Przepisy dopuszczają jedynie możliwość określenia wysokości straty poniesionej przez podatnika. Organ podatkowy nie może więc wydać podatnikowi decyzji dotyczącej braku straty - uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Sprawa, która trafiła na wokandę WSA w Warszawie, była nietypowa. Spór dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na diety. Problem w tym, że były to diety właściciela firmy transportowej. W ocenie organów podatkowych nie podlegały zaliczeniu do kosztów. Podatnicy wykazali stratę. Ale organ podatkowy zakwestionował zeznanie. Skutkiem tego była decyzja o braku straty za 2000 r. w działalności prowadzonej przez skarżących.
Ponieważ organy podatkowe upierały się przy swoim, podatnicy wnieśli skargę do WSA. Przed sądem wskazywali, że diety właściciela firmy transportowej powinny być kosztem.
I wygrali, choć sąd nie przesądził, czy dieta w tym przypadku może być kosztem. WSA dopatrzył się na tyle poważnych naruszeń przepisów, że stwierdził nieważność decyzji wydanych w obu instancjach. Jak zauważył WSA, organy podatkowe w decyzjach stwierdziły brak straty. Tymczasem art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) takiej podstawy nie daje. Stanowi, że organ podatkowy w decyzji może określić wysokość straty poniesionej przez podatnika w określonych przypadkach. Określenie wysokości straty to nie to samo co stwierdzenie jej braku. Co więcej, nie ma żadnego innego przepisu, który by dawał taką możliwość.
Sąd zauważył, co prawda, że sytuacja była bardzo nietypowa. Organ chciał zakwestionować zeznanie w zakresie straty, ale okazało się, że nie wystąpiło też zobowiązanie podatkowe. Niemniej jednak organ podatkowy popełnił błąd uznając, że strata nie istniała. W tym przypadku organ powinien umorzyć postępowanie. I choć nie jest to rozstrzygnięcie merytoryczne, jak zauważył sąd, pozwala ono na zajęcie stanowiska.
Sąd uchylił obie decyzje. Pierwsza była wydana bez podstawy prawnej. Druga decyzja, utrzymująca ją w mocy, rażąco naruszyła prawo. Jednocześnie WSA zauważył, że kwestia możliwości zaliczenia diet właściciela firmy transportowej do kosztów uzyskania przychodu pozostaje otwarta. W przypadku stwierdzenia nieważności decyzji sąd nie ma możliwości wypowiedzenia się co do meritum sporu. Wyrok nie jest prawomocny.
