REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Instrukcja inwentaryzacyjna dla organizacji non-profit

REKLAMA

Podstawowym celem inwentaryzacji – zwłaszcza rocznej, jest wynikająca z ustawy o rachunkowości konieczność doprowadzenia danych ewidencji księgowej do ich wielkości rzeczywistych – wynikających z natury.

Jest wiele przyczyn, które powodują, że dane ewidencji różnią się - zarówno pod względem ilościowym, jak i wartościowym - od stanów, jakie kształtują się w naturze. Różnice te są z reguły tym większe, im więcej czasu upłynęło od ostatniej inwentaryzacji. Inwentaryzacja, zwłaszcza przeprowadzona na dzień bilansowy lub w czasie niezbyt odległym od tego dnia, niweluje te różnice, powodując, że opracowane sprawozdanie finansowe, oparte na danych ewidencji skorygowanych o wyniki inwentaryzacji, odzwierciedla stan faktyczny. Obok tego najważniejszego, ustawowego celu inwentaryzacji jednostki przy okazji osiągają jeszcze inne ważkie cele, a zwłaszcza:
• mogą dokonać oceny przydatności posiadanych aktywów, szczególnie rzeczowych aktywów obrotowych,
• mają okazję sprawdzić stopień lojalności i przydatności osób, którym powierzono w różnym zakresie poszczególne fragmenty posiadanego i wykorzystywanego do prowadzonej działalności mienia, a więc osób materialnie odpowiedzialnych.

Przedstawiona poniżej przykładowa instrukcja inwentaryzacyjna umożliwia przeprowadzenie inwentaryzacji w średnich i małych jednostkach, a w szczególności w jednostkach non-profit.
 
 

Instrukcja inwentaryzacyjna

Postanowienia ogólne

Na podstawie art. 4, 17, 26, 27 i 28-41 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wprowadza się w jednostce pod nazwą ................................................. zwanej dalej - jednostką, poniższą instrukcję w sprawie przygotowania, dokonania oraz rozliczenia inwentaryzacji posiadanych składników aktywów i pasywów oraz innych wierzytelności i zobowiązań jednostki.

1. Jednostka stosuje zasady inwentaryzacji składników aktywów i pasywów oraz innych walorów, określone w art. 4, 17, 16, 27 i 28-41, a także w innych przepisach ustawy o rachunkowości, z uwzględnieniem postanowień niniejszej instrukcji, a także zasad wynikających ze stosowanej w jednostce dokumentacji opisującej przyjęte zasady rachunkowości.

2. Nadzór nad całokształtem czynności inwentaryzacyjnych sprawuje główny księgowy jednostki. Kontrolę przygotowania, przebiegu i rozliczenia inwentaryzacji przeprowadzają członkowie komisji inwentaryzacyjnej. Kontrolę tę mogą też przeprowadzać - kierownik jednostki i jego zastępcy, główny księgowy oraz inni pracownicy wyznaczeni przez kierownika jednostki.

3. Arkusze (karty, protokoły) spisowe wykorzystywane do inwentaryzacji przeprowadzanej w formie spisów z natury traktuje się jako druki objęte ścisłą kontrolą zużycia i wydaje zespołom spisowym, po uprzednim ponumerowaniu i zaparafowaniu przez upoważnioną osobę z komórki księgowości, za pokwitowaniem w stosownej kontrolce. Po zakończeniu spisu przeprowadza się dokładne rozliczenie z pobranych arkuszy.

