Podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczy tylko te wydatki na zakup sprzętu, urządzeń i narzędzi, które są niezbędne w rehabilitacji i ułatwiają wykonywanie czynności życiowych.
Podstawę opodatkowania można pomniejszyć o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Ulga przysługuje podatnikom będącym osobami niepełnosprawnymi lub takimi, na których utrzymaniu pozostają osoby niepełnosprawne.
Aby móc pomniejszyć podstawę opodatkowania o wydatki rehabilitacyjne, osoba, której dotyczy wydatek, musi posiadać:
• orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności lub
• decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
• orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów.
Podatnik musi również dysponować dowodem poniesienia wydatków na cele rehabilitacyjne. Niestety, nie każdy wydatek będzie mógł zostać odliczony. Potwierdzają to liczne pisma organów podatkowych. Urzędnicy najczęściej kwestionują odliczenia związane z zakupem urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji. Podatnicy, decydując się na zakup, powinni pamiętać, że odliczą wyłącznie sprzęt i urządzenia o charakterze niestandardowym, konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające jej wykonywanie czynności życiowych. Sprzęt musi zatem posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne. Oznacza to, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności musi pozostawać ścisły związek. Co więcej, kupiony sprzęt musi być wykorzystywany w rehabilitacji oraz przywracaniu sprawności organizmu. Nie mogą być to urządzenia, których mogą używać wszyscy, jak np. maszynka do golenia czy strzyżenia (por. np. pismo Urzędu Skarbowego w Grodzisku Mazowieckim z 12 października 2005 r. nr 1406/DL/ 415/H/05).
