Prowadzę sklep z artykułami dekoracyjnymi, jako osoba fizyczna prowadzę podatkową księgę przychodów i rozchodów. Po raz pierwszy część z oferowanych drobiazgów chcę wykonać osobiście, będą to ozdobne poduszki z okolicznościowymi motywami. Kupiłam tkaniny itp. niezbędne do ich wykonania. Do tej pory kupowane towary zaliczałam bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, a na koniec roku rozliczałam różnice wynikające z remanentu. Czy z wyrobami własnej produkcji mogę postąpić podobnie?
W przypadku ustalania dochodu ze sprzedaży własnych wyrobów obowiązują podobne zasady jak przy sprzedaży towarów handlowych, a jedyną istotną różnicą jest sposób wyceny remanentu.
Kupione przez panią artykuły stanowią materiały podstawowe lub pomocnicze wykorzystywane przy produkcji wyrobów gotowych. Materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji stają się główną substancją gotowego wyrobu. Do materiałów podstawowych zalicza się także materiały stanowiące części składowe (montażowe) wyrobu, a także opakowania. Materiałami pomocniczymi są materiały zużywane w związku z prowadzoną działalnością, bezpośrednio oddające wyrobowi swoje właściwości. Proszę pamiętać o tym, że zakup materiałów podstawowych musi być wpisany do księgi niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.
U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami uzyskania, skorygowana o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego. Dla ustalenia salda remanentów przyjmuje się wartość towarów handlowych, materiałów podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków. Jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, o stwierdzoną różnicę zwiększa się dochód, w przeciwnym przypadku dochód pomniejsza się.
Remanent należy obowiązkowo sporządzić (i wpisać do księgi) na dzień 1 stycznia oraz na koniec roku podatkowego – 31 grudnia.
Objęte remanentem wyroby gotowe, półwyroby (półfabrykaty) i braki pochodzące z własnej produkcji należy wycenić według kosztów wytworzenia. Wartość pozostałych odpadów użytkowych należy oszacować na podstawie ich przewidywanej użyteczności. Z kolei towary handlowe wycenia się według ich ceny zakupu lub ceny nabycia.
Do ustalenia dochodu, stanowiącego podstawę obliczenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy, przyjmuje się różnicę pomiędzy przychodem wynikającym z podatkowej księgi przychodów i rozchodów a kosztami jego uzyskania. Jeśli jednak podatnik sporządzi remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu skarbowego zleci sporządzenie takiego remanentu, wówczas przy ustalaniu dochodu, będącego podstawą obliczenia zaliczki, należy uwzględnić różnicę stanu remanentów według zasad opisanych powyżej.
Iwona Gibalska
PODSTAWA PRAWNA
• Artykuł 24 ust. 2, art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
• Paragraf 3 pkt 1 lit. b), par. 3 pkt 4 rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).