4. Jednostka stosuje następujące rodzaje, metody i zasady przeprowadzania inwentaryzacji aktywów i pasywów oraz innych składników:
a) w odniesieniu do rzeczowych i pieniężnych składników majątku:
• inwentaryzację okresową (w tym roczną, przeprowadzaną zgodnie z postanowieniami art. 26 i 27 ustawy o rachunkowości),
• inwentaryzację okolicznościową (np. zdawczo-odbiorczą), przeprowadzaną na okoliczność zaistnienia określonych zdarzeń, jak zmiana osób odpowiedzialnych materialnie, zdarzenia losowe (pożar, powódź, kradzież, włamanie itp.); po spełnieniu warunków wynikających z ustawy o rachunkowości inwentaryzacja okolicznościowa może być traktowana również jako inwentaryzacja okresowa, w tym - roczna,
• inwentaryzację niezapowiedzianą, której celem jest sprawdzenie przydatności, lojalności i uczciwości pracowników materialnie odpowiedzialnych, stanu zabezpieczenia składników, poprawności i terminowości sporządzania dokumentacji ruchu składnikami, ich ewidencji itp.; analogicznie jak wyżej - inwentaryzacja niezapowiedziana może być potraktowana jako okresowa (w tym roczna),
• inwentaryzację ciągłą, którą stosuje się do składników, których pomiar jest trudny, a równocześnie występują istotne wahania stanów w skali roku; warunkiem stosowania tej metody inwentaryzacji jest prowadzenie dla objętych nią rzeczowych składników aktywów obrotowych ewidencji ilościowo-wartościowej. Po spełnieniu warunków inwentaryzacja ta może być potraktowana jako okresowa (w tym roczna). W pozostałych przypadkach służy ona uwiarygodnieniu rezultatów i poprawności inwentaryzacji rocznej,
b) w odniesieniu do aktywów i pasywów inwentaryzowanych w drodze potwierdzeń (uzgodnień) sald oraz porównania stanów ewidencyjnych z posiadaną dokumentacją i ich weryfikacji:
• inwentaryzację roczną przeprowadzaną przez pracowników księgowości, a w szczególnych, bardziej skomplikowanych przypadkach (np. produkcja, w tym budowa środków trwałych w toku, skomplikowane rozliczenia wynikające z transakcji zagranicznych) przy udziale odpowiednich rzeczoznawców.

5. Na mocy decyzji kierownika jednostki, podjętej na wniosek głównego księgowego lub z własnej inicjatywy, możliwe jest zarządzenie i przeprowadzenie:
a) inwentaryzacji niezapowiedzianej w każdym czasie i w każdym rejonie spisowym,
b) powtórzenia inwentaryzacji lub przeprowadzenia dodatkowej inwentaryzacji uzupełniającej.
6. Instrukcja wchodzi w życie z dniem ....................
 

Przygotowanie inwentaryzacji

7. W celu przeprowadzenia inwentaryzacji kierownik jednostki powołuje bezterminowo - na wniosek głównego księgowego - co najmniej dwuosobową komisję inwentaryzacyjną oraz każdorazowo - dwuosobowe zespoły spisowe w liczbie niezbędnej do sprawnego, poprawnego i zgodnego z ustalonym harmonogramem przeprowadzenia spisów z natury rzeczowych i pieniężnych składników aktywów, uzgodnienia z bankami ulokowanych w nich środków pieniężnych i zaciągniętych kredytów lub pożyczek, a z kontrahentami - rozrachunków (z wyjątkiem rozrachunków publicznoprawnych i z osobami nieprowadzącymi ksiąg rachunkowych, a także należności spornych i wątpliwych), jak również dokonania porównania - w odniesieniu do składników niezinwentaryzowanych w formie spisów z natury lub uzgodnień sald - stanów wynikających z ksiąg rachunkowych z posiadaną dokumentacją oraz przeprowadzenia ich analizy i stosownej weryfikacji. Komisja inwentaryzacyjna - w miarę możliwości - może wykonywać czynności zespołu spisowego dokonującego inwentaryzacji określonych składników.

8. W skład komisji inwentaryzacyjnej i zespołów spisowych powołuje się osoby, których udział w tych organach zapewnia odpowiednią jakość oraz daje gwarancję spełnienia podstawowych celów inwentaryzacji. Nie mogą być do tych organów powoływane osoby odpowiedzialne materialnie za inwentaryzowane składniki, osoby prowadzące ich ewidencję i rozliczenia, a także główny księgowy.

9. Osoby materialnie odpowiedzialne zobowiązane są do odpowiedniego przygotowania do inwentaryzacji rejonów spisowych (uzupełnienie dokumentacji i ewidencji, wywieszek umożliwiających identyfikację inwentaryzowanych składników, usunięcie składników uznanych za nieprzydatne i wycofanych w drodze stosownego udokumentowania ich rozchodu i wycofania z rejonu spisowego, np. złomowania, likwidacji, ułożenie tych samych składników w jednym miejscu, a także podjęcie innych działań zapewniających sprawny i poprawny przebieg inwentaryzacji), uczestniczenia w przedinwentaryzacyjnej naradzie szkoleniowo-instruktażowej prowadzonej przez głównego księgowego i przewodniczącego komisji inwentaryzacyjnej, złożenia zespołowi spisowemu stosownych oświadczeń wstępnych i końcowych, uzgodnienia prowadzonej w rejonie spisowym ewidencji inwentaryzowanych składników z księgowością, aktywnego uczestnictwa w dokonywaniu inwentaryzacji, dopilnowania jej poprawności oraz prawidłowości sporządzania arkuszy spisowych, ustosunkowania się do ustalonych różnic inwentaryzacyjnych i złożenia w tej sprawie stosownych, pisemnych wyjaśnień, z podaniem przyczyn powstania i propozycji rozliczenia.

