Nadzór dla audytora

Komisja postanowiła przeciwdziałać patologicznym zjawiskom, jakich przykładem są zdarzenia m.in. w Stanach Zjednoczonych (Enron, World.com). W związku z tym głównym elementem reformy jest wprowadzenie nadzoru publicznego nad biegłymi rewidentami oraz firmami audytorskimi. Zmiany w dyrektywie dotyczą również możliwości udziału biegłych rewidentów zarejestrowanych w którymkolwiek z państw członkowskich w badaniu sprawozdań firm z innego kraju Unii, poszerzenia dostępnych informacji o biegłych i firmach audytorskich, a także wprowadzenia nadzoru publicznego.

– Są to obszary, które w sposób istotny zmienią warunki wykonywania zawodu biegłego rewidenta w Unii Europejskiej, w tym także w Polsce – powiedział Krzysztof Burnos, członek komisji ds. współpracy międzynarodowej Krajowej Izby Biegłych Rewidentów.

Pierwsza zmiana dotyczy otwarcia zawodu na biegłych z całej Unii Europejskiej. Dotychczasowe regulacje nie pozwalały na to, aby biegły np. z Polski zasiadał w radzie nadzorczej lub był właścicielem firmy audytorskiej w innym kraju niż ten podmiot był zarejestrowany.

– VIII dyrektywa gwarantuje natomiast możliwość większościowego udziału biegłych rewidentów zarejestrowanych w którymkolwiek z państw członkowskich. To jest zasadniczy krok Komisji Europejskiej w kierunku ułatwienia swobodnego przepływu usług audytorskich – uważa Krzysztof Burnos.

Zmianą, która ma na celu większą przejrzystość działań biegłych, jest rozszerzenie zakresu informacji w rejestrze biegłych rewidentów i firm audytorskich. Obecnie publikowane są następujące informacje: o biegłych – jego numer, adres oraz imię i nazwisko, a w przypadku firm audytorskich – numer, adres siedziby i nazwa firmy. Po dostosowaniu prawa polskiego do zmian w dyrektywie dojdą informacje, w przypadku biegłych rewidentów, z jakimi podmiotami audytorskimi współpracują, natomiast w przypadku firm audytorskich, do jakich sieci należą.

Jak twierdzi Krzysztof Burnos, dzięki temu rynek będzie więcej wiedział o audytorach i biegłych. Jego zdaniem informacja o przynależności do sieci ma duże znaczenie dla oceny niezależności biegłych. Sprawą, która skupia największą uwagę, jest jednak konieczność powołania nowej instytucji – nadzoru publicznego nad biegłymi rewidentami.

Nie wiadomo jednak, jaką formę przyjmie publiczny system nadzoru. Możliwości jest wiele i od ustawodawcy będzie zależało, jaką przyjmie on ostateczną postać. Dyrektywa, do której mają być dostosowane przepisy, pozostawia państwom członkowskim pewną dowolność, ponieważ określa jedynie pewne ogóle atrybuty nadzoru publicznego. Niektóre, wstępne założenia, przedstawił zastępca dyrektora Departamentu Rachunkowości Ministerstwa Finansów, Jacek Gdański podczas warsztatów „Reparis Vienna 2006”, które zorganizował Bank Światowy. System nadzoru powinien być zrozumiały dla wszystkich zainteresowanych badaniami sprawozdań, nie powinien generować dodatkowych kosztów, powinien wykorzystywać możliwości i zdolności operacyjne samorządu biegłych rewidentów, opierać się na podobnych rozwiązaniach w sektorze finansowym. Ponadto nadzór publiczny mógłby mieć charakter organu administracji publicznej, a więc mógłby być finansowany z budżetu państwa. Przedstawiciel resortu przedstawił również kompetencje nadzoru (patrz ramka). Takie kompetencje nadzoru rodzą zatem pytanie o kompetencje organizacji samorządowej biegłych.