa państw członkowskich ETS zajął się w orzeczeniu w sprawie C-10/92 pomiędzy Maurizio Balocchi a Ministero delle Finanze dello Stato (Włochy). Trybunał uznał w nim, że zawarcie w przepisach prawa krajowego nakazu zapłaty przez podatników 65 proc. całkowitej kwoty podatku należnego za okres, który jeszcze nie upłynął, skutkiem czego podatnicy w niektórych sytuacjach będą zobowiązani do poniesienia ciężaru podatku z tytułu transakcji jeszcze nie dokonanych, jest sprzeczne z artykułem 10 i artykułem 22(4) i (5) VI Dyrektywy, które stanowią, po pierwsze, że obowiązek podatkowy w VAT powstaje w chwili dostarczenia towarów lub wykonania usługi, a po drugie, iż państwa członkowskie mogą odstąpić od zasady, zgodnie z którą zapłata musi być dokonana w chwili złożenia okresowego zeznania poprzez żądanie płatności wstępnej.
Skutkiem powyższych przepisów jest przekształcenie tzw. płatności wstępnych w przedpłaty, które są sprzeczne z wyrażoną w dyrektywie zasadą, zgodnie z którą państwa członkowskie powinny domagać się zapłaty podatku wyłącznie od dokonanych transakcji.
Dokument równoważny
Rolą faktury jako dokumentu, bez którego podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia, Trybunał zajął się w orzeczeniu w sprawie C-85/95 pomiędzy John Reisdorf a Finanzamt Köln-West (Niemcy). Zdaniem ETS, w świetle uprawnienia podatnika VAT do odliczania od podatku należnego kwoty zapłaconego podatku naliczonego, artykuł 18(1)(a) i artykuł 22(3) VI Dyrektywy zezwalają państwom członkowskim, które mają prawo do określania zasad sprawowania nadzoru nad wykonywaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego, a w szczególności sposobu, w jaki podatnicy mogą stwierdzać to prawo, na przyjęcie jako faktury nie tylko oryginału, ale również jakiegokolwiek innego dokumentu pełniącego rolę faktury, który spełnia kryteria określone przez same państwa członkowskie.
Należy pamiętać także o tym, że przepisy te upoważniają je do żądania przedłożenia oryginału faktury w celu stwierdzenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, a także do przyjęcia innych dowodów, w sytuacji gdy podatnik nie posiada oryginału, potwierdzających, iż transakcja, której dotyczy odliczenie, miała faktycznie miejsce.
Nota kredytowa
Ostatnim z prezentowanych rozstrzygnięć jest orzeczenie w sprawie C-141/96 pomiędzy Finanzamt Osnabrück-Land a Bernhard Langhorst. Uznano w nim, że artykuł 22(3)(c) VI Dyrektywy upoważnia państwa członkowskie do traktowania noty kredytowej, wystawionej przez odbiorcę towarów lub usług, jako „dokumentu spełniającego rolę faktury”, jeżeli zawiera ona informacje wymagane przez tę dyrektywę dla faktury, została wystawiona w porozumieniu z podatnikiem będącym dostawcą towarów lub usług i dostawca ma możliwość zakwestionowania wykazanej kwoty VAT.
Ponadto podatnik, który nie zakwestionował kwoty podatku VAT wykazanej na nocie kredytowej spełniającej rolę faktury w kwocie wyższej w stosunku do kwoty należnej z tytułu transakcji opodatkowanych, musi być uznany za osobę wskazującą tę kwotę i w konsekwencji osobę zobowiązaną do zapłaty wykazanej kwoty w rozumieniu artykułu 21(1)(c) VI Dyrektywy2.
Oprac. W. Maruchin

1 (77/388/EWG).
2 „Profesjonalny Serwis Podatkowy”, Warszawa 2004.


Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: Ksiegowosc.infor.pl

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

REKLAMA

Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Które faktury nie zostaną objęte KSeF?

Krajowy System e-Faktur to jedna z największych reform ostatnich lat. W 2026 roku każdy przedsiębiorca co do zasady będzie musiał wystawiać faktury ustrukturyzowane właśnie w KSeF. Celem jest uszczelnienie systemu VAT, łatwiejsza kontrola rozliczeń i automatyzacja obiegu dokumentów. Jednak nie wszystkie dokumenty sprzedażowe zostaną objęte obowiązkiem. Ustawodawca przewidział szereg wyłączeń i okresów przejściowych, które mają ułatwić podatnikom dostosowanie się do rewolucji w fakturowaniu.

Nowe faktury elektroniczne w 2026 r. Prof. Modzelewski: art. 106nda ust. 3 ustawy o VAT nakłada niewykonalne obowiązki i jest sprzeczny z prawem UE

Nowe faktury elektroniczne, o których mowa w art. 106nf, 106nh, 106nda i 106nha ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), które będą w przyszłym roku wystawione zgodnie z wzorem faktury ustrukturyzowanej, budzą wśród podatników najwięcej wątpliwości – pisze prof. dr hab. Witold Modzelewski.