10. Przed przystąpieniem do inwentaryzacji kierownik jednostki wydaje odpowiednie zarządzenie wewnętrzne, określające objęte inwentaryzacją rejony spisowe, przedmiot i zakres inwentaryzacji oraz założone terminy, powołuje w miarę potrzeby komisję inwentaryzacyjną oraz zespoły spisowe.

11. Przed rozpoczęciem inwentaryzacji główny księgowy wraz z przewodniczącym komisji inwentaryzacyjnej organizują i przeprowadzają przedinwentaryzacyjną naradę szkoleniowo-instruktażową, z obowiązkowym udziałem członków komisji inwentaryzacyjnej, zespołów spisowych, osób odpowiedzialnych materialnie, głównych użytkowników określonych składników (np. środków trwałych i wyposażenia), kontrolerów spisowych, a także prowadzących ewidencję inwentaryzowanych składników pracowników księgowości. Przedmiotem narady są problemy przygotowania, przeprowadzenia, udokumentowania i rozliczenia efektów inwentaryzacji.
 

Przeprowadzenie inwentaryzacji
 

12. Spisów z natury środków pieniężnych, czeków, weksli, akcji, obligacji, bonów i innych wartości znajdujących się w kasach, a także rzeczowych składników aktywów trwałych i obrotowych dokonuje się w poszczególnych rejonach spisowych (lub bezpośrednio komisja inwentaryzacyjna) w obecności i przy czynnym udziale osób odpowiedzialnych materialnie, zgodnie z harmonogramem dołączonym do zarządzenia wewnętrznego kierownika jednostki w sprawie inwentaryzacji.

13. Ustalenia rzeczywistego stanu z natury ilości inwentaryzowanych składników dokonują - w przypadku spisów z natury - członkowie danego zespołu spisowego wspólnie z osobami odpowiedzialnymi materialnie, w drodze dokładnego ich przeliczenia, przemierzenia, przeważenia itp. Po tak ustalonej ilości każdy z inwentaryzowanych składników podlega wpisaniu do każdej pozycji arkusza spisowego (w odniesieniu do gotówki, weksli, czeków i innych walorów przechowywanych w kasie - do protokołu kontroli kasy) przez wyznaczonego do tego członka zespołu spisowego, w porozumieniu z osobami materialnie odpowiedzialnymi.

14. W przypadku spisów z natury tzw. artykułów nietypowych, np. artykułów zwałowych, ciężkich, przestrzennych, sypkich, kawałkowych, substancji płynnych itp., składowanych w zwałach na placach, przechowywanych w zbiornikach, kadziach, zasobnikach, tankach, pryzmach zbliżonych do brył geometrycznych o foremnych gabarytach, występujących w dużych ilościach, zespół spisowy wraz z osobami odpowiedzialnymi materialnie (i ewentualnie przy udziale powołanych przez kierownika jednostki kompetentnych rzeczoznawców), w celu ustalenia ilości, dokonuje ich przybliżonych obmiarów oraz szacunku w rezultacie stosowania odpowiednich formuł geometrycznych oraz stosownych obliczeń; w przypadku gdy jednostką miary danego składnika jest objętość, obliczenia na tym się kończą, zaś gdy jest nim np. ciężar - wówczas ustalone jednostki przestrzenne (objętość) trzeba przeliczyć na wagę, mnożąc je przez ustalone (również z reguły drogą przybliżonego szacunku) ich ciężary właściwe (nasycone).
W razie wystąpienia istotnych odchyleń między tak ustaloną ilością z natury a stanem ewidencyjnym na dzień spisu (np. przekraczających 5%, a w przypadku zwałów węgla, ziemi, glinki kaolinowej do wyrobu produktów ceramicznych, piasku itp. materiałów, przeliczanych na wagę przy zastosowaniu ciężarów właściwych - 10%), niezbędne jest podjęcie czynności uściślających, które mogą doprowadzić do dokładniejszych obmiarów (np. w drodze poprawienia foremności pryzmy), lub dokonanie przeważenia, przemierzenia czy też przeliczenia; w przypadkach wystąpienia odchyleń mieszczących się w powyższych przedziałach, za rzeczywiste można przyjąć stany ewidencyjne, pod warunkiem, że w określonych momentach roku można sprawdzić dokładniej posiadane stany zapasów (np. węgla w składzie opałowym - w miesiącach letnich, kiedy występują stany niskie i zerowe). Zaleca się również inwentaryzację tego typu składników metodą inwentaryzacji ciągłej oraz odrębne wyrywkowe składowanie i rozliczanie określonych ich partii.

