W przypadku świadczenia wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania zapłaty całości lub części należności, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług.
Nabywca usługi może podać numer, pod którym jest zarejestrowany na potrzeby podatku na terytorium kraju. Wynika to z art. 28 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm., nazywana dalej ustawą o VAT). W przepisie tym mowa jest zatem o numerze NIP nadanym dla transakcji krajowych, który to identyfikuje polską spółkę na potrzeby podatku w Polsce. Równocześnie w myśl przepisu art. 97 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VATUE przy nabywaniu m.in. usług wewnątrzwspólnotowego transportu towarów obowiązani są do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL. Zatem przy nabywaniu wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów (WUTT) polska spółka obowiązana jest podać oba numery, zarówno numer NIP jak i numer NIP-PL. Brak numeru NIP-PL na fakturach jest jednak wyłącznie uchybieniem formalnym, które nie wpływa na rozliczenie tego typu usługi. Zalecane jest jednak dokonywanie korekt poprzez wystawianie not korygujących – uważają eksperci z Europejskiego Centrum Doradztwa i Dokumentacji Podatkowej.
Liczy się 30 dni
Obowiązek podatkowy w imporcie usług powstaje w sposób analogiczny jak w przypadku świadczenia danego typu usług na terytorium kraju. Zatem w przypadku wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, obowiązek podatkowy powstanie według zasad określonych w przepisie art. 19 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT. Powstaje on więc z chwilą dokonania zapłaty całości lub części należności, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług. Oznacza to, że o ile polska spółka nie dokona zapłaty należności do 30 dnia od dnia wykonania usługi, wówczas w tymże dniu obowiązana będzie do zadeklarowania obowiązku podatkowego. Jeżeli natomiast płatność nastąpi przed tym terminem, wówczas obowiązek powstanie z chwilą dokonania płatności. Podstawą opodatkowania przy imporcie usług jest kwota, którą polska spółka jest obowiązana zapłacić za usługi transportowe (art. 29 ust. 17 ustawy).
Wystawianie faktur
W związku z nabywanymi wewnątrzwspólnotowymi usługami transportu towarów od innych podmiotów z UE na polskiej spółce spoczywać będzie obowiązek wystawiania faktur wewnętrznych, na których to wykazywany jest podatek należny z tego tytułu (art. 106 ust. 7 ustawy). Do przeliczenia wartości wykazanych w walucie obcej na fakturze należy przyjąć średni kurs bieżący, wyliczony i ogłoszony przez NBP w dniu wystawienia faktury przez świadczącego usługę – wyjaśniają specjaliści z Europejskiego Centrum Doradztwa i Dokumentacji Podatkowej.
Podatek do odliczenia
Wykazany z tytułu importu usług podatek należny jest jednocześnie podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu (art. 86 ust. 2 pkt 4). Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u nabywcy od importu usług. Jeżeli podatnik nie dokonał w tym okresie obniżenia, może to uczynić w rozliczeniu za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 10 pkt 2, ust. 11).
Miejsce świadczenia
Miejscem świadczenia wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów, a zarazem miejscem jej opodatkowania jest miejsce, gdzie transport się rozpoczyna. Zatem w sytuacji, gdy wewnątrz-wspólnotowa usługa transportu towarów świadczona przez podmiot z UE przebiega na trasie Polska – państwo UE, jej miejscem opodatkowania jest Polska. Równocześnie przepis art. 17 ust. 2 stanowi, iż w przypadku świadczenia usług określonych w art. 28 ust. 3 (wewnątrzwspólnotowe usługi transportu towarów) podatnikiem zawsze jest usługobiorca. W konsekwencji polska spółka będąc usługobiorcą omawianych usług obowiązana jest do rozliczenia ich jako import usług. Usługa ta podlegałaby opodatkowaniu w innym państwie wyłącznie w sytuacji, gdyby polska spółka podała świadczącemu usługę numer, pod którym jest zarejestrowana dla potrzeb VAT w innym państwie niż Polska.