KSeF 2026: Tylko 4 miesiące na przygotowanie. Czego wymagać od dostawców oprogramowania? Kto powinien mieć dostęp do systemu?

Od 1 lutego 2026 roku w Polsce zacznie obowiązywać obligatoryjne fakturowanie elektroniczne z wykorzystaniem faktur ustrukturyzowanych wprowadzonych do ustawy o podatku VAT. Najpierw dotyczyć to będzie największych podatników (przekroczone 200 mln zł obrotów brutto w 2024 r.), a od 1 kwietnia 2026 r. - pozostałych. Oznacza to, że wymiana faktur pomiędzy przedsiębiorcami będzie musiała odbywać się za pośrednictwem Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF).

Zmiany w VAT: rozliczanie importu towarów bezpośrednio w deklaracji podatkowej

W dniu 17 września 2025 r. Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług, będący częścią pakietu deregulacyjnego. Jak wyjaśnia Ministerstwo Finansów nowelizacja ta jest konieczna, bowiem po wprowadzeniu od czerwca br. nowego systemu celnego AIS/IMPORT PLUS, niektóre firmy posiadające pozwolenie na stosowanie zgłoszenia uproszczonego i stosujące to uproszczenie zostałyby de facto pozbawione możliwości rozliczania podatku VAT z tytułu importu towarów bezpośrednio w deklaracji podatkowej. Dzięki nowym przepisom ci przedsiębiorcy będą mogli nadal rozliczać podatek VAT z tytułu importu towarów bezpośrednio w deklaracji podatkowej.

REKLAMA

Ulga B+R na wakacjach. O czym należy pamiętać przy ewidencji czasu pracy w czasie nieobecności pracowników?

Ulga na działalność badawczo-rozwojową (ulga B+R) to jeden z najistotniejszych i najbardziej przystępnych instrumentów wspierających finansowanie innowacji w Polsce. Ta preferencja podatkowa umożliwia przedsiębiorcom odliczenie od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych na działania badawczo-rozwojowe nawet na poziomie 200%. W praktyce oznacza to możliwość odzyskania wydatków ponoszonych m.in. na wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w prace B+R. Jednak dużym wyzwaniem pozostaje prawidłowe ewidencjonowanie czasu pracy osób zaangażowanych w takie projekty.

Od kiedy KSeF: co to za system faktur, co warto wiedzieć? Dla kogo będzie obowiązkowy w 2026 roku?

No i staje przed nami nowe wyzwanie. Nadchodzi koniec tradycyjnego modelu księgowości. Od 1 lutego 2026 r. największe podmioty będą musiały wystartować z wystawianiem faktur przez KSeF. Natomiast wszyscy odbiorcy będą musieli za pośrednictwem KSeF te faktury odbierać. Dla kogo w 2026 r. system KSeF będzie obowiązkowy?

Konsekwencje dla łańcucha dostaw przez zamknięcie kolejowego przejścia granicznego w Małaszewiczach w związku z manewrami Zapad-2025

Polska zdecydowała o czasowym zamknięciu kolejowych przejść granicznych z Białorusią, w tym kluczowego węzła w Małaszewiczach. Powodem są zakrojone na szeroką skalę rosyjsko-białoruskie manewry wojskowe Zapad-2025. Decyzja ta, choć motywowana względami bezpieczeństwa, rodzi poważne skutki gospodarcze i logistyczne, uderzając w europejsko-azjatyckie łańcuchy dostaw.

KSeF a JDG – rewolucja w fakturach dla jednoosobowych działalności

Krajowy System e-Faktur (KSeF) to największa zmiana dla firm od lat. Do tej pory dla wielu przedsiębiorców prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze (JDG) faktura była prostym dokumentem np. wystawianym w Wordzie, Excelu czy nawet odręcznie. W 2026 roku ta rzeczywistość diametralnie się zmieni. Faktura będzie musiała być wystawiona w formie ustrukturyzowanej i przekazana do centralnego systemu Ministerstwa Finansów.

REKLAMA

Liczne zmiany w podatkach PIT i CIT od 2026 r: nowe definicje ustawowe, ulga mieszkaniowa, amortyzacja, programy lojalnościowe, zbywanie nieruchomości, estoński CIT, IP Box

Na stronach Rządowego Centrum Legislacji został opublikowany 16 września 2025 r. projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Projekt ten, nad którym pracuje Ministerstwo Finansów, ma na celu uszczelnienie systemu podatkowego. Zmiany mają wejść w życie od początku 2026 roku.

Bank prosi o aktualizację danych twojej firmy? Oto dlaczego nie warto z tym zwlekać

Otwierasz serwis elektroniczny swojego banku i widzisz wiadomość o konieczności zaktualizowania danych osobowych lub firmowych? To nie przypadek. Potraktuj to jako priorytet, by działać zgodnie z prawem i zapewnić swojej firmie ciągłość świadczenia usług bankowych. Szczególnie że aktualizację można zrobić w kilku prostych krokach i w dogodnej dla ciebie formie.

REKLAMA