15. Przed rozpoczęciem spisów z natury osoby materialnie odpowiedzialne zobowiązane są składać zespołom spisowym oświadczenia wstępne informujące, że inwentaryzowane składniki zostały poprawnie udokumentowane, a wszystkie związane z tym dokumenty zostały ujęte w prowadzonej przez nich ewidencji i przekazane do księgowości. Zamieszcza się w nim również symbole i daty ostatnich dowodów tego rodzaju (np. Pz, Wz, Rw, Zw, Po, Mm, Pw). W oświadczeniu tym zawarte jest również stwierdzenie, że na dzień inwentaryzacji zostały ze sobą uzgodnione ewidencje prowadzone w rejonie spisowym z księgowością. Zespół spisowy powinien dokonać oglądu stosownego protokołu w tej sprawie.

16. Po zakończeniu spisu osoby materialnie odpowiedzialne składają również oświadczenia końcowe, zawierające ewentualną ocenę przebiegu i poprawności inwentaryzacji oraz stwierdzenie, że w związku z dokonanym spisem nie wnoszą zastrzeżeń do rezultatów spisu i pracy zespołu, bądź wnoszą (jeśli wnoszą, to jakie).

17. Składniki niepełnowartościowe (uszkodzone, zniszczone, przestarzałe, niemodne itp.), nadmierne, zbędne itp., a także zapasy obce znajdujące się w jednostce w depozycie, obróbce, przerobie itp. spisuje się na oddzielnych arkuszach (kartach) spisowych.

18. W arkuszach spisowych podawane są wszystkie istotne informacje, a w szczególności:
a) na każdej karcie spisu:
• określenie objętego spisem pola spisowego,
• rodzaj inwentaryzacji,
• nazwiska, imiona i podpisy osób odpowiedzialnych materialnie, członków zespołu spisowego oraz innych osób uczestniczących przy spisie (np. obserwujących spis biegłych rewidentów),
• datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia spisu, w części ujętej na danym arkuszu,
b) w każdej pozycji spisu:
• określenie cech spisywanych składników, umożliwiające ich identyfikację (nazwy i symbole wynikające z indeksu materiałowego i przyjęte w prowadzonej przez jednostkę ewidencji),
• ilości spisywanych składników; w razie prowadzenia w danym rejonie spisowym (np. w sklepie detalicznym) jedynie ewidencji wartościowej, zespół podaje w arkuszu spisowym również ceny i wartości; może też on dokonać wstępnego rozliczenia spisu, wykorzystując w tym celu dane raportu sklepu,
c) adnotację, na której pozycji spis został zakończony, informacje opisowe i liczbowe dotyczące składników przyjmowanych i wydawanych w czasie spisu itp.

19. W czasie dokonywania spisów z natury nie powinno mieć miejsca przyjmowanie lub wydawanie składników aktywów. W przypadkach szczególnych przewodniczący komisji inwentaryzacyjnej może jednak, w porozumieniu z głównym księgowym, zarządzić dokonanie takich operacji. Należy wówczas dokonać stosownego opisu omawianych sytuacji, zarówno w odpowiednich pozycjach arkuszy spisowych, jak i w dowodach dokumentujących takie operacje. Należy np. zaznaczyć, czy w momencie wydawania (przyjmowania) dany składnik (przed tymi operacjami) został już ujęty do arkusza spisowego, czy też nie.

