Procedura odwrócona w zamówieniach publicznych

Przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2164, dalej jako: „PZP”) są nieustannie dostosowywane do prawa unijnego. Ostatnie zmiany odnoszą się do implementacji dyrektywy 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 roku w sprawie zamówień publicznych, która uchyla dyrektywę 2004/18/WE (tzw. Dyrektywa klasyczna), jak również dyrektywy 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 roku w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE (tzw. Dyrektywa sektorowa).

Dyrektywy te, jako podstawowe akty prawne, regulują politykę w zakresie zamówień publicznych wewnątrz Unii Europejskiej. Nadrzędnym celem wprowadzania najnowszych zmian do PZP było uelastycznienie procedury udzielania zamówień publicznych, a także jej uproszczenie poprzez minimalizację kolejnych wymogów formalnych.

Czym jest procedura odwrócona?

Artykuł 56 ust. 2 Dyrektywy klasycznej poświęcony wyborowi uczestników oraz zasadom udzielenia zamówienia stanowi, iż w procedurach otwartych instytucje zamawiające mogą podjąć decyzję o rozpatrzeniu ofert przed sprawdzeniem, że nie ma podstaw wykluczenia i przed weryfikacją spełnienia kryteriów kwalifikacji. Jeżeli instytucje zamawiające korzystają z tej możliwości, zapewniają, by sprawdzenie niewystępowania podstaw wykluczenia i weryfikacja spełnienia kryteriów kwalifikacji przebiegały w sposób bezstronny i przejrzysty, tak aby żadnego zamówienia nie udzielono oferentowi, który powinien był zostać wykluczony na podstawie art. 57 Dyrektywy klasycznej lub który nie spełnia kryteriów kwalifikacji określonych przez instytucję zamawiającą.

W celu implementacji unijnych założeń wynikających ze wskazanej Dyrektywy klasycznej, ustawodawca wprowadził do ustawy Prawo zamówień publicznych art. 24aa. Powyższy przepis stanowi o istocie tzw. procedury odwróconej, która w swoim założeniu odnosi się do badania wystąpienia przesłanek wykluczenia dopiero po ocenie wszystkich ofert. Omawiana instytucja „procedury odwróconej" polega przede wszystkim na tym, że instytucja zamawiająca najpierw dokonuje oceny ofert złożonych w przetargu nieograniczonym, a dopiero później sprawdza czy nie ma podstaw do ich wykluczenia. Na tym etapie następuje również weryfikacja spełnienia warunków udziału w postępowaniu.

Jak praktycznie zastosować procedurę odwróconą?

Wskazać należy, że jedyną przesłanką zastosowania przedmiotowej instytucji  w art. 24aaa PZP jest to, aby zamawiający w prowadzonym przetargu nieograniczonym dokonał zamieszczenia informacji o takiej możliwości w treści specyfikacji istotnych warunków (SIWZ) lub w ogłoszeniu o zamówieniu. Z uwagi, iż jest to warunek konieczny, który musi zostać dopełniony przez zamawiającego, wyraźnie podkreślić należy, że brak takiego zapisu w SIWZ albo w ogłoszeniu o zamówieniu jednoznacznie pozbawi instytucję zamawiającą możliwości zastosowania procedury odwróconej.

Praktyczne zastosowanie procedury odwróconej w swojej istocie zakłada, iż zamawiający w pierwszej kolejności dokonuje oceny wszystkich ofert, które wpłynęły w związku z ogłoszonym przetargiem nieograniczonym (art. 89 ust. 1 PZP), jak również spełnienia kryteriów oceny ofert wskazanych w SIWZ. Następnie zamawiający zobowiązany jest zweryfikować spełnienie warunków podmiotowych potencjalnego wykonawcy, którego oferta została oceniona jako najkorzystniejsza również poprzez brak podstaw do jego wykluczenia.

Zobacz także: Zamówienia publiczne