Nie można kwestionować uznania przesyłki za doręczoną w trybie doręczenia zastępczego, poprzez późniejsze jej osobiste odebranie przez adresata od nadawcy - wynika z wyroku białostockiego WSA.
Podatnikowi 13 sierpnia określono zobowiązanie w wysokości wyższej od zadeklarowanej. Przyczyną takiego rozstrzygnięcia było zawyżenie kosztów uzyskania przychodu w spółce, poprzez dwukrotne zaksięgowanie faktury. Decyzja została wysłana podatnikowi za zwrotnym potwierdzeniem odbioru i była dwukrotnie awizowana. Odwołanie wpłynęło 11 października i zostało uznane za wniesione z uchybieniem terminowi. Skutkowało to niemożnością merytorycznego rozpatrzenia sprawy, wobec tego pozostawiono je bez rozpatrzenia.
W skardze podatnik twierdził, iż odwołanie było wniesione w terminie, a postanowienie o jego uchybieniu jest bezzasadne. Stanowisko to potwierdza fakt, że nie otrzymał powiadomienia pocztowego. Decyzję zaś odebrał osobiście 1 października, tak więc termin został zachowany. Dodatkowo zaznaczono, iż przyczyną niezłożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania był brak wiedzy o decyzji, zaś o próbach jej doręczenia dowiedział się z zaskarżonego postanowienia.
W odpowiedzi na zarzuty skargi organ podkreślał, że wystąpiła niemożność doręczenia pisma adresatowi w sposób wskazany w art. 148 i 149 Ordynacji podatkowej. Decyzję doręczono w trybie art. 150. Zdaniem organu, podatnik miał też wiedzę i możliwości składania wniosku o przywrócenie terminu.
Rozstrzygając sprawę sąd nie stwierdził naruszenia prawa przy wydawaniu decyzji. Określenie terminu do wniesienia odwołania oparto na regulacji art. 223 Ordynacji. Spełnione zostały również kryteria art. 150, a w szczególności przechowania pisma przez okres 14 dni w placówce pocztowej oraz dwukrotnego zawiadomienia adresata o tym fakcie. Skarga została więc oddalona.