20. Korekty błędnych zapisów w arkuszach spisowych powinny być dokonywane przez członka zespołu spisowego, który je wprowadził, w sposób określony w dokumentacji opisującej przyjęte w jednostce zasady rachunkowości i zgodny z treścią art. 22 ust. 3 ustawy o rachunkowości, tj. przez skreślenie z zachowaniem czytelności dotychczasowej treści i liczb, wpisanie kwoty, ilości lub treści poprawionej oraz opatrzenie podpisem poprawiającego (i ew. przedstawiciela osób materialnie odpowiedzialnych). Nie należy dokonywać skreśleń i poprawek fragmentów liczb lub treści, dopisywania ze znakiem + lub -, wymazywania, podskrobywania, przerabiania liczb lub treści itp.

21. Spis z natury rzeczowych i pieniężnych (gromadzonych w kasach) składników aktywów przeprowadza się w jednostce w następujących terminach i z następującą częstotliwością:
a) środków trwałych znajdujących się w terenie strzeżonym - raz w ciągu 4 lat, w dowolnych okresach roku (zgodnie z harmonogramem stanowiącym załącznik do zarządzenia wewnętrznego kierownika jednostki); stwierdza się, że wszystkie będące w ewidencji jednostki środki trwałe znajdują się na terenie strzeżonym,
b) gotówki w kasie, czeków, weksli, akcji, obligacji, bonów oraz innych tego typu walorów przechowywanych w kasie - na koniec każdego roku obrotowego (tj. na dzień bilansowy), a także w terminach niezapowiedzianych - ustalonych przez głównego księgowego,
c) rzeczowych aktywów obrotowych (materiałów, towarów, produktów itp.) znajdujących się w strzeżonych składowiskach objętych ewidencją ilościowo-wartościową - raz w ciągu 2 lat, w dowolnych okresach roku; składniki tego typu, stanowiące artykuły nietypowe (zwałowe, ciężkie, przestrzenne itp.), podlegają też kontrolnej inwentaryzacji metodą ciągłą, a także wyrywkowo - oddzielnemu składowaniu i rozliczaniu wybranych ich partii w innych okresach roku,
d) towarów i opakowań znajdujących się w placówkach sprzedaży detalicznej i gastronomicznej oraz zapasów drewna w jednostkach prowadzących gospodarkę leśną - raz w roku, w dowolnym jego okresie,
e) składników obcych - w ostatnim kwartale każdego roku obrotowego; właścicielom tych składników główny księgowy jednostki zobowiązany jest przesłać w terminie 20 dni od daty zakończenia spisu informację o wynikach spisu wraz z dołączonymi kopiami arkuszy spisowych,
f) pozostałych rzeczowych składników aktywów - w ostatnim kwartale roku obrotowego.

22. Inwentaryzację środków pieniężnych ulokowanych w bankach oraz zaciągniętych kredytów, jak również rozrachunków (z wyłączeniem rozrachunków z tytułów publicznoprawnych i z osobami nieprowadzącymi ksiąg rachunkowych oraz należności spornych i wątpliwych) przeprowadza się w drodze uzyskania od banków na dzień 31 grudnia roku obrotowego wyciągu potwierdzającego stan sald z poszczególnych tytułów, zaś od kontrahentów potwierdzeń stanów na dzień 31 października każdego roku obrotowego; dla uzyskania potwierdzeń od kontrahentów główny księgowy zobowiązany jest wysłać im wniosek o potwierdzenie ze specyfikacją składników salda w terminie do 20 listopada roku obrotowego.

23. Inwentaryzacji należności spornych i wątpliwych, rozrachunków publicznoprawnych oraz z osobami nieprowadzącymi ksiąg rachunkowych oraz pozostałych aktywów i pasywów niezinwentaryzowanych w drodze spisów z natury lub potwierdzeń sald dokonuje się na ostatni dzień roku obrotowego przez porównanie stanów wynikających z prowadzonej ewidencji z posiadaną dokumentacją oraz ich analizę i weryfikację. Dotyczy to zwłaszcza wymienionych wyżej rozrachunków oraz wartości niematerialnych i prawnych, finansowych składników aktywów trwałych, pozostałych aktywów pieniężnych, środków trwałych w budowie (z wyjątkiem urządzeń i maszyn), długoterminowych aktywów finansowych, rozliczeń międzyokresowych czynnych i biernych, inwestycji krótkoterminowych, kapitałów (funduszy), rezerw na zobowiązania, funduszy specjalnych, a także składników inwentaryzowanych drogą spisu z natury lub uzgodnień sald, w przypadkach gdy w ten sposób w danym roku ich nie zinwentaryzowano (np. środków trwałych i rzeczowych składników aktywów obrotowych, w latach gdy nie dokonuje się ich spisów z natury).

