Postanowienie z dnia 18 maja 2005 r. Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu w sprawie interpretacji prawa podatkowego (sygn. DWUS DPD 005/28/05).
REKLAMA
Samochód użytkowany za granicą
Postanowienie z 18 maja 2005 r. Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu w sprawie interpretacji prawa podatkowego (sygn. DWUS DPD 005/28/05).
Pytanie podatnika:
Czy wypłata pracownikowi, będącemu obywatelem belgijskim i zamieszkałemu w Belgii, ekwiwalentu za używanie samochodu osobowego dla potrzeb służbowych, zgodnego z obowiązującą w Belgii stawką, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów?
Stanowisko spółki:
Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę pracownika, będącego obywatelem belgijskim, zamieszkałego na stałe w Belgii. Osoba ta wykonuje swoje obowiązki służbowe w Belgii. W ramach tych obowiązków używa samochodu osobowego stanowiącego jego własność do odbywania podróży służbowych na terytorium Belgii. Spółka pokrywa koszty podróży służbowych wypłacając pracownikowi ekwiwalent, zgodny z obowiązującą w Belgii stawką, wynoszącą 0,2754 euro za 1 kilometr przebiegu samochodu.
Zdaniem spółki, wydatki poniesione w związku z używaniem samochodu przez pracownika wykonującego swoje obowiązki na terytorium Belgii związane są z przychodami uzyskiwanymi przez spółkę, a tym samym stanowią koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej u.p.d.o.p.) z zastrzeżeniem przepisów art. 16 tej ustawy.
Artykuł 16 ust. 1 pkt 30 tej ustawy stanowi, iż nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika:
a) w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
b) w jazdach lokalnych w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Zważywszy, iż pracownik mieszkający na stałe w Belgii oraz wykonujący na terytorium Belgii swoje obowiązki służbowe podlega belgijskiemu prawu pracy, ministrem właściwym do określenia stawki za jeden kilometr przebiegu dla celów odbycia podróży służbowych oraz służbowych jazd lokalnych jest minister pracy Królestwa Belgii (lub inny właściwy minister belgijskiego rządu). Tym samym spółka stoi na stanowisku, iż kosztem uzyskania przychodu spółki będą wydatki ponoszone na rzecz tego pracownika w wysokości wyliczonej na podstawie stawki za 1 kilometr przebiegu samochodu obowiązującej w Belgii.
Odpowiedź urzędu skarbowego:
Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu stwierdza, że stanowisko przedstawione przez spółkę w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe, ponieważ za odrębne przepisy wydane przez właściwego ministra uznaje się:
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 z późn.zm.),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1990 z późn.zm.),
• rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 z późn.zm.).
W świetle powyższego należy uznać, że kosztem uzyskania przychodów spółki będą wydatki poniesione na rzecz pracownika z tytułu używania przez niego samochodu na potrzeby spółki w wysokości ustalonej zgodnie z ww. przepisami.
W związku z powyższym należało stwierdzić jak w sentencji postanowienia.
Podkreśla się, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Źródło:
Prawo Przedsiębiorcy
Autopromocja
REKLAMA
REKLAMA