Ze względu na wejście w życie nowych przepisów RODO zmieniliśmy sposób
logowania do produktu i sklepu internetowego, w taki sposób aby chronić dane
osobowe zgodnie z najwyższymi standardami.
Prosimy o zmianę dotychczasowego loginu na taki, który będzie adresem
e-mail.
Staranie o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji jest postępowaniem nadzwyczajnym służącym eliminowaniu podatkowych decyzji wymiarowych obciążonych wadami. Udowodnić istnienie takiej wady musi jednak podatnik - wynika z wyroku białostockiego WSA.
W marcu 2000 r. małżonkowie otrzymali decyzje ustalające wymiar podatku od nieruchomości. Od decyzji tych nie wnoszono odwołania. Dopiero w lutym 2005 r. wpłynął wniosek, w którym żądano stwierdzenia nieważności ostatecznych decyzji na podstawie art. 247 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej. Podatnik wskazywał, że nieruchomość stanowi współwłasność małżonków. Budynki nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, żona natomiast nie prowadzi działalności gospodarczej. Przesłanki te jego zdaniem uniemożliwiają zastosowanie najwyższej stawki podatku. W odpowiedzi Samorządowe Kolegium Odwoławcze, odmawiając stwierdzenia nieważności, wskazało, że opodatkowanie nastąpiło zgodnie z wykazem nieruchomości, zaś w sprawie nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa.
W skardze i odwołaniu podatnik powtórzył powyższe argumenty, podkreślając, że decyzje obu instancji naruszają zasady prawa podatkowego nakazujące organom dążenie do ustalenia stanu faktycznego i prawnego i dokonanie wymiaru podatku na podstawie tego stanu. Natomiast SKO powinno zbadać, czy przy wydawaniu decyzji w I instancji nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów dotyczących postępowania w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości.
W odpowiedzi SKO wskazało, że najistotniejsze było zbadanie kwestii zaistnienia przesłanek rażącego naruszenia prawa. Słuszna jest więc odmowa stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej z powodu wskazanego we wniosku. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności nie będą badane uchybienia procesowe organu podatkowego, które ewentualnie mogły mieć miejsce przy wydawaniu decyzji w sprawie podatkowej. Taki zarzut strony należy uznać za niesłuszny, gdyż nie jest on przedmiotem rozstrzygania w trybie nadzwyczajnym, jaki został uruchomiony w tej sprawie.
Oddalając skargę sąd podkreślił, że w sprawie mamy do czynienia z trybem szczególnym. Aby było możliwe stwierdzenie nieważności, musi nastąpić rażące naruszenie prawa. Dodatkowo musi być to naruszenie niedające się pogodzić z podstawami konstytucyjnymi, ustrojowymi. Dowody tego naruszenia powinna zebrać strona.
Sygn. akt I SA/Bk 257/05 oraz 258/05
Michał Stuczyński
Zapisz się na newsletter
Chcesz uniknąć błędów? Być na czasie z najnowszymi zmianami w podatkach? Zapisz się na nasz newsletter i otrzymuj rzetelne informacje prosto na swoją skrzynkę.
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji
kliknij tutaj.
Potwierdź zapis
Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.