24. Inwentaryzacji polegającej na uzgodnieniu stanów z bankami i kontrahentami oraz porównaniu danych ewidencji z dokumentacją i weryfikacji dokonują wyznaczeni przez głównego księgowego pracownicy księgowości, wspomagani w skomplikowanych przypadkach powołanymi przez kierownika jednostki ekspertami (pracownikami inżynieryjno-technicznymi, prawnikami, handlowcami itp.).

25. Inwentaryzację drogą weryfikacji potwierdzają sporządzane stosowne protokoły.

26. W zakresie rozrachunków publicznoprawnych celowe jest uzyskiwanie z właściwych urzędów skarbowych, ZUS i innych instytucji publicznoprawnych potwierdzeń dokonanych wpłat i zwrotów wpłat.
 

Rozliczenie inwentaryzacji

27. Po zakończeniu spisów z natury zespoły spisowe przekazują przewodniczącemu komisji inwentaryzacyjnej kompletną dokumentację inwentaryzacyjną, zawierającą zwłaszcza:
a) wykorzystane (w tym anulowane) i niewykorzystane arkusze spisowe (które podlegają rozliczeniu przez pracownika księgowości),
b) protokoły kontroli kasy,
c) oświadczenia wstępne i końcowe osób odpowiedzialnych materialnie,
d) pisemne sprawozdanie zespołu spisowego dotyczące charakterystyki przebiegu spisu, wniesionych poprawek do arkuszy spisowych, stanu przygotowania rejonu spisowego do spisu, warunków przechowywania i zabezpieczenia składników w rejonach spisowych,
e) pozostałe dokumenty, m.in. rysunki pryzm artykułów zwałowych, obliczenia pomocnicze i techniczne itp.

28. Po dokonaniu wstępnej oceny otrzymanych od zespołów spisowych materiałów inwentaryzacyjnych komisja inwentaryzacyjna przekazuje je do wyceny i ustalenia różnic inwentaryzacyjnych. Główny księgowy zarządza sporządzenie arkuszy porównawczych (zestawień zbiorczych) spisów z natury lub zestawień różnic inwentaryzacyjnych, wycenę spisów z natury, ustalenie różnic inwentaryzacyjnych oraz rozliczenie zespołów spisowych z pobranych arkuszy spisowych.

29. Główny księgowy (lub podległe mu osoby) dokonuje pełnej kontroli jakości i poprawności dokumentacji przeprowadzonej inwentaryzacji, wyceny arkuszy spisowych oraz ustalenia różnic inwentaryzacyjnych, jak też kompensaty niedoborów i nadwyżek stwierdzonych w artykułach podobnych. Dokonuje się tego zarówno na podstawie arkuszy spisowych, jak i protokołów weryfikacji pozostałych aktywów i pasywów oraz dokumentacji dotyczącej uzgodnień (potwierdzeń) sald rozrachunków oraz środków lokowanych w bankach, jak też zaciągniętych kredytów.

30. Rezultaty rozliczenia inwentaryzacji z zaakcentowaniem ustalonych różnic inwentaryzacyjnych główny księgowy przekazuje przewodniczącemu komisji inwentaryzacyjnej w celu dokonania ich weryfikacji. W tym celu komisja inwentaryzacyjna analizuje stwierdzone różnice, inicjuje złożenie wyjaśnień osób odpowiedzialnych materialnie, ekspertów, zespołów spisowych, osób prowadzących ewidencję inwentaryzowanych składników i na tej podstawie formułuje wnioski dotyczące sposobu rozliczenia różnic. Komisja inwentaryzacyjna zobowiązana jest ponadto do zebrania pełnych informacji z różnych dostępnych źródeł, zarówno w sprawie przyczyn powstania i sposobów rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych, jak też w zakresie przydatności inwentaryzowanych składników, a także wykorzystania wyników inwentaryzacji dla doskonalenia działalności jednostki.

31. Komisja sporządza protokół (sprawozdanie) z dokonanej weryfikacji efektów inwentaryzacji, w którym formułuje wnioski pod adresem kierownika jednostki w zakresie sposobu rozliczenia i ujęcia w księgach stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych, a także w sprawach organizacyjnych, w tym w zakresie wykorzystania dorobku inwentaryzacji dla doskonalenia działalności (w tym inwentaryzacji) w przyszłości. Wnioski komisji podlegają zaopiniowaniu przez radcę prawnego i głównego księgowego jednostki.

32. Osoby odpowiedzialne materialnie zobowiązane są do złożenia komisji inwentaryzacyjnej wyjaśnień przyczyn powstania różnic inwentaryzacyjnych oraz propozycji w zakresie sposobu ich rozliczenia (w tym w zakresie ewentualnej kompensaty niedoborów i nadwyżek stwierdzonych na artykułach podobnych). O złożenie wyjaśnień komisja inwentaryzacyjna może zwrócić się też do odpowiednich rzeczoznawców, zespołu spisowego, osób prowadzących ewidencję inwentaryzowanych składników lub innych służb i komórek.

33. Na wniosek osób odpowiedzialnych materialnie, zespołu spisowego, osób prowadzących ewidencję inwentaryzowanych składników, a także z inicjatywy kierownika jednostki lub głównego księgowego może być dokonana kompensata niedoborów i nadwyżek stwierdzonych na artykułach podobnych, pod warunkiem że kompensacie mogą podlegać różnice stwierdzone w tym samym spisie, w tym samym rejonie spisowym oraz u tej samej osoby odpowiedzialnej, a ponadto z zachowaniem zasady, że kompensuje się mniejszą ilość po niższej cenie. Różnice po kompensacie podlegają odrębnemu rozpatrzeniu przez komisję, sformułowaniu wniosków w zakresie ich rozliczenia oraz wymagają decyzji kierownika jednostki co do tego rozliczenia.

34. Kierownik jednostki na wniosek komisji inwentaryzacyjnej zaopiniowany przez głównego księgowego i radcę prawnego podejmuje decyzję w sprawie sposobu rozliczenia oraz ujęcia w księgach roku obrotowego stwierdzonych różnic inwentaryzacyjnych. Decyzja ta podlega wykonaniu przez odpowiednie komórki (stanowiska, służby) jednostki, a w tym przez głównego księgowego, który zarządza dokonanie stosownych zapisów księgowych w księgach roku obrotowego.

35. Poza rozliczeniem osób odpowiedzialnych materialnie, korektą i urealnieniem stanów ewidencyjnych inwentaryzowanych składników aktywów i pasywów jednostki, efekty i dorobek inwentaryzacji wykorzystuje się dla porządkowania gospodarki mieniem oraz doskonalenia metod zarządzania i kierowania prowadzoną działalnością. Stosowne informacje w tym względzie wynikają z całokształtu dokumentacji inwentaryzacyjnej, a zwłaszcza ze spostrzeżeń zawartych w sprawozdaniach zespołów spisowych i kontrolerów spisowych oraz w protokołach komisji inwentaryzacyjnej.

36. Niniejsza instrukcja jest adresowana do wszystkich organów, służb, komórek i pracowników jednostki.
 


Tadeusz Naumiuk

REKLAMA

Autopromocja
Autopromocja

REKLAMA

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

REKLAMA

QR Code
Podatek PIT - część 2
certificate
Jak zdobyć Certyfikat:
  • Czytaj artykuły
  • Rozwiązuj testy
  • Zdobądź certyfikat
1/9
Są kosztem uzyskania przychodu:
koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych
udzielone pożyczki, w tym stracone pożyczki
wydatki na wystrój wnętrza biurowego nie będące wydatkami reprezentacyjnymi
wpłaty dokonywane do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych – od nagród i premii wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym
Następne
Księgowość
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Fiskus przesłuchuje, kreuje dowody, pisze protokół … co się może zdarzyć? Oto dlaczego warto mieć przy sobie doradcę podatkowego w czasie kontroli podatkowej, celno-skarbowej, czy postępowania podatkowego

Niedawno w prasie i mediach społecznościowych rozgorzała dyskusja odnośnie skutków niezapewnienia obecności obrońcy przy różnego rodzaju czynności z udziałem podejrzanego w postępowaniu karnym. Waga udziału obrońcy dla zapewnienia praw osoby tylko podejrzanej, a tym bardziej już oskarżonej jest oczywistej nawet dla laików. To z czego jednak wiele osób nie zdaje sobie sprawy, to fakt, że obecność zawodowego pełnomocnika może mieć kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Jaka stawka VAT przy sprzedaży dzieł sztuki, jeśli przy imporcie naliczono stawkę 8 proc.? Wyjaśnienia MF w związku ze zmianami od 1 stycznia 2025 r.

Stawka VAT od dzieł sztuki. Ministerstwo Finansów poinformowało, że z uwagi na to, że w Polsce i import dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków podlega opodatkowaniu obniżoną stawką VAT w wysokości 8 proc., to sprzedaż tych towarów powinna być objęta podstawową stawką podatku.

Deregulacja w Polsce: spowolnienie i nadzieje na zmiany. Podsumowanie 2024 r.

Deregulacja w Polsce: spowolnienie i nadzieje na zmiany. Podsumowanie 2024 r. Rząd zapowiadał intensywne działania w tym obszarze, ale ich realizacja napotkała liczne trudności, co spowolniło proces legislacyjny. Deregulacja pozostaje jednym z najważniejszych wyzwań dla polskiej gospodarki.

Jeden miesiąc bez składek ZUS. Nie dostałeś na grudzień - możesz mieć ulgę w styczniu 2025 r.

Jak informuje Wojciech Dąbrówka, rzecznik prasowy ZUS, w listopadzie 2024 r. przedsiębiorcy złożyli ponad 1,3 mln wniosków o wakacje składkowe. Każdy uprawniony przedsiębiorca, który chciał skorzystać z tej formy wsparcia w grudniu tego roku, miał czas na złożenie wniosku do końca listopada. Przedsiębiorcy, którzy otrzymają ulgę, jeszcze w grudniu zostaną o tym poinformowani na profilu płatnika w PUE ZUS (eZUS). W razie odmowy otrzymają tam decyzję administracyjną. Ale nawet w przypadku odmowy tej ulgi w grudniu, mogą starać się o tzw. wakacje składkowe już na styczeń 2025 r.

REKLAMA

Jakie zmiany w podatkach VAT i CIT czekają nas w 2025 r.?

W 2025 roku wejdą w życie ważne reformy, które mogą wiązać się z koniecznością wprowadzenia istotnych zmian organizacyjnych, zebrania dodatkowych danych oraz dostosowania systemów finansowo-księgowych. Na co muszą przygotować się przedsiębiorcy? Wyjaśnia Marzena Janta-Lipińska, ekspertka ds. podatków, specjalizująca się w księgowości zewnętrznej i doradztwie w zakresie zgodności podatkowej w środowisku międzynarodowym.

VAT 2025: Nowe zasady rozliczania będą dotyczyły opakowań na napoje niezwrócone w ramach systemu kaucyjnego

System kaucyjny na opakowania na napoje zacznie działać 1 października 2025 r. Na jakich zasadach będzie rozliczany VAT od kaucji? Kiedy podatek VAT będzie wpłacany do urzędu skarbowego?

5 sposobów na rozwiązanie umowy o pracę. Prawa pracownika i obowiązki pracodawcy
Świąteczne prezenty dla pracowników – rozliczenie podatkowe. Koszty, VAT, PIT

Okres poprzedzający Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok to czas, w którym wiele firm obdarowuje swoich pracowników prezentami. Oprócz budowania pozytywnego wizerunku firmy takie gesty wzmacniają relacje i motywują pracowników. Jednak nawet drobne upominki mogą wywoływać konsekwencje podatkowe zarówno dla przedsiębiorcy, jak i dla obdarowanych. Jak zatem rozliczyć prezenty dla pracowników na święta, by uniknąć niepotrzebnych komplikacji?

REKLAMA

Wakacje składkowe 2025 r.: kiedy informacja, a kiedy decyzja?

Wakacje składkowe 2025 r.: kiedy informacja, a kiedy decyzja? Zakład Ubezpieczeń Społecznych poinformował we wtorkowym komunikacie, że w grudniu przedsiębiorcy złożyli już ponad 46,9 tys. wniosków na styczeń 2025 r.

Faktura korygująca: jak długo można ją wystawić. Kiedy mija 5-letnie przedawnienie?

Na przedawnienie zobowiązania podatkowego nie wpływa wystawienie przez podatnika faktury korygującej, również zwiększającej. Korekta faktury nie kreuje bowiem obowiązku podatkowego, gdyż odnosi się do faktury pierwotnej, która odzwierciedla zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego. Nie ma więc żadnych podstaw prawnych, by w przypadku korekty faktury początek 5-letniego terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wiązać z datą korekty faktury, a nie ze zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego. Dlatego po upływie 5-letniego terminu przedawnienia nie istnieje możliwość wystawiania przez podatników faktur korygujących.

REKLAMA